31.12.09

Περί πρωτοχρονιάς.

Παλαιότερα, ο μήνας Σεπτέμβριος ήταν ο 7ος μήνας του έτους, ο Οκτώβριος ήταν ο Όγδοος, ο Νοέμβριος ήταν ο ένατος και ο Δεκέμβριος ήταν ο Δέκατος, εξ’ού και τα ονόματά τους. Επομένως ο Ιανουάριος ήταν ο 11ος και ο Φεβρουάριος ήταν ο Δωδέκατος, γι αυτό ήταν πάντα λειψός μήνας, επειδή οι ημέρες που υπολείπονταν από το ημερολογιακό έτος φαίνονταν το τέλος της πρόσθεσης, και έτσι έλειπαν από τον Φεβρουάριο.

Ο πρώτος μήνας του έτους θεωρούσαν πως ήταν ο πρώτος μήνας της Άνοιξης, γιατί από εκεί και πέρα ξεκινούσε η αφύπνιση της φύσης για έναν νέο κύκλο. Γι αυτό και ο Μάρτιος είχε αυτό το όνομα:
Μήνας + ΑΡΤΙΟΣ = Μ+ΑΡΤΙΟΣ
(υπάρχουν και άλλες απόψεις για τον Μάρτιο, με τις οποίες δεν συμφωνώ).

Γιατί όμως εορτάζουμε την αρχή του έτος τον Ιανουάριο; Διότι έτσι ήθελαν οι Ρωμαίοι!!!
Ο Ιανουάριος μήνας ήταν κενός για τις στρατιωτικές επιχειρήσεις των Ρωμαίων, λόγω του ψύχους και του χιονιού, και έτσι προτιμούσαν να εορτάζουν τις εορτές τους εκείνη την περίοδο, και όχι να εορτάζουν την άνοιξη που ήταν κατάλληλη εποχή για την επεκτατική τους πολιτική και πολεμική.

Γι αυτό λοιπόν και έθεσαν το όνομα του μηνός αυτού ως Ιανουάριο, από το όνομα του Ρωμαϊκού θεού του πολέμου Ιανού, ώστε να έχουν έναν ολόκληρο μήνα που χρειάζονταν για την λατρεία του.

Προτομή του Ιανού (Μουσείο Βατικανού)

Έτσι ο Δεκέμβριος μήνας από δέκατος κατέληξε δωδέκατος και ο Φεβρουάριος κατέληξε δεύτερος. Ο κόσμος ποτέ δεν αναρωτήθηκε γιατί ο Φεβρουάριος είχε λειψές ημέρες. Τώρα θα μου πείς … μήπως ποτέ ο κόσμος αναρωτήθηκε για τίποτα; Καταπίνει ότι του δίνουν και μάλιστα αμάσητο.

Κανονικά όμως η αρχή του έτους είναι η 21 Δεκεμβρίου, η ημερομηνία του χειμερινού ηλιοστασίου, τότε δηλαδή που η Γή ξεκινά τον νέο κύκλο γύρω από τον Ήλιο, και ξεκινά να μεγαλώνει η ημέρα.



Τώρα το γιατί εμείς οι Έλληνες αλλά και όλος ο κόσμος ( εντάξει, όχι και όλος) εορτάζουμε ως πρώτη ημέρα του χρόνου, την ημέρα που βόλευε τότε τους Ρωμαίους κατακτητές μας, όπως και το γιατί δεχόμαστε το όνομα του θεού τους Ιανού, αυτού που μας σκλάβωσε και έληξε τον πολιτισμό μας … είναι από τα περίεργα.

Καλή Χρονιά λοιπόν με Υγεία
και προπαντός ... γεμάτες τσέπες.

(για τις τσέπες θα μιλήσω σε κάποια επόμενη ανάρτηση).

28.12.09

Παράσιτο της Καστανιάς;

Είδα αυτό το φυτό να βρίσκεται ως παράσιτο επάνω στις καστανιές της Δίρφεως (κεντρική Εύβοια). Δεν το έχω δεί ποτέ μου και δεν το γνωρίζω.








Γνωρίζει κανείς κάτι;

27.12.09

Κλέφτης μελισσιών, ετών … 75 στη Νάουσα

Με την κατηγορία της κλοπής συνελήφθη στην Επισκοπή της Νάουσας ένας 75χρονος, καθώς το απόγευμα προχθές είχε κλέψει 32 κυψέλες από έναν 58χρονο και έναν 71χρονο. Οι κυψέλες βρέθηκαν στην αγροτική περιοχή της Επισκοπής. Ο 75χρονος κρατείται και θα οδηγηθεί στον Εισαγγελέα.
troktiko


Υποθέτω ότι για να κλέβει σε αυτή την ηλικία, προφανώς είχε γλυκαθεί από παλιά. ;)
Αλλά ο Θεός αγαπάει και τον νοικοκύρη.


Γύρη μέσα στο Δεκέμβρη.


Είμαι περίεργος, που βρίσκουν τέτοια εποχή τόση γύρη;

Στις 10 μέλισσες που εισέρχονται στην κυψέλη, οι 3 κουβαλάνε γύρη. Ελπίζω να μην μου σμηνουργήσουν πάλι φέτος από τον Φλεβάρη,όπως έκαναν και πέρσι.




23.12.09

Το κίτς των Παγκοσμιοποιημένων Χριστουγέννων.


Κι όμως μας έκαναν να εορτάζουμε Χριστούγεννα χωρίς Χριστό !

Βλέπετε εσείς μέσα στα Χριστούγεννα να αναφέρεται πουθενά ο Χριστός; Είδατε πουθενά τώρα πιά καμιά φάτνη;

Το 1843 ο Κάρολος Ντίκενς στο μυθιστόρημά του "Χριστουγεννιάτικη Ιστορία" έχει ως ήρωα τον γνωστό πλέον Σκρούτζ που τον επισκέφτηκε το "Πνεύμα των Χριστουγέννων". Εσείς το ξέρετε αυτό το πνεύμα; Λογικά θα περίμενε κανείς ότι θα τον επισκεπτόταν ο Ιησούς, αλλά μας προέκυψε το … πνεύμα, έτσι γενικά και αόριστα … το "πνεύμα των Χριστουγέννων" – τρεχαγύρευε, αρκεί να φύγει απ την μέση ο Χριστός.
Το καταλάβατε;
Ακόμα και τα Christmas έγιναν X-mas. Αφού δηλαδή κατάφεραν και έβγαλαν τον Χριστό από τα Χριστούγεννα, ώρα να φεύγει δηλαδή και λέξη "Christ", και να αντικατασταθεί με Χ.

Τι ακριβώς έκανε λοιπόν το πνεύμα των Χριστουγέννων; Έπεισε τον τσιγκούνη Σκρούτζ να καταναλώσει και επιτέλους να ξοδέψει. Τί άλλο περιμένατε;
Το καταλάβατε; Πρέπει να ξοδέψεις, να ξοδέψεις, να ξαναξοδέψεις.
Προφανώς αυτό το "Πνεύμα" ( στην ιστορία υπήρχαν τρία πνεύματα) είναι το πνεύμα του εμπορίου :)

- Το Χριστουγεννιάτικο Δένδρο δεν είναι τίποτα άλλο από το ιερό δένδρο του Σκανδιναβού Θεού Βόνταν που χάριζε δώρα.
- Τα λαμπάκια στο χριστουγεννιάτικο δένδρο προέρχονται από ένα θρησκευτικώ μύθο των Καναδών ινδιάνων.
- Το γκί (ιξός) που κρεμάμε στην πόρτα μας προέχεται από την λατρεία των Δρυίδων Κελτών.
- Τα χαρτιά που παίζουμε αυτές τις μέρες προέρχονται και αυτά από αρχαίες δοξασίες που έχουν να κάνουν με κάρτες που προλέγουν την τύχη. . . . . Αχταρμάς !!!

Όλος ο κόσμος εκτός Ελλάδας εορτάζει αντί για την γέννηση του Χριστού, αυτόν τον μεγάλο και χοντρό κλόουν, τον Santa Claus. Εμείς εδώ στην Ελλάδα τον εορτάζουμε την 1 Ιανουαρίου στην μνήμη του Αγ. Βασιλείου.

Αλλά ο Santa Claus δεν είναι ο Άγιος Βασίλειος !!!



Για την ιστορία αναφέρω ότι ο Santa Claus, ο ευρωπαϊκός "Πατέρας των Χριστουγέννων", αντιστοιχεί στον άγιο Νικόλαο, και για όλες τις χώρες (εκτός από την Ελλάδα) επισκέπτεται τα σπίτια τα Χριστούγεννα. Εμείς τον δεχόμαστε την πρωτοχρονιά, γιατί είναι η μέρα της εορτής του αγίου Βασιλείου.

Η μορφή του Santa Claus που ξέρουμε πλέον όλοι διαμορφώθηκε από τον Αμερικανό σκιτσογράφο Τόμας Ναστ το 1862, με βάση παλαιότερες ευρωπαϊκές παραδόσεις, ενώ το κόκκινο χρώμα της στολής του το πήρε εξαιτίας του κόκκινου χρώματος γνωστού αμερικάνικου αναψυκτικού που χρησιμοποίησε τη μορφή του σε διαφημίσεις.



Αρχικά ήταν ντυμένος στα χρώματα του ουράνιου τόξου.

Σήμερα ο Santa Claus αποτελεί εκτός από ένα μεγάλο κοινωνικό ψέμα που μας έσταξαν στην ψυχή μας όταν ήμασταν παιδιά, είναι μια παγκόσμια καλοστημένη επιχείρηση αφού τον εορτάζουν σε όλο τον κόσμο, ακόμα και στον μη χριστιανικό, πχ Κίνα, Ιαπωνία κλπ.


Santa Claus, ο άγιος της κατανάλωσης.


Και όσο σκέπτομαι ότι ο Ιησούς πλάκωσε με τον βούρδουλα όλους τους εμπόρους που βρήκε στον Ναό, φαντάζομαι τι θα έκανε σήμερα αν θα έβλεπε την εορτή της γέννησής του να έχει μεταμορφωθεί σε παγκόσμιο παζάρι.

Τι ξεφτίλα … πράγματι!




Στο περιοδικό Τρίτο Μάτι που κυκλοφορεί,
υπάρχει αναλυτικό άρθρο με τίτλο
"Ποιός είναι ο X-mas". Αξίζει να το διαβάσετε.



Για όσους είναι χριστιανοί,
όπως και εγώ,
Καλά Χριστιανικά Χριστούγεννα :)


19.12.09

Φόλες: Συνειδητή ή ασυνείδητη δράση;

Κάποτε μια φιλοζωική οργάνωση έκανε αρκετές ενέργειες και κατάφερε να απαγορευτεί η φόλα (δόλωμα) "Κυανιούχου Καλίου". Αυτή η φόλα διανεμόταν* από το Δασαρχείο προς καταπολέμηση των επιβλαβών (αλεπούδων, κουναβιών, αλλά και αδέσποτων σκύλων που είχαν αγριέψει και έκαναν ζημιές στα οικόσιτα ζώα των απομακρυσμένων ορεινών χωριών).

Α, τι ωραία … θα πεί κάποιος. Τα ζωάκια τώρα δεν θα θανατώνονται :)))
Για να δούμε όμως … είναι τόσο ωραία όσο φαίνεται;

Η φόλα κυανιούχου καλίου είχε δύο χαρακτηριστικά:

1. Το ζώο πέθαινε σχεδόν ακαριαία.
Πολλές φορές έβρισκαν τις αλεπούδες με το δόλωμα στο στόμα, γιατί πέθαιναν αμέσως ακόμα και με την εισπνοή του δηλητηρίου.

2. Το δόλωμα Κυανιούχου Καλίου απενεργοποιούταν όταν το έβλεπε ο ήλιος.
Δηλαδή η φόλα αυτή είχε φονική διάρκεια μιάς και μόνον νύκτας.

Άρα το ζώο πέθαινε γρήγορα δίχως να βασανίζεται, και δεν επηρέαζε την επομένη ημέρα τους οικόσιτους σκύλους και τα τσοπανόσκυλα.

Οκ φίλε, -θα πεί κάποιος- τώρα που απαγορεύτηκε, τώρα δεν θα επηρεάζει ούτε και τα άγρια.

Λάθος!!! Ο κτηνοτρόφος ή ο κάτοικος ενός ορεινού μικρού χωριού που βλέπει τις κότες του να λιγοστεύουν από τις αλεπούδες και τα κουνάβια, δεν θα καθίσει με σταυρωμένα χέρια. Θα ρίξει τις δικές του αυτοσχέδιες φόλες, με όποιο δηλητήριο βρει, ή με γυαλιά και καρφίτσες … με αποτέλεσμα το ζώο να πεθάνει μετά από μερικές ημέρες από αιμορραγία και φριχτούς πόνους. Και μαζί με τα άγρια ζώα σκοτώνει και τα σκυλιά του γείτονα (στα ορεινά ή στα μικρά απομακρυσμένα χωριά τα σκυλιά είναι ελεύθερα).

Αυτό και μόνον αυτό κατάφερε η φιλοζωική οργάνωση που ενέργησε με γόμωνα την "αγάπη" για τα ζώα. Κατάφερε, αυτά τα ίδια ζώα που θα πέθαιναν γρήγορα και ανώδυνα, να παθαίνουν τώρα με φριχτούς πόνους βλαστημώντας την ζωοφιλία τους για την οποία εκείνοι πιθανόν να είναι και υπερήφανοι. Τρομάρα τους!

Προσέξτε: Το ότι αισθανόμαστε αγάπη για τα ζώα, δεν σημαίνει πως ότι σπασμωδικό κι αν κάνουμε θα είναι και υπέρ τους. Αλλά η συνείδηση είναι μια πονεμένη υπόθεση … και κακώς βγάζουν νόμους για την φύση όσοι δεν έχουν καμία σχέση με αυτή.

Ποιος λοιπόν σήμερα θα βοηθήσει τα ζώα; Ποιος θα κάνει ενέργειες για να επαναεπιτραπεί η φόλα κυανιούχου καλίου;

*edit *
-->
Δυστυχώς έκανα λάθος διατύπωση, και ίσως εκεί να οφείλεται η αντίδραση που δέχθηκα από τους συνομιλητές.
Με την λέξη "διανεμόταν" εννοούσα ότι ετοποθετήτω από το Δασαρχείο στην ύπαιθρο, και ΟΧΙ ότι διανεμόταν στους οποιοσδήποτε πολίτες.
Η όλη επιχείρηση της καταπολέμησης των επιβλαβών, ήταν τότε καθαρά υπόθεση της πολιτείας και γινόταν όπως όριζε ο νομοθέτης. Αυτό ακριβώς είναι που επιθυμώ: Να ξαναγίνει δηλαδή και πάλι υπόθεση της πολιτείας, και όχι να αναγκάζεται να δράσει ο οποιοσδήποτε αγανακτισμένος χωρικός με όποιο τρόπο διευκολύνεται  εκείνος.

14.12.09

Παγίδα για "Aethina Tumida" μέρος 2ο

Ένα πρόβλημα που εντόπισα στην παγίδα, είναι ότι μπορεί το σκαθάρι να σκαρφαλώσει από το μέρος που ενώνονται οι δύο παγίδες.


Θα πρέπει λοιπόν να είναι μια ενωμένη παγίδα δίχως πάτημα, όπως στην παρακάτω εικόνα.






Τελικά είμαι βέβαιος οτι οι μέλισσες δεν θα έχουν κανένα πρόβλημα να περνούν από το άνοιγμα. Ούτως ή άλλως θα είναι μεγαλύτερο από το άνοιγμα της εισόδου της κυψέλης.



Δεύτερο πρόβλημα είναι ο καθαρισμός της παγίδας από τα πιασμένα σκαθάρια και την κόλλα για να βάλουμε φρέσκια. Άρα θα πρέπει η μια πλευρά της να ξεκουμπώνει κάπως ….

Σύντομα θα το μεταφράσω στα Αγγλικά και θα το στείλω σε Αμερικανούς κατασκευαστές μελισσοκομικών ειδών.


Να δούμε τελικά τι θα γίνει;
Είμαστε εξυπνότεροι από το σκαθάρι, ή μήπως τελικά αυτό θα αποδειχθεί εξυπνότερο από εμάς;

10.12.09

Παγίδα για το σκαθάρι "Aethina Tumida".

Μην τρέξετε πρώτα να δείτε τις εικόνες, δεν θα καταλάβετε τίποτα αν δεν διαβάσετε το κείμενο με την σειρά.

Ακόμα δεν είχαμε την τύχη στην Ελλάδα να γνωρίσουμε από κοντά το Aethina Tumida που έχει ταλαιπωρήσει την Αμερική και πρόσφατα έκανε την εμφάνισή του και στην Ισπανία. Αλλά ... κάποια στιγμή θα μας επισκεφτεί. Όταν είδα τα videos που μας είχε δείξει στα σεμινάρια μελισσοκομίας του ΙΓΕ ο Σπύρος ( τον είχα δάσκαλο) είχα τρελαθεί στην ιδέα ότι υπήρχε περίπτωση να γεμίσουν οι κυψέλες μου από τα σιχαμερά σκουλήκια του σκαθαριού.

εικ.1 σκουλίκια του Aethina Tumida

Όλες οι παγίδες που έχω δει μέχρι σήμερα στο διαδίκτυο εφαρμόζονται μέσα στο εσωτερικό της κυψέλης για να συλλέγουν τα σκαθάρια που έχουν μπεί μέσα και βρίσκονται στις σκοτεινές γωνιές της, στο καπάκι και κάτω από τα άκρα των κηρηθροφορέων που ακουμπούν στο σώμα.

Άρχισα λοιπόν να σκέπτομαι για να βρω έναν τρόπο που να εμποδίζει το σκαθάρι να εισβάλει στην κυψέλη, και όχι αφού εισβάλει μέσα, να το κυνηγάμε μετά.

Αν το σκαθάρι ήταν μεγαλύτερο από την μέλισσα τα πράγματα θα ήταν απλά: Θα βάζαμε μια σήτα έτσι ώστε να περνούν οι μέλισσες αλλά όχι το σκαθάρι. Εδώ όμως έχουμε ακριβώς το αντίθετο: Το σκαθάρι είναι τόσο μικρό ώστε μπορεί να περάσει ακόμα και μέσα από την σήτα του ανοικτού πάτου αν αυτή έχει τόσο άνοιγμα όσο χρειάζεται για να μην μπορεί να περάσει η μέλισσα.

Σκέφτηκα λοιπόν ότι θα πρέπει κάτι να κάνουμε στην είσοδο. Τελικά μου φαίνεται πολύ απλό. Είχα παρακολουθήσει στο video (που μόλις το ξαναβρώ θα το αναρτήσω) ότι το Aethina Tumida προσγειώνεται στην σανίδα πτήσης της κυψέλης και μπαίνει μέσα τρέχοντας, ΟΧΙ πετώντας. Αμέσως οι μέλισσες φρουροί το κυνηγούν αλλά είναι γρηγορότερο από αυτές και διαθέτει πανοπλία ώστε ούτε να το δαγκώσουν μπορούν ούτε να το κεντρίσουν. Αμέσως το Aethina Tumida τρέχει μέσα στην κυψέλη, στον πάτο ή στα τοιχώματα και προσπαθεί αμέσως να βρεί τα σκοτεινά και ήσυχα μέρη της κυψέλης, συνήθως στις γωνίες του καπακιού.

Αυτό είναι το κλειδί, ότι δηλαδή μπαίνει μέσα τρέχοντας (περπατώντας γρήγορα) και ψάχνοντας για να βρει αμέσως ένα ήσυχο σκοτεινό σημείο για να κρυφτεί. Αυτό νομίζω ότι είναι και η Αχίλλειος πτέρνα του. Θα του προφέρουμε λοιπόν αυτό που θέλει αμέσως … :)

Τώρα κοιτάξτε την παρακάτω εικόνα:

εικ. 2 Η παγίδα.

Ένα πλαστικό κουτί που είναι ανοικτό από την μια (εμπρός) πλευρά του με ύψος ανοίγματος μικρότερο από αυτό που χρειάζεται για να περάσει η μέλισσα, αλλά όμως θα χωράει να περάσεο το κυνηγημένο σκαθάρι. Το εσωτερικο των τοιχωμάτων του κουτιού θα είναι αλειμμένο με κόλλα ποντικών, και έτσι το κουτί θα έχει γίνει παγίδα. Μόλις το σκαθάρι μπει μέσα στο κουτάκι θα κολλήσει πάνω στην κόλλα, και θα μείνει εκεί.

εικ. 3 Τα εσωτερικά τοιχώμτα έναι αλειμμένα με κόλλα.


εικ.4 Η παγίδα όπως φάινεται από πίσω

Αυτό το κουτάκι θα τοποθετείται όπως στην εικόνα 5 μέσα στην κυψέλη αμέσως πίσω από την είσοδό της.

εικ. 5
Η εφαρμογή τηων δύο παγίδων στο εσωτερικό της κυψέλης.
Οι μέλισσες μπορούν να περνούν από το μεγάλο άνοιγμα,
στο οποία δεν θα φθάνει το σκαθάρι,
και έτσι θα αναγκαστεί να μπεί στις παγίδες.

Ακριβώς από επάνω θα τοποθετηθεί μια άλλη όμοια παγίδα ώστε να πιάσει τα σκαθάρια που προσπαθούν να εισβάλλουν περπατώντας στο εσωτερικού του εμπρόσθιου τοιχώματος. Κοιτάξτε την εικόνα

εικ. 6
Οι εισερχόμενες μέλισσες ίσως να δυσκολεύονται ελάχιστα στην είσοδό τους, αλλά η δυσκολία αυτή θα είναι απείρως μικρότερη της δυσκολίας που αντιμετωπίζουν με τις γυρεοπαγίδες. Θα έχουμε όμως γλυτώσει από το σκαθάρι.

εικ. 7
Το σκαθάρι προσγειώνεται στην σανίδα πτήσης και τρέχει μέσα ...

εικ. 8 εκεί το περιμένει ο θάνατος.

Αν τελικά η σκέψη μου είναι σωστή και λειτουργήσει θα ελαχιστοποιήσει τον κίνδυνο της Aethina Tumida.

Εννοείται ότι δεν κρατώ για τον εαυτό μου κανενός είδους δικαιώματα.

Μακάρι να επεξεργαστείτε αυτή την ιδέα, διότι σίγουρα η υλοποίησή της θα φανερώσει κάποια προβλήματα, και να δείτε πού χρειάζεται βελτίωση, ώστε να στείλουμε όλοι μαζί το Aethina Tumida από ΄κεί που ήρθε.

Είμαστε διανοούμενες πόρνες

«Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα, σε αυτή τη περίοδο της ανθρώπινης ιστορίας που να αποκαλείται ανεξάρτητος Τύπος. Το γνωρίζετε και το γνωρίζω. Ούτε ένας ανάμεσά σας θα τολμούσε να εκστομίσει μια έντιμη γνώμη. Και αν τολμούσατε να την εκφράσετε γνωρίζετε εκ των προτέρων ότι ποτέ δεν θα εμφανιζόταν τυπωμένη στο χαρτί.

Πληρωνόμαστε αρκετά ώστε να κρατάμε την τίμια άποψή μας, έξω από την εφημερίδα για την οποία γράφω. Εσείς επίσης παίρνετε ικανοποιητικούς μισθούς για παρόμοιες υπηρεσίες. Και αν κάποιος τολμούσε ή ήταν τόσο τρελός ώστε να γράψει την τίμια γνώμη του, θα βρισκόταν πολύ σύντομα στο δρόμο…. Είναι δουλειά και καθήκον κάθε δημοσιογράφου να καταστρέφει την αλήθεια, να ψεύδεται, να διαστρεβλώνει, να εξυβρίζει, να κολακεύει γονυπετής το Μαμωνά και να πουλάει τη Πατρίδα του για τον άρτο τον επιούσιο….

Είμαστε υποτελείς. Όργανα των πλουσίων που βρίσκονται στο παρασκήνιο. Είμαστε καραγκιόζηδες. Αυτοί οι άνθρωποι κινούν τα νήματα και εμείς χορεύουμε στο ρυθμό τους. Ο χρόνος, η ζωής μας, οι ικανότητές μας είναι ιδιοκτησία αυτών των ανθρώπων. Είμαστε διανοούμενες πόρνες.»
Τζων Σουίντον

7.12.09

2ο Φεστιβάλ Ελληνικού Μελιού και Προϊόντων Μέλισσας


Ε, να μην χαλάσω την παράδοση και δεν γκρινιάξω λίγο …

Το κτήριο του ΟΛΠ είναι το κάτι άλλο. Από σκελετό μπετόν και κλεισμένο με λαμαρίνα αντί για τοίχους όπως τα μαντριά. Αλλά αυτό πάει καλά … ας μην το σχολιάσω άλλο.

Όταν όμως πρόκειται να γίνει μιά ομιλία, χρειάζονται δύο πράγματα:

Το πρώτο είναι να υπάρχουν ομιλητές και θέματα προς συζήτηση, που δόξα τω θεώ υπήρχαν αρκετοί και καλοί ομιλητές που έθιξαν αρκετά ενδιαφέροντα θέματα.

Το δεύτερο είναι να υπάρχει διαμορφωμένος χώρος για ομιλία. Η διαμόρφωση ενός χώρου για ομιλία πρώτα από όλα προϋποθέτει την σωστή ακουστική του χώρου, ώστε να μην ρωτάει ο ένας τον άλλο "τι είπε ρε γμτ τώρα ο κ. Α. Θρασυβούλου, άκουσες; "

Καταβάλαμε μεγάλες προσπάθειες για να ακούσουμε τους ομιλητές. Ο χώρος έπασχε από στάσιμα κύματα ( αυτά είναι ψιλά γράμματα για το ελλαδιστάν) που δημιουργούσαν μια βοή στις χαμηλές και χαμηλομεσαίες συχνότητες με αποτέλεσμα να ακούγεται μια διαρκή βοή που εμπόδιζε να ακούσουμε …

Εκτός αυτού, ο χώρος του συνεδρίου ήταν πρόχειρα "κομμένος" με μελαμήνη ύψους περίπου 2 μέτρων και από επάνω υπήρχε το κενό που ήταν ενιαίο με την υπόλοιπη έκθεση. Από εκεί λοιπόν ερχόταν μέσα στο χώρο του συνεδρίου όλη η φασαρία της έκθεσης και δημιουργούσε επιπλέον πρόβλημα.

Αλλά και το ηχητικό σύστημα της μικροφωνικής έπασχε … Δεν υπήρχε κάποιος επεξεργαστής σήματος που να έκοβε το μπ, το τσ και το peak, όπως δεν υπήρχε και κάποιος compressor και έτσι δεν μπορούσαμε να ακούσουμε τον ομιλητή όταν αυτός απομακρυνόταν μερικά εκατοστά από το μικρόφωνο.

Από την άλλη κάποιος θα πρέπει να ενημερώνει τους ομιλητές ότι τα μικρόφωνα των συνεδριάσεων είναι πάντα δυναμικα*, και πώς θα πρέπει να κρατούν πολύ κοντινή και σταθερή απόσταση από τα μικρόφωνα αυτά. Διαφορετικά ο ομιλητής που ταλαντώνεται μια μπρός και μια πίσω, δεν θα ακούγεται καλά.

Μέσα σε μια τέτοια κατάσταση που ο κόσμος δεν ακούει, και παύει να παρακολουθεί τον ομιλητή, είναι φυσικό να αρχίζει την κουβέντα με τον διπλανό του. Αυτό δημιουργεί ακόμα περισσότερο θόρυβο κάτι σαν τους δρόμους της Καλκούτας ένα πράμα … έφτασα στο σημείο να θέλω να μιλήσω σιγά στον διπλανό μου και να μην ακούει τι του λέω… έπρεπε να του μιλήσω δυνατά!

Η ακουστική του χώρου μπορεί να φτιάξει δραματικά αν υπάρχουν στρεβλές επιφάνειες στους τοίχους ή οι τοίχοι δεν είναι παράλληλοι μεταξύ τους κλπ … αλλά τέτοια μελέτη για την ακουστική του χώρου κατάλληλοι είναι οι μηχανικοί. Ποιος όμως έχει σκοπό να δαπανήσει για ακουστική; Δεν βαριέσαι καημένε … -σου λέει-. Ζώα είναι, τι να καταλάβουν;

Ομολογώ ότι στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας που είχε γίνει η έκθεση πριν 2 χρόνια, η αίθουσα συνεδριάσεων ήταν ακουστικά άψογη. Δεν χρειαζόταν ούτε καν μικρόφωνο. Ας το λάβουν αυτό υπόψιν τους στο μέλλον οι διοργανωτές.

* τύπος μικροφώνου που "ακούει" μόνον τις πολύ κοντινές πηγές ήχου σε αντίθεση με τα πυκνωτικά μικρόφωνα που ακούνε ακόμα και τους ψιθύρους. Στις ομιλίες χρησιμοποιούνται τα δυναμικά ακριβώς για αυτόν τον λόγο, για να μήν αναπαράγονται δηλαδή απο το ηχοσύστημα άλλοι ήχοι εκτός από την φωνή του ομιλητή που βρίσκεται κοντά. Όταν όμως ο ομιλητής δεν το γνωρίζει αυτό και κάθεται μακριά από το μικρόφωνο, ή κουνιέται μπρός - πίσω, τότε υπάρχει πρόβλημα .

Ανθίζει το θυμάρι τον Δεκέμβριο;

Πήγα σήμερα μια βόλτα στο μελισσοκομείο μου να καθαρίσω από διάφορα κομματάκια νάιλον που αφήνω μετά την τοποθέτηση τροφών. Κάποια στιγμή βλέπω ένα θυμάρι να έχει βγάλει τρία άνθη.



Αυτό νομίζω πως δεν είναι φυσιολογικό τέτοια εποχή, αν λάβουμε υπόψιν μας ότι το θυμάρι ανθίζει το καλοκαίρι. Μα΄λλον τρελάναμε την φύση.


3.12.09

Νάιλον (ζελατίνα) αντί για κηρόπανο.

Πρόσεξα ότι στο εξωτερικό πολλοί μελισσοκόμοι αλλά και ιδρύματα όπως το IWF τοποθετούν διαφανές φύλλο πλαστικού επάνω στους κηρηθροφορείς, έχουν κυψέλες από φελιζόλ των 12 πλαισίων, και τοποθετούν τροφοδότη στο κάτω μέρος της κυψέλης. Δηλαδή όλα με διαφορετικό τρόπο από τον δικό μας.

Αυτό όμως που με απασχολεί αυτή την εποχή είναι το πλαστικό ως κηρόπανο. Το έχει κάποιος χρησιμοποιήσει να μας πεί;



Προσέξτε το φύλλο πλαστικού



Ο τροφοδότης είναι στο κάτω μέρος της κυψέλης, κοντά στην φονοφωλιά!
Προσέξτε στην απο πάνω φωτό πώς τον γεμίζει.


Οι κυψέλες είναι κατασκευασμένες από φελιζόλ!



Εδώ τινάζει τις μέλισσες μεένα φτερό αντι για την βούρτσα
που χρησιμοποιούμε εμείς. Προσέξετε πόσο ήρεμες παραμένουν οι μέλισσες,
ώστε δεν χρειάζεται κάν η χρήση μάσκας και γαντιών.
Προφανώς το IWF έχειθ κάνει προσεκτική επιλογή των γονιδίων
στην παραγωγή βασιλισσών.

Οι φωτογραφίες είναι από το βίντεο βασιλοτροφίας που διαθέτει το ίδρυμα IWF και τις δημοσιεύω δίχως την άδειά του. Ελπίζω να μήν υπάρχει πρόβλημα.

Βομβίνοι και Κουμαριά

Σήμερα παρατήρησα ότι η κουμαριές εξακολουθούν να δίνουν. Δύο μπάμπουρες τις δούλευαν ασταμάτητα. Δεν είδα όμως να δουλεύουν τις κουμαριές οι μέλισσες! Ποιος ξέρει γιατί;







Πιο πέρα είδα το παρακάτω φυτό να έχει άνθη και καρπούς ταυτόχρονα.





Το συγκεκριμένο φυτό είχε ανθίσει και τον Ιούλιο. Δεν μπορώ να καταλάβω αν αυτό είναι φυσιολογικό ή οφείλεται στο ξεγέλασμα της φύσης λόγω των αφύσικα ζεστών ημερών που διανύουμε.