Όλοι έχουμε καταλάβει ότι κάτι τρέχει με τις φωτιές των τελευταίων ετών. Πρόκειται για συντονισμένους εμπρησμούς, και ίσως όχι μόνον στην Ελλάδα. Φυσικά, το κράτος είναι ανήμπορο όχι μόνον για πρόληψη αλλά και καταστολή. Οι φωτιές σταματούν μόνον όταν φτάσουν στη θάλασσα. Σε 2-3 χρόνια δε θα έχει μείνει τίποτα. Ο καθένας μας κάνει τις δικές του υποθέσεις για τις αιτίες, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας εδώ. Το θέμα μας είναι τι πρέπει να κάνουμε εμείς.
Εμείς λοιπόν τι πρέπει να κάνουμε;
Πρέπει ως κλάδος να ξεκινήσουμε το συμμάζεμα, δηλαδή να πιέσουμε το κράτος να ξεκινήσει τις αναδασώσεις στα καμμένα, αλλά και τις δασώσεις σε άγονα μέρη που έχουν παλιότερα καεί επανειλημμένως διότι εκεί η φύση δεν μπορεί να αναγεννηθεί γρήγορα. Ταυτόχρονα να συμμετέχουμε ενεργά.
Ο κάθε σύλλογος να ζητήσει από το δασαρχείο της περιοχής του να κάνει μελέτη που μπορεί να γίνει δάσωση και με ποια φυτά, κυρίως μελισσοκομικής σημασίας: κουτσουπιές, χαρουπιές, βελανιδιές, ακακίες, φουντουκιές, φλαμουριές, κουμαριές ... ανάλογα την περιοχή.
Οι μελισσοκομικοί σύλλογοι σε συνεργασία με τους κυνηγητικούς συλλόγους, τους δήμους, τα δασαρχεία το ΥΠΕΧΩΔΕ και ΥΠΑΑΤ, να δημιουργήσουν φυτώρια μελισσοκομικών δένδρων για μεταφύτευση.
Αν περιμένουμε από το "ελληνικό κράτος" ... δε θα γίνει τίποτα. Έκανε ποτέ κάτι;
Και ο κάθε μελισσοκόμος μόνος του, να φυτεύει στην περιοχή του ότι μπορεί, από αυτά τα φυτά που θα υποδείξει η μελέτη του δασαρχείου.
