2ο Φεστιβάλ Ελληνικού Μελιού και Προϊόντων Μέλισσας

Ε, να μην χαλάσω την παράδοση και δεν γκρινιάξω λίγο …

Το κτήριο του ΟΛΠ είναι το κάτι άλλο. Από σκελετό μπετόν και κλεισμένο με λαμαρίνα αντί για τοίχους όπως τα μαντριά. Αλλά αυτό πάει καλά … ας μην το σχολιάσω άλλο.

Όταν όμως πρόκειται να γίνει μιά ομιλία, χρειάζονται δύο πράγματα:

Το πρώτο είναι να υπάρχουν ομιλητές και θέματα προς συζήτηση, που δόξα τω θεώ υπήρχαν αρκετοί και καλοί ομιλητές που έθιξαν αρκετά ενδιαφέροντα θέματα.

Το δεύτερο είναι να υπάρχει διαμορφωμένος χώρος για ομιλία. Η διαμόρφωση ενός χώρου για ομιλία πρώτα από όλα προϋποθέτει την σωστή ακουστική του χώρου, ώστε να μην ρωτάει ο ένας τον άλλο "τι είπε ρε γμτ τώρα ο κ. Α. Θρασυβούλου, άκουσες; "

Καταβάλαμε μεγάλες προσπάθειες για να ακούσουμε τους ομιλητές. Ο χώρος έπασχε από στάσιμα κύματα ( αυτά είναι ψιλά γράμματα για το ελλαδιστάν) που δημιουργούσαν μια βοή στις χαμηλές και χαμηλομεσαίες συχνότητες με αποτέλεσμα να ακούγεται μια διαρκή βοή που εμπόδιζε να ακούσουμε …

Εκτός αυτού, ο χώρος του συνεδρίου ήταν πρόχειρα "κομμένος" με μελαμήνη ύψους περίπου 2 μέτρων και από επάνω υπήρχε το κενό που ήταν ενιαίο με την υπόλοιπη έκθεση. Από εκεί λοιπόν ερχόταν μέσα στο χώρο του συνεδρίου όλη η φασαρία της έκθεσης και δημιουργούσε επιπλέον πρόβλημα.

Αλλά και το ηχητικό σύστημα της μικροφωνικής έπασχε … Δεν υπήρχε κάποιος επεξεργαστής σήματος που να έκοβε το μπ, το τσ και το peak, όπως δεν υπήρχε και κάποιος compressor και έτσι δεν μπορούσαμε να ακούσουμε τον ομιλητή όταν αυτός απομακρυνόταν μερικά εκατοστά από το μικρόφωνο.

Από την άλλη κάποιος θα πρέπει να ενημερώνει τους ομιλητές ότι τα μικρόφωνα των συνεδριάσεων είναι πάντα δυναμικα*, και πώς θα πρέπει να κρατούν πολύ κοντινή και σταθερή απόσταση από τα μικρόφωνα αυτά. Διαφορετικά ο ομιλητής που ταλαντώνεται μια μπρός και μια πίσω, δεν θα ακούγεται καλά.

Μέσα σε μια τέτοια κατάσταση που ο κόσμος δεν ακούει, και παύει να παρακολουθεί τον ομιλητή, είναι φυσικό να αρχίζει την κουβέντα με τον διπλανό του. Αυτό δημιουργεί ακόμα περισσότερο θόρυβο κάτι σαν τους δρόμους της Καλκούτας ένα πράμα … έφτασα στο σημείο να θέλω να μιλήσω σιγά στον διπλανό μου και να μην ακούει τι του λέω… έπρεπε να του μιλήσω δυνατά!

Η ακουστική του χώρου μπορεί να φτιάξει δραματικά αν υπάρχουν στρεβλές επιφάνειες στους τοίχους ή οι τοίχοι δεν είναι παράλληλοι μεταξύ τους κλπ … αλλά τέτοια μελέτη για την ακουστική του χώρου κατάλληλοι είναι οι μηχανικοί. Ποιος όμως έχει σκοπό να δαπανήσει για ακουστική; Δεν βαριέσαι καημένε … -σου λέει-. Ζώα είναι, τι να καταλάβουν;

Ομολογώ ότι στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας που είχε γίνει η έκθεση πριν 2 χρόνια, η αίθουσα συνεδριάσεων ήταν ακουστικά άψογη. Δεν χρειαζόταν ούτε καν μικρόφωνο. Ας το λάβουν αυτό υπόψιν τους στο μέλλον οι διοργανωτές.

* τύπος μικροφώνου που "ακούει" μόνον τις πολύ κοντινές πηγές ήχου σε αντίθεση με τα πυκνωτικά μικρόφωνα που ακούνε ακόμα και τους ψιθύρους. Στις ομιλίες χρησιμοποιούνται τα δυναμικά ακριβώς για αυτόν τον λόγο, για να μήν αναπαράγονται δηλαδή απο το ηχοσύστημα άλλοι ήχοι εκτός από την φωνή του ομιλητή που βρίσκεται κοντά. Όταν όμως ο ομιλητής δεν το γνωρίζει αυτό και κάθεται μακριά από το μικρόφωνο, ή κουνιέται μπρός - πίσω, τότε υπάρχει πρόβλημα .