Διάβασα το
editorial (πρόλογος του συντάκτη) του μελισσοκομικού περιοδικού της Ο.Μ.Σ.Ε. "Μελισσοκομικό Βήμα" που κυκλοφορεί.
 |
Μελισσοκομικό Βήμα Ιαν - Φεβ 2011 |
Είχε τον τίτλο "Είμαστε σε καλό δρόμο" και ουσιαστικά αποτελεί έναν απολογισμό του έργου της Ο.Μ.Σ.Ε. Θέλω πάνω σε αυτό το κείμενο να σχολιάσω λιγάκι κάποια πράγματα και να ακούσω τις απόψεις σας. Με μπλε γράμματα θα είναι το κείμενο του περιοδικού και από κάτω με μαύρα θα έχω θέσει τον σχολιασμό μου.
Τα προβλήματα της Ελληνικής μελισσοκομίας είναι πάρα πολλά και διαχρονικά. Η καταγραφή τους και η δημιουργία σταθερών και ενιαίων προτάσεων για την λύση τους ήταν η πρώτη επιτυχία μας.
Αν και αντιλαμβάνομαι ότι η καταγραφή των προβλημάτων είναι η αρχή της λύσης τους, και ότι μέχρι σήμερα δεν είχαν καταγραφεί, δεν μπορώ να το θεωρήσω ως κάποια επιτυχία. Δεν είδα πουθενά κάποιον πίνακα που με σαφέστατο τρόπο να αναφέρεται στα προβλήματα και τις προτεινόμενες λύσεις τους. Είδα μόνον να γίνονται αναφορές στα σε κάποια προβλήματα (τα περισσότερα από τα οποία δεν με αφορούσαν κιόλας ως δευτερεύουσας σημασίας) αλλά δεν είδα κάπου κάποιον πίνακα σαν κι αυτόν:
Πρόβλημα | Προτεινόμενη Λύση |
1. Αυτό … | Αυτή … |
2. Ετούτο … | Ετούτη … |
3. Το άλλο … | Η άλλη … |
Τα προβλήματά μας τα ξέρουμε και είναι πολύ συγκεκριμένα. Θα αναφερθώ μόνον στα πρωτεύοντα και όχι στα δευτερεύοντα.
- Το εισαγόμενο μέλι πωλείται στα ράφια ως Ελληνικό, και με εξευτελιστικές τιμές που έχει σαν αποτέλεσμα αφ’ ενός να κρατά το δικό μας απούλητο μέσα στα βαρέλια, και αφ’ ετέρου δίνει στον καταναλωτή την εντύπωση πως η τιμή του μελιού στα 3 – 4 € το κιλό είναι λογική, και άρα εμείς είμαστε κερδοσκόποι.
- Ο μελισσοκόμος βρίσκεται διαρκώς υπό διωγμό. Αγρότες, κτηνοτρόφοι, κάτοικοι εξοχικών κατοικιών, δασαρχείο κλπ … όλοι διώχνουν τους μελισσοκόμους. Οι νόμοι είναι στην συντριπτική πλειοψηφία εναντίων μας. Στα περισσότερα μέρη της Ελλάδας η μόνη εφικτή τοποθέτηση των κυψελών είναι πάνω στην άκρη των δασικών δρόμων. Διαφορετικά δεν μπορούμε να εργαστούμε! Γιατί μας το απαγορεύουν αφού δεν έχουμε άλλη λύση; Αν έχουμε άλλη λύση ας την αναφέρουν.
- Οι μελισσοκόμοι δεν έχουν άδεια συσκευασίας του μελιού, και για να την πάρουν θα πρέπει να πάρουν ISO που κοστίζει αρκετές χιλιάδες ευρώ. Το ίδιο πρόβλημα είχαν και οι αρτοποιοί αλλά πέτυχαν να εξαιρεθούν του νόμου για παραγωγή ενός τόνου ψωμιού την κάθε ημέρα. Εμείς γιατί δεν νομιμοποιούμαστε να συσκευάσουμε σε βάζα ένα – ενάμισι τόνο μέλι το χρόνο, και είμαστε στην όποια διάθεση των συσκευαστών και εμπόρων; Ο αγρότης μπορεί να πουλά απευθείας τα προϊόντα του στον πάγκο του μανάβη, εμείς γιατί όχι; Είμαστε παιδιά ενός κατώτερου θεού ή κατουρήσαμε στο πηγάδι;
- Κλοπές! Έλεος πιά ! Πολλές φορές έχω μετακινήσει τις κυψέλες μου στην εθνική οδό, και με έχουν δεί και προσπεράσει πολλά περιπολικά, αλλά κανένα δεν με σταμάτησε ποτέ να μου κάνει έλεγχο αν οι κυψέλες είναι δικές μου ή τις έχω κλέψει. Τι έχει να φοβηθεί ένας κλέφτης στην Ελλάδα; Ποιος θα τον ελέγξει;
- Ψεκασμοί με φυτοφάρμακα. Ο καθένας μπορεί να αγοράσει όποιο δηλητήριο θέλει, σε όση ποσότητα θέλει, και να ψεκάσει όπου θέλει, όσο θέλει. Δεν είπαμε να μην ψεκάσουν οι αγρότες τα φυτά τους, αλλά να μας ειδοποιούν μερικές ημέρες πριν! Πρώτα τους κάνουμε την επικονίαση και μετά μας σκοτώνουν τα ζώα μας.
- Διασυστηματικά φυτοφάρμακα. Κάνουν όλο το φυτό τοξικό για τα έντομα, και οι μέλισσες που επισκέπτονται το φυτό για γύρη ή νέκταρ θανατώνονται. Από πού να φυλαχτούμε;
- Μελισσοκομικό αυτοκίνητο! Κάποιος που δεν είναι κατά κύριο επάγγελμα μελισσοκόμος και έχει πχ 150 μελίσσια, ή είναι κατά κύριο επάγγελμα μελισσοκόμος αλλά δεν έχει ως 200 μελίσσια, δεν μπορεί να βγάλει μεγάλο μελισσοκομικό φορτηγό. Γιατί; Πώς θα τα μεταφέρει; Αλλά ακόμα κι αν έχει 200 μελίσσια θα πρέπει να τα έχει τρία χρόνια πρίν. Αυτά τα τρία χρόνια πώς θα τα μεταφέρει; Με το ελαφρύ αγροτικό που χωράει 20 την φορά; Μήπως μας μισείτε κύριοι των υπουργείων, και θέλετε να μας κάνετε την ζωή δύσκολη; Γιατί δεν μας αφήνετε να εργαστούμε;
Αυτά είναι τα πρωτεύοντα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε όλοι μας, και έκανα μόνον 10 λεπτά να τα καταγράψω δίχως επιτροπές και συνελεύσεις. Τι επιτυχία!
Οι τυποποιητές πιέζουν για ακόμη χαμηλότερες τιμές.
Η απάντηση δόθηκε παραπάνω. Ας έχουμε λοιπόν την άδεια να τα τυποποιούμε εμείς. Όταν χιλιάδες μελισσοκόμοι περιμένουν να πουλήσουν το μέλι τους σε 3 – 4 εμπόρους, λογικό είναι οι έμποροι να ενεργούν πάντα από θέση ισχύος.
Τα εισαγόμενα συνεχίζουν να ελληνοποιούνται και να παίρνουν τη θέση των δικών μας μελιών στα ράφια.
Η λύση είναι απλή και έπρεπε να την είχατε εφαρμόσει: Βγείτε έξω και πάρτε από τα ράφια των καταστημάτων λίγο μέλι για ανάλυση. Περίπου 10 – 15 κιλά συσκευασμένου μελιού, ένα από κάθε τυποποιητή, και στείλτε τα για ανάλυση. Αν βρεθούν στοιχεία (συνήθως γυρεόκοκοι) που αποδεικνύουν ότι το μέλι δεν είναι Ελληνικό, προβείτε αμέσως ως ΟΜΣΕ σε καταγγελίες. Γιατί δεν το κάνετε; Πείτε μας σας παρακαλώ τι ακριβώς είναι αυτό που σας εμποδίζει;
Στις συναντήσεις μας με το σύνολο της πολιτικής ηγεσίας του ΥΠΑΑΤ καταφέραμε να πείσουμε για τις θέσεις μας και να πάρουμε την διαβεβαίωση για την προώθησή τους και την επίλυσή τους.
Δεν κατάλαβα, τι ακριβώς καταφέρατε; Καταφέρατε να πάρετε διαβεβαιώσεις και υποσχέσεις από … πολιτικούς; Αυτοί δεν είναι που μας είχαν διαβεβαιώσει ότι δεν θα περικοπούν οι μισθοί, δεν θα αυξηθούν οι φόροι και ότι λεφτά υπάρχουν; Από αυτούς λοιπόν καταφέραμε και πήραμε υποσχέσεις και διαβεβαιώσεις; Υποσχέσεις από πολιτικούς! Πίστευα ότι θα μας φέρνατε λύσεις και όχι υποσχέσεις και ελπίδες για λύσεις.
Το πνεύμα των γιορτών και η αλλαγή του χρόνου μας θέλουν αισιόδοξους, ωστόσο φέτος μπορούμε να ελπίζουμε, όχι από συνήθεια, αλλά γιατί πραγματικά είμαστε σε καλό δρόμο.
Αν κατάλαβα καλά, ακόμα μιλάμε για την ελπίδα; Ακόμα ελπίζουμε για ελπίδα;
Τώρα, δεν ξέρω αν είμαστε σε καλό δρόμο, ξέρω μόνον ότι στα σίγουρα είμαστε ακόμα στον δρόμο. Και από αυτόν τον δρόμο (αγροτικό, δασικό) μας διώχνουν, να πάρουμε τα μελίσσια μας από το δρόμο γιατί κανένας δεν μας θέλει, και ο νόμος είναι εναντίον μας.
Ίσως από λάθος μου ή ελλιπή ενημέρωση ναι γίνομαι άδικος, αλλά προσπαθήστε λίγο να έρθετε στη θέση μου. Τα προβλήματα τα ξέρουμε, από υποσχέσεις χορτάσαμε, από λύσεις ... πεινάμε.