4.1.11

Μέλι από Σκατά !

Ναι, το άκουσα κι αυτό!
Προ της πρωτοχρονιάς ήλθε στο κατάστημά μου κάποιος Κρητικός με την γυναίκα του για ψώνια. Αναγνώρισα την Κρητική προφορά του, πιάσαμε την κουβέντα η οποία κατέληξε τελικά  ... στο μέλι. Ως Κρητικός βεβαίως "γνώριζε" πολλά για το μέλι, όχι γιατί ήταν ο ίδιος μελισσοκόμος ή είχε διαβάσει μελέτες για το μέλι, αλλά γιατί του είχαν "εξηγήσει" για το μέλι διάφοροι γνωστοί του μελισσοκόμοι.

Το καλύτερο μέλι μου είπε - με ύφος εγκεφαλοχειρούργου - είναι το ανθόμελο που βγαίνει από αρωματικά φυτά της Κρήτης, και κυρίως το θυμαρίσιο. Του εξήγησα ότι άλλο πράγμα είναι η διατροφική αξία του μελιού και άλλο η γεύση και το άρωμα. Για παράδειγμα το πευκόμελο έχει πολύ περισσότερα ιχνοστοιχεία από όλα τα ανθόμελα, και γενικά τα μέλια μελιτωμάτων είναι θρεπτικότερα. Μπορεί όλα τα μέλια να έχουν κάποιες θεραπευτικές και αντιοξειδωτικές ιδιότητες αλλά άλλο αυτό και άλλο η διατροφική του αξία.

Μόλις λοιπόν του ανέφερα το πευκόμελο αμέσως αναπήδησε και μου είπε πως αυτό το μέλι είναι φτιαγμένο από τα "σκατά"  της "αρρώστιας" του πεύκου! 
Αυτό φαίνεται οτι του είχαν πεί οι μελισσοκόμοι φίλοι του !

Στον παρακάτω πίνακα φαίνεται η διαφορά διατροφικής αξίας των ανοιχτόχρωμων (ανθόμελων) από των σκουρόχρωμων (μελιτωμάτων).


Μεταλλικά Στοιχεία
Ανοιχτόχρωμα
Μέλια
    
ppm
Σκουρόχρωμα Mέλια  ppm
 
Κάλιο 205 1676
Χλώριο 52 113
Θείο 58 100
Ασβέστιο 49 51
Νάτριο 18 76
Φωσφόρος 35 47
Μαγνήσιο 19 35
Πυρίτιο 22 36
Σίδηρος        2,40       9,40
Μαγγάνιο        0,30       4,09
Χαλκός        0,29       0,56


Προσέξτε και τον παρακάτω πίνακα που δείχνει την Βακτηριοστατική Δράση του Μελιού (περιεκτικότητα σε υπεροξείδιο του υδρογόνου mg Η2Ο2 /gr). 


Είδος μελιού
 
mg Η2Ο2 /gr
 
Ανθόμελα Καλοκαιριού 1,0
Ανθόμελα Φθινοπώρου 3,5
Μέντας - Θυμαριού   57,5
Ανθόμελα Άνοιξης 97
Διάφορα αγκάθια  102
Ευκαλύπτου  173
Καστανιάς     180,5
Μελιτώματα Ελάτου - Πεύκου     185,6



Και στους δύο πίνακες η  διαφορά στις περιεκτικότητες  είναι φοβερή.

Το πρόβλημα που δημιουργείται σε αυτές τις καταστάσεις είναι το εξής:
Οι παραγωγοί ανθόμελου και θυμαρίσιου κατηγορούν τα μέλια των άλλων συναδέλφων τους ως υποδεέστερα προκειμένου να πουλήσουν το δικό τους σε υψηλές τιμές. Από την άλλη οι υπόλοιποι παραγωγοί είναι λογικό ότι θα αμυνθούν σε τέτοιες "αρβύλες" και μάλιστα θα απαντήσουν με στοιχεία όπως οι παραπάνω πίνακες. Ξεκινάει λοιπόν ένας "πόλεμος" που οι μέν θα κατηγορούν τα μέλια των δε, και τελικά αυτό θα έχει σαν αποτέλεσμα ο καταναλωτής να χάσει γενικότερα την εμπιστοσύνη του στο μέλι. Θα μας βλέπουν και εμάς όπως του πολιτικούς  ( έλα μωρέ τώρα, πιστεύεις τους μελισσοκόμους;  )

Αλλά αυτό που με βγάζει από τα ρούχα μου, είναι πως όσοι ισχυρίζονται ότι το δικό τους μέλι είναι τελικά το καλύτερο, πράγμα ηλίθιο, το πιστεύουν κιόλας. Βρίσκονται μέσα σε ένα κόσμο φανταστικό όπου οι ίδιοι είναι θεοί!  

Συνάδελφοι άλλο πράγμα να λέτε τα θετικά στοιχεία του δικού σας μελιού, και άλλο πράγμα να κατηγορείτε τα μέλια των άλλων συναδέλφων σας. Προσέξτε το αυτό γιατί κάποια στιγμή θα γυρίσει μπούμερανγκ. 

Για όσους παραξενεύονται όταν ακούν από διάφορους"ειδικούς" τη φράση: "τα σκατά της αρρώστιας του πεύκου" έχω να στους πληροφορήσω τα εξής:
  1. Η "αρρώστια" του πεύκου  δεν είναι αρρώστια . Πρόκειται περί ενός εντόμου που λέγεται Εργάτης του Πεύκου "Marchalina hellenica" το οποίο υπάρχει μόνον στην περιοχή αυτή της Μεσογείου και πουθενά αλλού.

  1. Τα ...  "σκατά" ....!  Ο "Εργάτης του Πεύκου" τρέφεται με χυμούς από το πεύκο και αποβάλει τα περισσότερα σάκχαρα και ιχνοστοιχεία στο κουκούλι του (βαμβακάδα) τα οποία συλλέγουν τα άλλα έντομα όπως οι μέλισσες. Πρόκειται για μια εντελώς φυσική διαδικασία που δίνει ένα απολύτως φυσικό προϊόν υψηλής διατροφικής αξίας.

Πεύκο με αποικία του εντόμου "Marchalina hellenica"

Κουκούλι  του "Marchalina hellenica"σε μεγέθυνση

Προνύμφη του εντόμου "Marchalina hellenica" έξω από το κουκούλι της



Σας αρέσει το καλό παλιό κρασί; Σας αρέσει το χρώμα του, τα άρωμα και η γεύση του; Τότε σας αρέσουν τα "σκατά" των ενζύμων που περιέχει μέσα του. Τα ένζυμα  ζουν μέσα στο μούστο, τρέφονται από αυτόν και κοπρίζουν γεμίζοντας το υγρό με τα κόπρανά τους, που δίνουν στο κρασί αυτή την ποθητή γεύση και άρωμα.  Αυτή η διαδικασία είναι η γνωστή μας "ζύμωση" Η ζύμωση είναι αυτό που φτιάχνει το κρασί, το ξύδι, το τυρί, το γιαούρτι κλπ. Θα σταματήσετε λοιπόν να τα τρώτε;  

Είναι απίστευτο το τι σκαρφίζονται ορισμένοι για να σε πείσουν να αγοράσεις το προϊόν τους. Απλά απίστευτο!

Κάποια στιγμή θα κάνω και μιά ανάρτηση για το "Καλύτερο" Μέλι. 

18 σχόλια:

kntounas είπε...

Συμφωνων απολυτα...

markos aliprantis είπε...

Πάνο πάντως εγώ δεν βλέπω κανέναν πόλεμο και ας αφήσουμε τα πράγματα όπως έχουν για να μην δημιουργηθεί.

Exagono είπε...

Παντως Παναγιωτη ευχαριστως τρωω το σκατομελο.

IxNiLaTiS είπε...

Μάρκο κάνεις λάθος. Είναι φοβερό να εκθειάζει ο καθένας το μέλι του κατηγορώντας τα μέλια των άλλων. Οι θυμαράδες βρίζουν τους πευκάδες οτι βγάζουν μέλι από τα κόπρανα του εργάτη, και οι πευκάδες βρίζουν τους θυμαράδες οτι to θυμαρίσιο έναι Νο 1 στην νοθεία από ανακάτεμα και τάισμα ...
Να μπουν τα πράγματα στην θέση τους κάποια στιγμή!
Στο facebook έλεγαν οτι το κρητικό θυμαρίσιο μέλι είναι ΠΡΩΤΟ και με διαφορά. Άλλοι λένε αντίθετα πράγματα και κατηγορούν το θυμαρίσιο ή κάποιο άλλο, ανάλογα με τα συμφέροντά τους. Οι καταναλωτές ακούνε τέτοιες βλακείες και πείθονται, και μετά μας λένε διάφορα τρελά.

Εμείς λοιπόν οι υπόλοιποι έτσι θα το αφήσουμε;

Επιτέλους αυτός ο μύθος περί του "Ποιο είναι το καλύτερο μέλι" πρέπει να σταματήσει κάποια στιγμή.
Όλοι λένε οτι βγάζουν "το καλύτερο μέλι" δεν πάει άλλο αυτή η κατάσταση.

Π.Ε.Σ.Π.Λ.Α είπε...

Το Μέλι ειναι σαν το καλό κρασί !!!
Η Κάθε περιοχή έχει το δικό της Αρωμα,την δική της Γευση,το δικό της χρώμα.
Τα υπόλοιπα ειναι μεταξωτές χαζομάρες!
Οσοι ξέρουν απο καλή απόσταξη !!! ξέρουν και απο καλό μέλι !!! ;)

Φώτης Λαουτάρης είπε...

Καλό μέλι είναι το μέλι που σου αρέσει και που έμαθες να τρώς.
Κάποτε μου έφεραν μέλι από κάστανο από το Αγιο ¨Ορος.
Εμένα δέν μου άρεσε
Την ίδια εβδομάδα κάποιος μου ζήτησε μέλι από κάστανο γιατί όπως λέει "δέν τρώω άλλο μέλι".
Αυτό μας λέει πώς πρέπει να "παρουσιάζουμε " το μέλι μας.

Anestis Ketsetzidis είπε...

Παναγιώτη
η ίδια αντιπαράθεση γίνεται και εδώ απο τους επαγγελματίες.
Και η καρακάξα έλεγε πως το ομορφότερο πουλί ήταν το δικό της.
Περιμένω την σχετική ενδιαφέρουσα ανάρτηση σου.
ΥΣ.
Ομολογω πως ο τίτλος της ανάρτησης ήταν μαχαιριά.

galifabee είπε...

Παναγιώτη αυτό που λες το αντιμετώπισα και εγώ φέτος, δίνω σε ένα φίλο μου να δοκιμάσει το μέλι μου, μόλις του λέω ότι είναι πευκόμελο μου λέει ότι δεν τρώει μελιτώματα γιατί περιέχουν κάποιες εκκρίσεις από το στομάχι των εντόμων που παράγεται το μελίτωμα που είναι βλαβερά για τον οργανισμό ότι επιχειρήματα και να του είπα δεν κατάφερα τελικά να τον πείσω να δοκιμάσει έστω και μια μικρή ποσότητα ,με προβλημάτισε πολύ γιατί είναι ένας άνθρωπος που ψάχνει τα πράγματα, γενικός υπάρχει μια νοοτροπία ότι το πεύκομελο δεν είναι καλό μέλι και από παλιούς μελισσοκόμους το ακούς πολύ συχνά "αν δεν βάλεις θυμάρι μέσα στο πεύκο δεν το παίρνει κανείς λένε" και αν δεν πεις ότι το μέλι που πουλάς και είναι από πεύκο ότι είναι θυμαρίσιο πάλι δεν το αγοράζει κανείς" αυτή η νοοτροπία υπάρχει και από τους καταναλωτές και από τους παραγωγούς οι ίδιοι οι μελισσοκόμοι δεν εκτιμούν το μέλι τους προτιμούν να νοθεύουν το θυμαρίσιο με ταΐσματα από το να παράγουν πευκόμελο και να το πουλούν σαν πεύκο ,παρόλο που τώρα υπάρχουν και έρευνες που αποδεικνύουν ότι το πευκόμελο είναι το πιο θρεπτικό και καλύτερο μέλι της Ευρώπης ,εύχομαι να αλλάξει αυτή η νοοτροπία.

chaniabee είπε...

εγώ δεν θα πω πολλά ......! ένα είναι το καλό μελί.....!! το δικό μου μόνο!!!!!! και δεν σηκώνω και πολλές πολλές αντιρρήσεις γιατί έχω μεγαλύτερο σόι!!!!
(Να πούμε και καμία βλακεία να περάσει η ώρα!)
Δεν θα μπω σε διαδικασία κόντρας άλλα εγώ θα πω μια γνώμη δικιά μου ! είναι ασθένεια για το πεύκο ο εργάτης!!! Είναι επιζήμιος για το δέντρο!!! Είναι τόσο χρήσιμος όσο και το βαροα για την μέλισσα!

IxNiLaTiS είπε...

@ chaniabee !!!!
Αν και το θέμα μας δεν είναι ο "εργάτης" του πεύκου, αλλά κακή συμπεριφορά είτε από άγνοια είτε από ανηθικότητα, θα σου πω και εγώ την γνώμη μου:

Ο "εργάτης" πράγματι παρασιτεί τον πεύκο, αφού ο πεύκος είναι ο ζωτικός του χώρος. Το αν είναι επιζήμιος είναι πολύ σχετικό. Η φύση δεν φτιάχνει επιζήμια ή άχρηστα όντα, αλλά τα βάζει όλα να ζούν αρμονικά. Ο εργάτης ζεί εδώ και εκατομμύρια χρόνια αρμονικά στα πεύκα της ανατολικής μεσογείου, και ποτέ δεν είχε υπάρξει κάποιο πρόβλημα. Απόδειξη αυτού είναι ότι η σχέση εργάτη και πεύκου έφτασε μέχρι σήμερα μέσα από μία σκληρή διαδικασία φυσικής επιλογής.

Αν σήμερα πολλά από τα πεύκα που έχουν εργάτη ξεραίνονται, οφείλεται στις ανθρώπινες δραστηριότητες. Πρόσεξέ με:

Παλαιότερα όταν κάποιο πεύκο ήταν από την φύση του αδύναμο (προβληματικό) τότε δεν άντεχε τον εργάτη και ξεραινόταν. Αυτό όμως είχε ως συνέπεια το αδύναμο πεύκο να μην αφήσει απογόνους, αδύναμους σαν κι αυτό. Μόνον τα πεύκα που είχαν δυνατό οργανισμό άφηναν απογόνους, και έτσι τη νέα γενιά πεύκων θα την αποτελούσαν δυνατά στελέχη. Ο εργάτης δηλαδή έπαιζε τον ρόλο του φίλτρου, πού άφηνε μόνον τα δυνατά να επιβιώνουν, προστατεύοντας την ποιότητα των φυτών ώστε να μην εκφυλιστούν. Αυτό λέγεται Φυσική Επιλογή.

Σήμερα τα πεύκα (και όχι μόνον αυτά) βρίσκονται σε ένα περιβάλλον που τροποποιείται διαρκώς από τις ανθρώπινες παρεμβάσεις ( έλλειψη νερού – ακτινοβολίες – ρυπαρή ατμόσφαιρα, κλπ) και ο εργάτης λοιπόν τούς δίνει την χαριστική βολή.

Αλλά και πάλι … τα λίγα δένδρα που θα επιβιώσουν μέσα σε αυτή την κατάσταση, είναι αυτά που θα δώσουν την νέα γενιά, μιά γενιά ανθεκτική στις νέες συνθήκες. Δηλαδή μπορεί να βλέπουμε τα πεύκα που παρασιτούνται από τον εργάτη να ξεραίνονται, αλλά και πάλι ο εργάτης σε βάθος χρόνου θα κάνει την δουλειά που η ίδια η φύση τον όρισε να κάνει !!!

Θα σου φανεί περίεργο … αλλά και το άκαρι βαρόα τον ίδιο ρόλο παίζει. Αν δεν επεμβαίναμε στην σχέση "μέλισσας – βαρόα", το βαρόα θα σκότωνε το μεγαλύτερο μέρος των μελισσιών. Κάποια μελίσσια όμως θα επιβίωναν και αυτά θα διαιώνιζαν το είδος τους, το οποίο θα ήταν πλέον ανθεκτικό στο βαρόα.

Όμως εμείς οι μελισσοκόμοι (ο άνθρωπος) δεν μπορούμε να περιμένουμε την διαδικασία της φυσικής επιλογής, και επεμβαίνουμε με φάρμακα. Αυτό έχει σαν συνέπεια να διαιωνίζονται τα μελίσσια από γενετικές γραμμές που δεν αντέχουν το βαρόα και φτάσαμε να εκφυλίζουμε τις μέλισσες, κάνοντάς τες να εξαρτώνται από εμάς.

Σκέψου και αυτό που θα σου πώ: Την εποχή που το μελίσσι εκτρέφει πολύ γόνο, δηλαδή την άνοιξη, το βαρόα βρίσκεται μέσα στον γόνο και ελάχιστο ως και καθόλου επάνω στις ενήλικες μέλισσες. Αν λοιπόν το μελίσσι αυτό σμηνουργήσει, τότε ο αφεσμός και οι μετέπειτα μεθεσμοί που αποτελούνται από ενήλικες μέλισσες δίχως καθόλου γόνο, είναι σχεδόν απολύτως καθαρές από το άκαρι. Αυτές που θα μείνουν στην μητρική κυψέλη θα κληρονομήσουν όλο το βαρόα και θα καταρρεύσουν. Όμως θα έχουν δημιουργηθεί 2 – 3 νέα καθαρά μελίσσια και μάλιστα δίχως φάρμακα. Σε βάθος χρόνου θα μολυνθούν και αυτά αλλά πρίν καταρρεύσουν σε διάστημα 2 – 3 ετών, θα έχουν δώσει και εκείνα καθαρούς αφεσμούς, και η μέλισσα θα συνεχίσει να υπάρχει μια χαρά.

Εμείς όμως σταματάμε την σμηνουργία και αναγκάζουμε τις μέλισσες να παραμένουν μέσα στην κυψέλη. Ε, γι αυτό τις γεμίζουμε βαρόα ;)

Πίστεψέ με, το μεγαλύτερο παράσιτο και στα πεύκα και στις μέλισσες είμαστε εμείς οι "λογικοί" άνθρωποι. Και περισσότερο από όλους μας οι … "επιστήμονες".

IxNiLaTiS είπε...

@ alex
Αυτό πρέπει να το πολεμήσουμε. Θα πρέπει ο καταναλωτής να ενημερωθεί. Κάποια στιγμή (και σύντομα) θα πρέπει να κινηθούμε ενημερωτικά πρός το κοινό.

@Apismellifera
Πολύ σωστό :)

@ Φώτης Λαουτάρης
Η "παρουσίαση" που έθιξες, είναι ένα πολύ σοβαρό κεφάλαιο στο οποίο υστερούμε. Βλέπω εταιρείες που φτιάχνουν διατροφικά σκουπίδια και τα παρουσιάζουν ως πανάκεια, και εμείς που έχουμε στα χέρια μας ένα διατροφικό διαμάντι, βγάζουμε ο ένας το μάτι του άλλου...

Δημοσθένης Πίτος είπε...

Όταν το μέλι δεν είναι νοθευμένο και είναι ένα παρθένο χωρίς επεξεργασία προιόν τότε είναι μια καλή και ωφέλιμη τροφή για τον άνθρωπο !! Το κάθε μέλι έχει τη δική του γεύση , πυκνότητα , χρώμα και άρωμα . Περί ορέξεως κολοκυθόπιτα που λέμε.
Η Merchallina από τη πλευρά της είναι ένα έντομο το οποίο υπήρχε πάντα στη Μεσόγειο καθώς είναι και το μοναδικό μέρος στη γη όπου υπάρχει και συμβιώνει αρμονικά με το πεύκο σε βιότοπους στους οποίους δεν έχει παρέμβει ο άνθρωπος . Οι εκρίσεις της Merchalina συλλέγονται απο τις μέλισσες και δέχονται τις ίδιες επεξεργασίες και ζυμώσεις που ΄δεχεται και το νέκταρ τν φυτών ( όπου με την ίδια λογική του σκατου της merchallinas , το νέκταρ πρόκειται για τα γεννετήσια υγρά των φυτών )και στη συνέχεια πέρνουμε την πιο άριστη πηγή γλυκογόνου για το σώμα μας το μέλι (όπου πάλι με την ίδια λογική του σκατόμελου πρόκειται για το ξερατό της μέλισσας ) !!
Μελι καθαρό να είναι κι από όπου και ότι να είναι !! Εγώ είμαι αυτής της άποψης !! Από κει και πέρα ο καθένας έχει τα δικά του κριτήρια σε θέμα γεύσης και αρώματος .

Δημήτρης Θωμόπουλος είπε...

Πολύ καλή η ανάρτηση αρκετά εύστοχοι οι προβληματισμοί και η επιχειρηματολογία που αναπτύχθηκε.

Αυτό που θέλω να επισημάνω είναι γιατί η θεματολογία και ο προβληματισμός της ανάρτησης για το «καλύτερο» μέλι δεν έχει απασχολήσει την επιστημονική κοινότητα της μελισσοκομίας καθώς επίσης και την ΟΜΣΕ? Αν κάνω λάθος παρακαλώ διορθώστε με, δεν έχω τέλος πάντων καμία ενημέρωση περί του αντιθέτου.

Η δική μου η γνώμη, αν και νέος σχετικά με την μελισσοκομία είναι ότι το καλύτερο μέλι είναι αυτό με τις μικρότερες παρεμβάσεις του ανθρώπου (φάρμακα, τροφοδοσία 45 ημέρες πριν τον τρύγο, κ.α.), επίσης καθοριστικό ρόλο παίζει η επιλογή της θέσης του μελισσοκομείου,( απομάκρυνση από ρυπογόνες περιοχές) και γενικά η εφαρμογή καθαριότητας και τήρηση των κανόνων που έχουν σχέση με την ασφάλεια των τροφίμων.

Αν, λέω αν, οι ποσότητες που συλλέγουν οι μέλισσες ήταν αντίστροφες από αυτό που ξέρουμε μεταξύ του θυμαριού και πεύκου θα ήταν άραγε ο ίδιος τρόπος σκέψης – συγκρίσεως κατηγοριοποίησης μεταξύ των δυο αυτών συλλεγόμενων μελιών.

Πολλά θα μπορούσα να γράψω για το τι πιστεύω ότι διαμορφώνει τις τιμές πώλησης του μελιού, το οποίο πολλές φορές βγαίνει ως κατηγοριοποίηση της ποιότητας μελιού τόσο στην συνείδηση του καταναλωτή όσο (δυστυχώς σε πολλές περιπτώσεις) και του μελισσοκόμου.

Για μένα η σύγκριση και κατηγοριοποίηση των συλλεγμένων ποικιλιών μελιού, φτάνοντας στο τέλος σε ακρότητες να μιλάμε για το ποιο είναι το «καλύτερο» μέλι , γίνεται κατά βάση με κριτήρια των κανόνων της αγοράς και του εμπορίου.

Με μεγάλη μου χαρά θα ήθελα στο μέλλον (πιστεύω ότι είναι υποχρέωση τους άλλωστε) να δω το θέμα της ανάρτησης να απασχολήσει σοβαρά τόσο τους επιστήμονες όσο και την ομοσπονδία μελισσοκόμων έτσι ώστε να δοθούν ξεκάθαρες απαντήσεις προκειμένου να αποσαφηνιστούν οι μύθοι , οι πραγματικότητες και να μπει ένα τέλος στις πιθανές σκοπιμότητες για το καλό των μελισσοκόμων των καταναλωτών αλλά και των μελισσιών.

Καρατάσου Κατερίνα είπε...

Το παρακάτω κείμενο είναι η αρχή της στήλης "μέλι γλυκύτατον" που ξεκίνησε στο τεύχος 42 του περιοδικού ΜΕΛΙΣΣΟΚΟΜΙΚΟ ΒΗΜΑ και συνεχίζεται ως σήμερα όπου παρουσιάζονται τα είδη των ελληνικών μελιών και δίνονται συνταγές από τον Μίλτο Καρούμπα, πρόεδρο της Λέσχης Αρχιμαγείρων-Αρχιζαχαροπλαστών Ελλάδος.

"ΜΕΛΙ ΓΛΥΚΥΤΑΤΟΝ…….
Γνωριμία με τα ελληνικά είδη μελιού και δοκιμές στην κουζίνα!

Της Κατερίνας Καρατάσου, κτηνιάτρου, μελισσοκόμου και μαγείρισσας

Υπάρχουν πολλά είδη μελιού, τόσα όσα και τα άνθη και οι συνδυασμοί τους, τα μελιττώματα και οι συνδυασμοί τους με άνθη και, ακόμα και ο ίδιος τόπος, δεν παράγει ακριβώς το ίδιο μέλι κάθε χρονιά.

Το μέλι έχει σοδιές, όπως και το κρασί, κι όταν με ρωτάνε ποιο μέλι είναι καλύτερο τους ανταποδίδω το ερώτημα:
Ποιο κρασί είναι καλύτερο; Πίνετε μόνο ένα είδος κρασί; Μήπως έχετε κάβα με τα αγαπημένα σας κρασιά και τα ταιριάζετε κάθε φορά με το φαγητό και την περίσταση; Εγώ έχω κάβα μελιού και σας συστήνω να φτιάξετε τη δική σας.

Το καλύτερο μέλι είναι αυτό που δεν δοκιμάσαμε ακόμα, για να παραφράσω τον ποιητή. Και το καλύτερο μέλι είναι σχετικό, που θα έλεγε ένας Αϊνστάιν της γευσιγνωσίας. Καλύτερο για ποιο πράγμα; Για να φαγωθεί σκέτο; Σε γαλλικό καφέ; Σε πράσινο τσάι; Στο βουτυρωμένο ψωμί; Τι ψωμί και τι βούτυρο θα ρωτούσε ένας ειδικός της γαστριμαργίας. Και που να πάμε σε πιο ειδικές χρήσεις, όπως σε σάλτσες, μαρινάτες και ντρέσσινγκ για σαλάτες, σε ψητά ή σε γλυκά, σε φρουτοσαλάτες ή να αρχίσουμε τους συνδυασμούς με ποτά…

Στο άλλο άκρο της γαστριμαργίας βρίσκεται αυτός που τρώει ένα, άντε δύο είδη μελιού, αυτά που του έδιναν όταν ήταν παιδί και συνέδεσε για πάντα τη γεύση τους με την έννοια του μελιού. Πολλοί μελισσοκόμοι ανήκουν σ’ αυτήν την κατηγορία. Δεν πειραματίζονται οι ίδιοι άρα δεν πείθουν και τους πελάτες τους να πειραματιστούν.

Έτσι υπάρχουν μέλια που μένουν στα αζήτητα, που είναι για λίγους ή που είναι για …τις μέλισσες. Ωστόσο τα παράγουμε σε ικανές ποσότητες άρα καλό θα ήταν να τα πουλούσαμε.

Έτσι κάπως μου ήρθε η ιδέα για μια σειρά άρθρων για τα ελληνικά είδη μελιού και τις χρήσεις τους στη μαγειρική. Επειδή δεν πρέπει να υπάρχουν μέλια στα αζήτητα αλλά και τα δημοφιλή μέλια δεν πρέπει να τα καταναλώνουμε μ’ ένα μόνο τρόπο.

Θα συμφωνήσουμε όλοι ότι κάθε μέλι είναι ωφέλιμο εφόσον περιέχει το φυτό ή τα φυτά από τα οποία προήλθε. Η μελισσοθεραπεία έχει πολλά να πει γι’ αυτό. Θα συμφωνήσουμε επίσης ότι αν και η προτίμηση είναι καθαρά υποκειμενική ο ουρανίσκος εκπαιδεύεται. Άρα μένει απλώς να πειραματιστούμε, να βρούμε τρόπους και συνταγές που να αξιοποιούν τα μέλια που δεν προτιμάμε και να εμπλουτίζουν τους τρόπους κατανάλωσης όσων προτιμάμε! Το μέλι πάει με όλα!........"

Σωστά θιξατε από το ιστολόγιο το θέμα της αντιδεοντολογικής εμπορικής συμπεριφοράς από μελισσοκόμους, που δυστυχως δεν περιορίζεται στο "μέλι από σκατά εντόμων" αλλά φτάνει στο "μέλι των αλλονών έχει φάρμακα, το δικό μου είναι καθαρό".....

Από το περιοδικό αλλά και στις εκδηλώσεις που διοργανώνει η συμμετάσχει η ΟΜΣΕ ενημερώνονται και οι μελισσοκόμοι και οι καταναλωτές. Επιπλέον υπάρχουν ιδέες για δημοσίευση σε ειδικά περιοδικά μεγειρικής και για τηλεοπτική εκπομπή. Υπάρχει επίσης το φυλλάδιο της ΟΜΣΕ για τα 6 πιο "εμπορικά" (με την έννοια της παραγόμενης ποσότητας) είδη ελληνικού μελιού.
Τέλος, ότι έχω γράψει είναι στη διάθεση όλων, το ίδιο και η βιβλιογραφία για την τεκμηρίωση.

Συνεχίστε να θίγετε τα ζητήματα
Ευχαριστώ για τη φιλοξενία

Κατερίνα Καρατάσου

IxNiLaTiS είπε...

@ Καρατάσου Κατερίνα
Ευχαριστώ πολύ για την απάντηση. Το κείμενο είναι πολύ ενδιαφέρον και θα το σηκώσω ως αυτόνομη ανάρτηση για να μήν είναι χαμένο μέσα σε απαντήσεις άλλων αναρτήσεων.

http://ixnilatis33.blogspot.com/2011/01/blog-post_27.html

Kostas είπε...

να ρωτησω κατι ? υπαρχει καποιος μελισσοκομος που να δινει ποσοτητες χοωδρικής στην Κρήτη?εγω παντως δεν ξερω κανεναν. λοιπον οι κρητικοι μου το εχει πει μαγαζατορας στην Κρητη εισαγουν μέλια απο τον Καναδά και συγκεκριμενα απο 1 ή 2 εταιρειες. ας το ψαξει καποιος το θεμα και ας ανοιξουμε μια συζητηση.

Unknown είπε...

Tων Πάνου Πετράκη, Bασιλειου Pουσση και Kωνσταντινου Bαγια*
Tο έντομο Marchalina hellenica δεν είναι ιθαγενές της Ελλάδας• μεταφέρθηκε εδώ από τον άνθρωπο, πιθανότατα κατά τους ρωμαϊκούς ή τους βυζαντινούς χρόνους. Σε αυτό συνηγορούν τόσο τα αρχαιολογικά ευρήματα όσο και τα βιολογικά δεδομένα – δεν αναφέρεται τίποτα σχετικά με τη μελιτογόνο δράση του εντόμου σε πινακίδες της Πύλου και της Κνωσού, στα βιβλία του Θεόφραστου, στις πινακίδες και στα κείμενα της κλασικής περιόδου και στον Πλίνιο.
Tην τελευταία δεκαετία, επιδοτήθηκε από το B΄ KΠΣ η διάδοση του εντόμου στην Ελλάδα και η εισαγωγή του σε περιοχές που δεν είχε ακόμα εξαπλωθεί. Aυτό έγινε παρά το γεγονός ότι γειτονικές χώρες, όπως η Ιταλία, είχαν ήδη θεσπίσει νόμους σχετικά με την υποχρεωτική καταπολέμηση του εντόμου το οποίο καταστρέφει το πεύκο απομυζώντας τον χυμό του. Oι Έλληνες μελισσοκόμοι όμως υποστήριξαν στις πολιτικές αρχές ότι υπάρχει μια υποθετική σχέση αμοιβαιότητας ανάμεσα στο πεύκο-ξενιστή και το έντομο. H διάδοση του εντόμου έγινε κατά παράβαση όλων των αρχών της εντομολογίας και της εν γένει βιολογικής επιστήμης. Στην απόφαση περί επιδοτήσεως φαίνεται ότι βάρυνε ο αριθμός των μελισσοκόμων, η παραγωγή μελιού και η αξία των εξαγωγών μελιού σε αντίθεση με την απώλεια βιομάζας, τη διαφάνεια της κόμης και τα νεκρά πεύκα που έχουν παρατηρηθεί σε πολλές περιοχές της νότιας Eλλάδας.
*O κ. Π. Πετράκης είναι εντομολόγος στο Iνστιτούτο Mεσογειακών Δασικών Oικοσυστημάτων του Eθνικού Iδρύματος Aγροτικών Eρευνών. Oι κ. B. Pούσσης και K. Bάγιας είναι αναπληρωτές καθηγητές του Tμήματος Φαρμακευτικής του Πανεπιστημίου Aθηνών.
Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ – Ημερ. έκδοσης 12/03/2006
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_1_12/03/2006_176745

IxNiLaTiS είπε...

Για χάρη της συζήτησης εγώ θα παραδεχθώ ότι το άρθρο είναι σωστό και αληθές (διότι δεν είναι). Έστω λοιπόν ότι το έντομο εισήχθη πριν από 2.000 χρόνια (αλήθεια, από που; Δε μας λέει).
Από τότε το οικοσύστημα έχει αλλάξει 10 φορές και πλέον το έντομο είναι μέρος του οικοσυστήματος. Τα οικοσυστήματα αλλάζουν – προσαρμόζονται. Πολλά ζώα και φυτά υπάρχουν τα ίδια σε πολλά μέρη του κόσμου. Αυτό σημαίνει ότι με κάποιον τρόπο έφτασαν εκεί, και έγιναν μέρος του εκεί οικοσυστήματος. Να τα σκοτώσουμε και να τα ξεριζώσουμε;

Απ όσο γνωρίζω το Marchalina Hellenica δεν υπάρχει πουθενά αλλού στον κόσμο παρά μόνον στα βόρια παράλια του Αιγαίου. Αυτή τη στιγμή γίνονται προσπάθειες να μεταφερθεί στη Νέα Ζηλανδία, ίσως και αλλού. Και αντί να το ανακηρύξουμε προστατευόμενο είδος, το πολεμάμε. Ο Λόγος θα φανεί παρακάτω ...

Τα πεύκα στη βόρειο Ελλάδα και Εύβοια συμβιώνουν με τον εργάτη μια χαρά. Αν κάποια ξεραίνονται στην Πελοπόννησο, προφανώς είτε δεν ευθύνεται το Marchalina Hellenica είτε είναι συνυπεύθυνο με άλλη αιτία που δεν υπήρχε παλαιότερα. Αλλά οι επιστήμονες δε κατάφεραν ακόμα να το βρούν και να αποδείξουν. Πιθανολογούν … εικάζουν και σε αυτό βρίσκουν κόντρα από άλλους επιστήμονες.

Το "πρόβλημα" με το Marchalina Hellenica δεν οφείλεται στην οικολογική ευαισθησία κάποιων, διότι δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα – καμία φωνή - πριν εισαχθεί το έντομο στην Αττική. Οι "οικολογικές ευαισθησίες" ξεκίνησαν όταν μπολιάστηκαν τα πεύκα της Αττικής και άρχισαν να λερώνονται στις επαύλεις των πευκόφυτων (προνομιούχων) περιοχών οι αυλές και τα αυτοκίνητα με μελιτώματα του πεύκου. Στην προσπάθειά τους να το πολεμήσουν ανέπτυξαν μία επιδέξια επιχειρηματολογία για να τους "δικαιώνει".
Λυπάμαι.