11.2.08

Ο υβριδισμός του αγριόχοιρου.


Εδώ και χρόνια θηρεύουμε αγριόχοιρους διαφορετικούς από αυτούς που γνωρίζαμε ως τώρα. Ο κανονικός αγριόχοιρος έχει χρώμα "μπεζ-καφέ-σταχτί" και στρογγυλά αυτιά.

Αυτοί που θηρεύουμε τώρα έχουν μαύρο χρώμα, αραιό τρίχωμα και μυτερά αυτιά όπως τα αυτιά του ήμερου/οικόσιτου χοίρου.

Δεν γνωρίζω το πως ο αγριόχοιρος αναμείχθηκε με τον οικόσιτο σε τόσο μεγάλο βαθμό. Γνωρίζω όμως πως αυτό το νέο είδος / υβρίδιο αγριόχοιρου εξαπλώνεται πολύ γρήγορα και φοβάμαι πως σιγά-σιγά ο παλιός γνωστός τύπος αγριόχοιρου θα εξαφανιστεί. Μήπως κάποιοι πρέπει να κάνουν κάτι και μάλιστα ΤΩΡΑ;

Στην φωτογραφία βλέπετε 3 θηρευμένους αγριόχοιρους που ανήκουν στο ίδιο κοπάδι, και ίσως να είναι αδέλφια. Ο ένας έχει το φυσιολογικό χρώμα αλλά έχει μυτερά αυτιά, ενώ οι άλλοι δύο έχουν αυτό το νέο αφύσικο μαύρο χρώμα, και τα αφύσικα μυτερά αυτιά.


1.2.08

Περί αντικυνηγών ...

Έχει γίνει πολύ κουραστική η κατάσταση, όπου βρεθώ και όπου σταθώ, μόλις αποκαλύψω την ιδιότητά μου ως κυνηγός, να γίνομαι αντικείμενο επίθεσης, χλευασμού, ειρωνείας και αποδοκιμασίας. ..........

...........

Έχω διαπιστώσει πως η αντίδραση αυτών των ανθρώπων απέναντί μου και απέναντι στο κυνήγι και τους κυνηγούς γενικότερα, οφείλεται στην παντελή άγνοια και στην παραπληροφόρηση. Είναι λογικό για κάποιον άσχετο με την θήρα, να αντιλαμβάνεται τον κυνηγό ως δολοφόνο και εκτελεστή ζώων, αλλά η αλήθεια, για όποιον θέλει να την βρει, βρίσκεται λίγο πιο πέρα από τις πρώτες αυτές λανθασμένες εντυπώσεις.
Στο κείμενο αυτό θα παραθέσω τις κατηγορίες που έχουν κατά καιρούς εκτοξεύσει εναντίον μου οι διάφοροι συνομιλητές μου (τόσο στις επαφές της καθημερινής μου ζωής όσο και στα διάφορα forums στο διαδίκτυο) και την απάντησή μου σε κάθε μια από αυτές τις κατηγορίες.

Αυτό το κάνω όχι για να απολογηθώ και να αποδείξω την αθωότητά μου στο «Λαϊκό Δικαστήριο» που γρήγορα και πρόχειρα στήνεται σε αυτές τις περιπτώσεις, αλλά για να δώσω την ευκαιρία σε αυτούς τους ανθρώπους και σε όλους όσους ανήκουν σε αυτή την κατηγορία των αντικυνηγών, να δουν τα πράγματα (αν θέλουν) ξεκάθαρα και λογικά, μακριά από την θολούρα που φέρνει η αρνητική επιρροή του ρομαντικού παροξυσμού που λογικά προκαλείται από την θέα ή ακόμα και την σκέψη της πράξης θανάτωσης ενός πλάσματος.

Μάλιστα αυτό που δημιουργεί πρόβλημα, είναι όχι τόσο η θέα αλλά η σκέψη, δηλαδή η φαντασία της θανάτωσης, διότι το μυαλό του ανθρώπου τείνει να εξιδανικεύει τις καταστάσεις, είτε θετικά είτε αρνητικά. Έτσι, κάτι το καλό το αντιλαμβάνεται ως κάτι πάρα πολύ καλό και κάτι το κακό, ως κάτι πάρα πολύ κακό. Σκεφθείτε πόσες φορές σε όλους μας έχει συμβεί να μας περιγράψουν πχ ένα όμορφο μέρος … Μέσα στο μυαλό μας το εξιδανικεύουμε, το φανταζόμαστε ιδανικά όμορφο, αλλά όταν τελικά πάμε να το επισκεφθούμε, βλέπουμε οτι πράγματι είναι ένα όμορφο μέρος, αλλά όχι τόσο όμορφο όσο το είχαμε φανταστεί.
Το ίδιο μπορεί να συμβεί και ως προς την αντίθετη κατεύθυνση, δηλαδή το κακό και το άσχημο. Και όταν η φαντασία στήνει εμπρός σου το απάνθρωπο αυτό σαδιστικό τέρας (τον κυνηγό) που θανατώνει τα "κακόμοιρα αθώα πλασματάκια", τότε λογικό είναι να θέλεις να τον σκοτώσεις με τα ίδια σου τα χέρια. Πάμε λοιπόν να ψηλαφήσουμε μια προς μία τις κατηγορίες … και να διώξουμε μακριά την θολούρα που φέρνει η άγνοια και η φαντασία.



Είστε ασυνείδητοι. Κυνηγάτε για να εκτονώσετε τον ανδρισμό σας.

Χμ, η συνείδηση είναι μια πονεμένη υπόθεση. Η συνείδηση δεν είναι κάτι που το έχει ή δεν το έχει κάποιος, κατά τύχη. Είναι κάτι που το αποκτά με τον καιρό και ανάλογα την τριβή που έχει σε θέματα υπαρξιακού προβληματισμού και αυτογνωσίας, καθώς και την ικανότητα αντίληψης που τον χαρακτηρίζει.
Κάποιος που είναι ασυνείδητος ως γονιός, ως σύζυγος, ως επαγγελματίας, ως οδηγός και γενικά είναι ασυνείδητος ως άνθρωπος, λογικό είναι πως αν ασχοληθεί με το κυνήγι θα είναι ένας ασυνείδητος κυνηγός. Άλλωστε όπως όλες οι ασχολίες έτσι και το κυνήγι συμβάλει στην απόκτηση και καλλιέργεια συνείδησης. Σε άλλο άρθρο αναφέρω το πώς και το γιατί.

Όσον αφορά στην εκτόνωση του ανδρισμού, αυτός που αισθάνεται τέτοια ανάγκη, μπορεί να βρει διέξοδο σε πάρα πολλά πράγματα και καταστάσεις στην καθημερινή του ζωή. Μπορεί να επιδείξει ένα πανάκριβο και τεράστιο αυτοκίνητο*, ένα πανάκριβο και τεράστιο σπίτι*, να κάνει bodybuilding*, και ακόμα χειρότερα, να ασκεί βασανιστική εξουσία σε όσα άτομα μπορεί είτε στο οικογενειακό του περιβάλλον είτε στο εργασιακό, μπορεί να βασανίζει το κατοικίδιό του… ο κατάλογος είναι ατελείωτος.
Ίσως γιατί το κάθε μικρόψυχο καταπιεσμένο ανθρωπάκι να αρέσκεται στον εξευτελισμό της αξιοπρέπειας είτε ανθρώπων είτε ζώων. Δεν έχει καμιά ανάγκη να γίνει κυνηγός, και μάλιστα εννέα στις δέκα φορές να γυρνάει πίσω με άδεια χέρια. Αλλά αν κάποιος άνθρωπος τέτοιας ποιότητας είναι και κυνηγός, δεν σημαίνει πως εμείς οι υπόλοιποι είμαστε υπόλογοι για αυτόν.

(* = Αυτό, προς άρση κάθε παρεξηγήσεως, δεν σημαίνει πως όποιος έχει τεράστιο πανάκριβο αυτοκίνητο και σπίτι ή κάνει bodybuilding, έχει οπωσδήποτε και ανάγκη εκτόνωσης του ανδρισμού του, όπως ακριβώς δεν έχει οπωσδήποτε ανάγκη εκτόνωσης του ανδρισμού του όποιος ασχολείται με το κυνήγι ή το ψάρεμα.)

Οι κυνηγοί μισείτε τα ζώα και γι’ αυτό τα σκοτώνετε.

Κάποιος που μισεί τα ζώα (δυστυχώς υπάρχουν και τέτοιοι άνθρωποι) δεν είναι αναγκασμένος να γίνει κυνηγός. Μπορεί να σκοτώσει τα αδέσποτα σκυλιά και γατιά της γειτονιάς του, να δηλητηριάσει τα περιστέρια και τις δεκαοκτούρες, ή (ακόμα χειρότερα) να βασανίζει τον σκύλο ή τη γάτα του με ένα σωρό τρόπους, και μάλιστα να τον θεωρείτε και φιλόζωο. (Δεν θα επεκταθώ τώρα στο θέμα του βασανισμού των κατοικιδίων).

Αν ο κυνηγός θηρεύει ζώα γιατί τα μισεί, τότε το ίδιο θα λέγαμε και για τον ψαρά. Και αυτός ζώα θανατώνει. Αλλά ποτέ δεν άκουσα κάποιον να κατηγορεί τους ψαράδες. Ίσως γιατί το τουφέκι εξάπτει την φαντασία περισσότερο από τα αγκίστρια και τα δίχτυα. Εδώ μάλιστα θέλω να επισημάνω πως το ψάρι που βγαίνει από το νερό, πεθαίνει από ασφυξία. Βρίσκει δηλαδή θάνατο επώδυνο, αργό και βασανιστικό. Απεναντίας, το ζώο που πεθαίνει από τουφεκιά, πεθαίνει γρήγορα, πολλές φορές ακόμα και ακαριαία.

Αγαπώ τα ζώα και θέλω όσο ζουν, να ζουν ελεύθερα και ευτυχισμένα, και όχι φυλακισμένα σε κλουβιά και κτηνοτροφικές εγκαταστάσεις, στερούμενα όχι μόνον την χαρά της ζωής, αλλά και την όποια στοιχειώδη αξιοπρέπεια δικαιούται να έχει ένα ζωντανό πλάσμα.

Αγαπώ τα λουλούδια και τα φυτά, ωστόσο τρώω χόρτα και λαχανικά.

Αγαπώ τα ζώα, ωστόσο τρώω κρέας.

Δυστυχώς υπάρχουν και άνθρωποι που ηδονίζονται να σκοτώνουν ή να προκαλούν πόνο, και εννοείται πως χρειάζονται ψυχολογική ή και ψυχιατρική βοήθεια … Αυτοί μη μπορώντας να προκαλέσουν πόνο σε ανθρώπους φοβούμενοι τον νόμο, βρίσκουν δυστυχώς ως υποκατάστατο τα ζώα.

Ευτυχώς όμως, αυτά τα προβληματικά άτομα γίνονται γρήγορα αντιληπτά και απομακρύνονται από τις κυνηγητικές παρέες. Από την άλλη, τα άτομα αυτά που θέλουν απλά και μόνον να σκοτώσουν, δεν έχουν το ένστικτο του κυνηγού, και δεν καταλαβαίνουν τον τρόπο που σκέπτονται και συμπεριφέροντε τα θηράματα ώστε να τα συναντήσουν, ούτε μπορούν να ιχνηλατήσουν για να τα βρουν, και έτσι όταν απομονωθούν από τις κυνηγητικές παρέες, είναι πολύ δύσκολο για αυτούς να έρθουν σε επαφή με κάποιο θήραμα.

Το να βγάζετε όμως συμπέρασμα για ολόκληρο τον κυνηγητικό κόσμο με βάση αυτούς τους προβληματικούς ανθρώπους, δεν είναι μόνον ένα μεγάλο λάθος αλλά είναι και άδικο.

Για ποιο λόγο κυνηγάτε;

Δεν μου είναι εύκολο να το προσδιορίσω. Υπάρχει κάτι μέσα μου που με ωθεί να βγω στο δάσος, να ψάξω για πατήματα ζώων, να οδηγήσω τα σκυλιά μου, να τα ακούσω να κλαφουνάνε* Πιθανότατα είναι αυτό που ονομάζουμε «ένστικτο». Αν έπρεπε να θανατώσω ένα ζώο εγκλωβισμένο σε ένα κλουβί ή στάνη, ή δεμένο ώστε να μην μπορεί να φύγει, δεν νομίζω ότι θα μπορούσα να το κάνω. ( * χαρακτηριστικό αλύχτισμα που κάνουν οι σκύλοι όταν βρίσκονται στ’ αχνάρια του θηράματος ή όταν το ανακαλύπτουν ή το καταδιώκουν)

Δεν θηρεύετε για να φάτε, αλλά για να διασκεδάσετε.

Αυτό μας έλειπε, να έπρεπε να κυνηγήσουμε για να φάμε. Ο άνθρωπος εδώ και χιλιάδες χρόνια, από τότε που έγινε κτηνοτρόφος και γεωργός, έχει καλύψει τις διατροφικές του ανάγκες. Μπορεί λοιπόν αν θέλει να φάει κρέας, αντί να θανατώσει έναν αγριόχοιρο ή ένα πουλί, να θανατώσει ένα αρνί ή μια κότα. Και στις δύο περιπτώσεις όμως, πρόκειται περί θανάτωσης.

Προσέξτε ότι και εσείς κάνετε ακριβώς το ίδιο. Όταν δηλαδή πάτε στην ταβέρνα με τους φίλους σας να φάτε κανένα μεζεδάκι και να πείτε κανένα ποτηράκι για να κάνετε κέφι προκειμένου να πάρει χρώμα η βραδιά σας, παραγγέλνετε κρέας. Παϊδάκια, μπριζόλες, κοτόπουλο, σουβλάκια …
Όχι, δεν παραγγέλνετε το κρέας για να ζήσετε, διότι μπορείτε να ζήσετε, και μάλιστα καλύτερα, με άλλες τροφές που δεν περιέχουν κρέας, πχ μανιτάρια, ζυμαρικά - μια ωραία μακαρονάδα με κιμά σόγιας, λαδερά, όσπρια κλπ. - τροφές που δεν περιέχουν όλα αυτά τα γνωστά βλαβερά συστατικά που περιέχει το κρέας.
Όλοι οι διατροφολόγοι φωνάζουν πως τα κρέατα δεν κάνουν καλό στην υγεία μας, απεναντίας δημιουργούν τα γνωστά προβλήματα. Ο άνθρωπος από κάποια ηλικία και μετά χρειάζεται μόνον ένα μικρό κομμάτι κρέας (βοδινό) κάθε 15 ημέρες.

Επομένως τα ζώα που πεθαίνουν για μεζέ στην ταβέρνα και στα σπίτια, πεθαίνουν για το κέφι μας. Και αυτό είναι κάτι που θα μπορέσει να το παραδεχθεί μόνον όποιος είναι απόλυτα ειλικρινής με τον εαυτό του.
Δεν θανατώνει μόνον όποιος τραβάει την σκανδάλη ή αυτός που σφαγιάζει ένα ζώο, αλλά και αυτός που ζητά το κρέας και πληρώνει τον χασάπη να το πράξει.

Το κρέας, αυτό που όλοι τρώμε, δεν φυτρώνει συσκευασμένο στα ψυγεία των καταστημάτων, αλλά είναι ότι απέμεινε από ένα ζώο που ζούσε.

Αφού κυνηγάτε από ένστικτο και hobby γιατί δεν χρησιμοποιείτε παραδοσιακούς τρόπους, πχ τόξο, μαχαίρι ή ακόντιο, αλλά χρησιμοποιείτε σύγχρονα πυροβόλα όπλα;

Οι παραδοσιακοί τρόποι θήρας είναι το τόξο, το μαχαίρι, το ακόντιο, οι παγίδες, οι κράχτες, το δίχτυ, τα αγκίστρια κλπ … Οι τρόποι αυτοί σήμερα απαγορεύονται αυστηρώς και δια ροπάλου. Και πολύ σοφά ο νομοθέτης τους έχει απαγορεύσει, διότι είτε θηρεύουν πολύ μεγάλο αριθμό θηραμάτων καταστρέφοντας έτσι μεγάλο μέρος της πανίδας, είτε βασανίζουν φρικτά και για μεγάλο χρονικό διάστημα το ζώο, μέχρι αυτό να πεθάνει.

Ελπίζω και εύχομαι πως κάποια στιγμή ο σοφός νομοθέτης θα απαγορεύσει και τις επαναληπτικές καραμπίνες, και θα επιτρέψει μόνον τα μονόκαννα και τα δίκαννα, καθώς επίσης θα περιορίσει το κυνήγι των μεγάλων τριχωτών θηραμάτων με σκάγια μονόβολα ως και εννεάβολα, και όχι μικρότερα πχ εικοσιτετράβολα. Εύχομαι κάτι τέτοιο, διότι τα ψιλά σκάγια δεν μπορούν να θανατώσουν επιτόπου ένα μεγάλο ζώο αλλά το τραυματίζουν και το αφήνουν να φύγει πληγωμένο, και να πεθάνει αρκετές μέρες μετά από αιμορραγία και εξάντληση … όπως ακριβώς συμβαίνει με το τόξο, το δόρυ και το μαχαίρι.


Τα άγρια ζώα εξαφανίζονται, ενώ οι κυνηγοί εξακολουθούν να τα σκοτώνουν.

Καταρχήν θα πρέπει να διαχωρίσουμε το κυνήγι ως hobby, από το κυνήγι ως τρόπο βιοπορισμού ή πλουτισμού. Για παράδειγμα αναφέρω πως οι άσχετοι με το αντικείμενο, νομίζουν πως οι αρκούδες και οι λύκοι σκοτώνονται από τους κυνηγούς, ενώ η πραγματικότητα είναι πως εξολοθρεύονται από τους κτηνοτρόφους.

Τα ζώα λιγοστεύουν και εξαφανίζονται μόνον όταν κυνηγιόνται συστηματικά, επαγγελματικά και αλόγιστα λόγω κέρδους, ή όταν εξαφανίζεται το περιβάλλον που έχουν ως βιότοπο. Η γεωργία και η κτηνοτροφία είναι οι κύριοι αίτιοι της συρρίκνωσης του φυσικού περιβάλλοντος. Ακολουθούν οι πυρκαγιές, η παράνομη ή αλόγιστη υλοτομία και η οικοπεδοποίηση.
Η νομοθεσία περί άσκησης θήρας απαγορεύει όλα τα είδη που απειλούνται, και αν πέσει στην αντίληψη σας κάποιος λαθροθήρας να θηρεύει τέτοια ζώα, θα πρέπει να το καταγγείλετε αμέσως και δίχως δισταγμό. Όταν η θήρα ασκείται μέσα στα νόμιμα πλαίσια, κανένας κίνδυνος δεν υπάρχει για τα ζώα και το περιβάλλον. Η λαθροθηρία όμως είναι ένα φαινόμενο που όλοι θα πρέπει να βοηθήσουμε για την καταστολή του.
Οι κυνηγοί μέσω της Κυνηγητικής Συνομοσπονδίας Ελλάδος (ΚΣΕ) έχουν δείξει μεγάλη ευαισθησία όσον αφορά στην πρόληψη και καταστολή της λαθροθηρίας. Με χρήματα αποκλειστικά των κυνηγών έχει δημιουργηθεί και συντηρείται σώμα Ομοσπονδιακής Θηροφυλακής με αρκετές συλλήψεις στο ενεργητικό του.

Η άποψη πως με την απαγόρευση της νόμιμης θήρας, θα σταματήσει και το φαινόμενο της λαθροθηρίας είναι εντελώς αφελής και παράλογη, διότι ο λαθροθήρας δεν ενδιαφέρεται για τον νόμο, και ούτως η άλλως θα κυνηγά παράνομα, και τις περισσότερες φορές με τα πατροπαράδοτα μέσα πχ παγίδες, ώστε να κυνηγά πάντα και μάλιστα … αθόρυβα.

Εφ’όσον, όπως λες, το κυνήγι είναι φυσική δραστηριότητα και είναι σωστό να γίνεται, και πως καλό θα ήταν να τρώγαμε μόνον άγριο κρέας και όχι εκτροφής, τι θα γινόταν αν όλοι οι άνθρωποι ήσαν κυνηγοί; Δεν θα σκοτώνατε όλα τα ζώα; Τι θα συνέβαινε στο οικοσύστημα;

- Ο πληθυσμός των θηραμάτων θα μειωνόταν δραματικά και θα κινδύνευαν με εξαφάνιση.
- Οι πολίτες θα απαιτούσαν από την Πολιτεία να λάβει μέτρα ώστε να δώσει λύση στο πρόβλημα της έλλειψης θηραμάτων (κρέατος).Η Πολιτεία θα λάμβανε τα εξής μέτρα:
- Καταπατήσεις και πάσα «κατεδάφιση» της φύσης θα σταματούσε ακαριαία.
- Άμεση αξιοποίηση όλων των βιοτόπων που έχουν απομείνει με εμπλουτισμό θηραμάτων.
- Άμεση δημιουργία νέων βιοτόπων όπου αυτό είναι δυνατόν ( !!! και είναι !!! ) Π.χ. ο Υμηττός, η Πεντέλη, η Πάρνηθα κλπ, θα είχαν σήμερα πολύ διαφορετική μορφή.
- Ασφυκτική φύλαξη και αστυνόμευση των τόπων αυτών. Δεν θα μπορούσε δηλαδή ο καθένας να σκοτώνει ότι θέλει και όσα θέλει.
- Επειδή η Πολιτεία θα χρειαστεί χρήματα για όλα αυτά θα επιβάλει ακριβότατη άδεια κυνηγίου, και ταυτόχρονα θα έπρεπε ο κυνηγός να πληρώνει ακριβά τα θηράματα που θηρεύει. Αυτό ακριβώς δηλαδή που συμβαίνει τώρα με τις Ελεγχόμενες Κυνηγητικές Περιοχές (ΕΚΠ).
- Αυτό θα σήμαινε πως το κρέας θα ήταν πολύ ακριβή τροφή όπως και παλαιότερα.
- Αυτό θα σήμαινε πως το κρέας θα κατείχε ένα ποσοστό μόνον 10% της τροφής μας και όχι το 70% που κατέχει σήμερα με τα γνωστά επακόλουθα. Ταυτόχρονα τα κρέας θα ήταν της αρίστης ποιότητας, και όχι όπως σήμερα που το κρέας από ζώα εκτροφής είναι της χειρίστης με τα γνωστά επακόλουθα.
- Αυτό θα σήμαινε πως ο πληθυσμός θα στρεφόταν σε άλλες, φθηνότερες, πηγές τροφής όπως τα όσπρια, τα σιτηρά, τα λαχανικά και τα φρούτα, τα οποία ως τροφές είναι πολύ καλύτερες από το κρέας, τις οποίες όμως τώρα σνομπάρουμε.
- Αυτό θα σήμαινε πως η γεωργία θα ήταν και πάλι κερδοφόρο επάγγελμα και πως η Ελληνική ύπαιθρος θα ξαναζωντάνευε. Αποκέντρωση !!! Τα εγκαταλελειμμένα χωριά θα ξαναγέμιζαν κόσμο. Ο περισσότερος κόσμος δεν θα ζούσε στις βρωμοπόλεις του τσιμέντου που ζει σήμερα, αλλά και αυτές οι πόλεις θα ήσαν πολύ καλύτερες. -Τα φυτοφάρμακα επηρεάζουν δραματικά την πανίδα. Αυτό θα σήμαινε είτε την απαγόρευσή τους, είτε την αυστηρά λογική χρήση τους, πράγμα που σήμερα δεν συμβαίνει. Θα αναπτυσσόταν επιτέλους η αειφόρος γεωργία. !!!
- Αυτό θα σήμαινε πως τα γεωργικά προϊόντα θα ήταν της αρίστης ποιότητας, και όχι αυτά που τρώμε σήμερα.

- Άρα θα είχαμε κρέας και γεωργικά προϊόντα της αρίστης ποιότητας πράγμα που θα σήμαινε επιτέλους ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΥΓΕΙΑ !!!
- Τα σαββατοκύριακα οι νέοι θα ξαμολιόντουσαν περπατώντας στα βουνά …
Ο άνθρωπος θα γινόταν και πάλι φυσιολάτρης, και θα ενδιαφερόταν άμεσα και ενεργά για το οικοσύστημα, γιατί θα είχε άμεσο όφελος και κέρδος, σε αντίθεση με το σήμερα, που έχει άμεσο όφελος και κέρδος από την «κατεδάφιση» της φύσης.

Τι όμορφος και ονειρεμένος που θα ήταν ο κόσμος μας σήμερα, αν όλοι οι άνθρωποι (τουλάχιστον η μεγαλύτερη μερίδα ανδρών) ήσαν κυνηγοί !!! Ακριβώς το ίδιο θα συνέβαινε αν απαγορευόταν η χρήση μπετόν στην κατασκευή των απλών σπιτιών. Τα σπίτια θε έπρεπε να γίνουν από ξύλο. Η φύτευση και καλλιέργεια δένδρων για ξυλεία θα ήταν όχι μόνον αναγκαία αλλά και κερδοφόρα. Όλα τα μέρη που σήμερα είναι χέρσα και παρατημένα , θα ήταν μεταμορφωμένα σε δάση….
Δεν νομίζω πως χρειάζεται να συνεχίσω …




Ηλεκτρονική Ταυτοποίηση

Ηλεκτρονική Ταυτοποίηση

Αποτελεί η
Ηλεκτρονική Ταυτοποίηση
λύση όσον αφορά στην κλοπή των σκύλων ή όχι;
Με αφορμή το Δελτίο Τύπου του Κυνηγετικού Συλλόγου Τρικάλων που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Κυνηγεσία και Κυνοφιλία στο τέλος του τεύχους 546 (Σεπτ. 2007) και με τίτλο «Κλοπές Κυνηγετικών Σκύλων» θα ήθελα να αναφέρω σχετικούς προβληματισμούς μου.
Ο καθ΄όλα σεβαστός σύλλογος στο εν λόγω κείμενό του προτείνει ως πανάκεια λύση στην μάστιγα του φαινομένου της κλοπής κυνηγετικών σκύλων, την υποχρεωτική ηλεκτρονική ταυτοποίηση (τσιπάρισμα) των σκύλων μας. Πρώτα σας αναφέρω πως θύμα κλοπής έχω πέσει και εγώ ο ίδιος και μάλιστα 2 φορές. Όμως κατά την άποψή μου αυτό το μέτρο όχι μόνον δεν θα αποτελέσει τη λύση του προβλήματος, αλλά μπορεί ακόμα και να το επιβαρύνει. Και εξηγώ:

1. Το τσιπ μπορεί να απομαγνητιστεί ( ??? ) όπως ακριβώς απομαγνητίζεται μια δισκέτα ηλ. υπολογιστή ή μια πιστωτική κάρτα. Για ευνόητους λόγους δεν αναφέρω τους τρόπους με τους οποίους μπορεί να γίνει ο απομαγνητισμός του, αλλά φαντάζομαι πως οι κλεφτοσκυλάδες δεν θα αργήσουν να τους μάθουν, αν δεν τους έχουν ήδη ανακαλύψει.
Διάβαζα πριν από 2 -3 χρόνια σε κάποιο κυριακάτικο περιοδικό πως βρέθηκε εγκαταλελυμένος σκύλος στην Γλυφάδα με απομαγνητισμένο τσιπ, ώστε ο ασυνείδητος ιδιοκτήτης του να μην μπορεί να ανακαλυφθεί και κατηγορηθεί. Αφού λοιπόν το τσιπ απομαγνητίζεται, αχρηστεύεται και δεν μπορεί να διαβαστεί, πως μπορεί να κατηγορηθεί κάποιος όταν ο σκύλος του έχει ηλ. ταυτοποίηση αλλά αυτή έχει … «χαλάσει»;

2. Το μικροτσίπ είναι μια ηλεκτρονική κάψουλα που εφαρμόζεται από τον κτηνίατρο με ειδική σύριγγα στην αριστερή πλευρά του τραχήλου, όπως έχει οριστεί από τη FECAVA (Πανευρωπαϊκή Ενωση Κτηνιάτρων). Ψηλαφίζοντας λοιπόν κάποιος το ζώο, μπορεί να την ανακαλύψει, και κάνοντας μια ανεπαίσθητη τομή, μπορεί να την βγάλει. Και όχι μόνον μπορεί να την βγάλει, αλλά και να την αντικαταστήσει με κάποια άλλη είτε νέα, είτε από κάποιο άλλο δικό του σκύλο που δεν κυνηγά σωστά. Βγάζει λοιπόν την κάψουλα από το δικό του σκύλο πριν το εγκαταλείψει στο δρόμο, και την βάζει στο δικό σου που έκλεψε, ή στο κλεμμένο που μόλις αγόρασε.

Στην περίπτωση αυτή, ακόμα και αν κατά τύχη ανακαλύψεις τον σκύλο σου, θα είναι πολύ δύσκολο να διεκδικήσεις την κυριότητα, αφού το ζώο θα φέρει επάνω του το τσιπ του νέου «ιδιοκτήτη». Το μέτρο αυτό της ηλ. ταυτοποίησης, θα γυρίσει εναντίον σου, "αποδεικνύοντας" περίτρανα την αθωότητα του κλέφτη και την δήθεν νόμιμη ιδιοκτησία του, και από πάνω θα σε βγάλουν και … τρελό !

3. Αλλά και στην περίπτωση που κάποιος σκύλος δεν κλαπεί αλλά χαθεί στο κυνήγι (κυρίως οι ιχνηλάτες χάνονται κυνηγώντας ζαρκάδια) και τον βρει κάποιος καλοπροαίρετος κυνηγός, θα πρέπει να πάει τον σκύλο σε κάποιον κτηνίατρο ή σε κυνηγητικό σύλλογο που διαθέτει σκάνερ, για να βρει τον ιδιοκτήτη και να τον ειδοποιήσει. Αυτό όμως είναι πράγμα χρονοβόρο και δύσκολο, αλλά και πολύ επικίνδυνο, γιατί αν στον δρόμο τον σταματήσει κάποιος θηροφύλακας και αφού σκανάρει το ζώο, διαπιστώσει πως δεν του ανήκει, ποια θα είναι η θέση του; Ποιος θα πιστέψει πως δεν είναι κάποιος κλέφτης, αλλά σκοπό είχε να βοηθήσει τον ιδιοκτήτη να βρει στον σκύλο του;


Στην περίπτωση που ένας σκύλος χαθεί κατά την δίωξη, καλό θα είναι να φοράει κονκάρδα σαν αυτή που παραθέτω στην φωτογραφία, με το τηλέφωνο του κατόχου. Μπορείτε με αστείο κόστος να φτιάξετε τέτοιες κονκάρδες σε καταστήματα χαρακτικής που φτιάχνουν ταμπελάκια για τα κλειδιά ξενοδοχείων και πινακίδες από πλεξιγκλάς. Μπορείτε με επίσης αστείο κόστος, να αγοράσετε άγραφες μεταλλικές κονκάρδες από κάποιο pet shop, και να «χτυπήσετε» επάνω τα νούμερα του τηλεφώνου σας με αυτά τα αριθμοκαρφιά που χτυπάνε τα νούμερα στους πόλους των μπαταριών των αυτοκινήτων. Θα τα βρείτε σε όλα τα καταστήματα κιγκαλερίας (αυτά που πουλάνε χρώματα, βίδες κλπ).
Εγώ με αυτόν τον τρόπο έχω βρει τα χαμένα σκυλιά μου δύο φορές. Την μια φορά μάλιστα ο σκύλος χάθηκε στην περιοχή της Σπερχειάδας και με πήραν τηλέφωνο το άλλο Σάββατο κάποιοι κυνηγοί από την περιοχή της Ναυπάκτου !!! Θυμάμαι τότε, μόλις άκουσα στο τηλέφωνο μια φωνή να μου λέει «φίλε έχεις χάσει ένα σκυλί;» με έπιασαν τα κλάματα (γελάτε; … ).
Αν ο σκύλος δεν είχε επάνω του το τηλέφωνό μου, το πιθανότερο θα ήταν το παιδί που το βρήκε να το δήλωνε στο πλησιέστερο αστυνομικό τμήμα (αν βέβαια έκανε τέτοιο κόπο και δεν το παρατούσε εκεί), στο οποίο εγώ ποτέ δεν θα απευθυνόμουν γιατί δεν θα φανταζόμουν πως ο σκύλος μου είχε διανύσει τόσο μεγάλη απόσταση. Θα τον θεωρούσα λοιπόν «κλεμμένο» ενώ στην πραγματικότητα θα ήταν χαμένος και μάλιστα εξ αιτίας μου.

4. Άλλος ένας τρόπος επισήμανσης είναι το απλό, παλιό, καλό και γνωστό μας τατουάζ. Μπορεί δηλαδή να γίνονται έλεγχοι αν ο κυνηγός έχει πιστοποιητικό από τον κτηνίατρο ή τον εκτροφέα που έκανε το τατουάζ στον σκύλο του. Το τατουάζ δεν είναι εύκολο να παραποιηθεί γιατί εύκολα ξεχωρίζει το παλιό σημάδι από το νέο. Σκεφθείτε λοιπόν και αυτή την απλή εκδοχή. Αν μάλιστα ο αριθμός του τατουάζ βρίσκεται σε βάση δεδομένων της ΚΣΕ, συνδυασμένος με την ανάλυση του γεννητικού κώδικα του ζώου (DNA), τότε τα πράγματα είναι εξαιρετικά δύσκολα για τους κλέφτες.

5. Μιλάμε όμως για ηλ. ταυτοποίηση, και μου φαίνεται αστείο, όταν η ίδια η φύση έχει βάλει την δική της φυσική ταυτοποίηση. Γνωρίζετε πως (όπως και το
DNA) το αποτύπωμα της μύτης κάθε σκύλου είναι μοναδικό όπως και τα δακτυλικά αποτυπώματα των ανθρώπων; Γνωρίζετε πως μοναδικά είναι και τα σχήματα της ίριδας του ματιού;
Γιατί λοιπόν δεν κατασκευάζουν scanner για ιριδοσκόπηση; Μήπως γιατί το τσιπάκι είναι ένα εμπορικό προϊόν που «πωλείται» (έχω μέχρι τώρα πληρώσει 280 € για τους σκύλους μου) και έτσι αφήνει κέρδος;

Ή μήπως γιατί είναι ένας τρόπος να προωθηθεί η ιδέα της ηλ. ταυτοποίησης προκειμένου να την συνηθίσουμε, και να μην αντιδράσουμε όταν θελήσουν να την εφαρμόσουν και επάνω μας, για να μας μετατρέψουν σε περιφερειακό του ηλεκτρονικού τους υπολογιστή, ώστε να μπορούν να ελέγχουν την ανθρωπόμαζα αποτελεσματικά;

Κάνω αυτές τις πικρές σκέψεις, γιατί αδυνατώ να πιστέψω πως το μέτρο αυτό επινοήθηκε, γιατί κάποιοι στενοχωρήθηκαν επειδή χάνουμε εμείς τα σκυλιά μας.

Τέλος, θα ήθελα να παρακαλέσω όποιον νομίζει πως αυτά που υποστηρίζω είναι λάθος, να με πληροφορήσει σχετικά, ώστε αφ ενός να μην αισθάνομαι άσχημα σκεπτόμενος τα πάρα πάνω , και αφ ετέρου να πάψω να επηρεάζω αρνητικά και τους άλλους.

Διαβάστε και αυτό
To RFID (ακρωνύμιο του Radio Frequency IDentification) αποτελεί την πλέον σύγχρονη -όσον αφορά στην εφαρμογή της- τεχνολογία ηλεκτρονικής ταυτοποίησης. Στηρίζεται στη χρήση ραδιοκυμάτων και επιτρέπει την αυτόματη αναγνώριση ανθρώπων ή, κατά κύριο λόγο, αντικειμένων (προϊόντων) τα οποία φέρουν RFID tags (ετικέτες που ενσωματώνουν μικροεπεξεργαστή και κεραία) και μπορούν να ανιχνευθούν αυτόματα από σταθερούς ή φορητούς αναγνώστες (readers) RFID, χωρίς να είναι απαραίτητη η σάρωση του κάθε μεμονωμένου αντικειμένου. Η κεραία επιτρέπει στο μικροεπεξεργαστή να μεταφέρει τις πληροφορίες αναγνώρισης στον αναγνώστη, ο οποίος με τη σειρά του μετατρέπει τα ραδιοκύματα που "αντανακλώνται" από την ετικέτα RFID σε ψηφιακές πληροφορίες. Οι πληροφορίες αυτές μπορούν στη συνέχεια να "περάσουν" σε υπολογιστές για περαιτέρω χρήση

http://www.go-online.gr/ebusiness/specials/article.html?article_id=1592
Ο νοών … νοείτω ….