ΤΟ- ΕΠΙΔΟΤΟΥΜΕΝΟ- βαμβάκι, το καλαμπόκι και το τριφύλλι ευθύνονται για το «στράγγισμα» των περισσοτέρων αγροτικών περιοχών, αφού απαιτούν μεγάλες ποσότητες νερού για να παραχθούν. Κάθε χρόνο το 86% της συνολικής κατανάλωσης του νερού πηγαίνει στις ανάγκες της γεωργίας.
Η λύση, σύμφωνα με τους επιστήμονες, είναι η επιστροφή στις άλλοτε παραδοσιακές καλλιέργειες, όπως το σιτάρι, η βρώμη, η σίκαλη, στην καλλιέργεια ενεργειακών φυτών που απαιτούν πολύ λιγότερο νερό, τις δενδρώδεις καλλιέργειες, τα αμπέλια και τα λεγόμενα κτηνοτροφικά φυτά (κουκιά, φασόλια, μπιζέλια, βίκος).
Ωστόσο, οι περισσότεροι αγρότες επιμένουν σε καλλιέργειες που χρειάζονται πολύ νερό. «Αυτό συμβαίνει επειδή είναι πολλά τα χρήματα από τις επιδοτήσεις...», εξηγεί ο δρ Δημήτρης Ι. Μπιλάλης, επίκουρος καθηγητής Βιολογικής Γεωργίας στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Όπως λέει «η επιδότηση για το βαμβάκι είναι 150 ευρώ το στρέμμα συν 50 ευρώ επιπλέον αν ο αγρότης μπει στο πρόγραμμα μείωσης της χρήσης νιτρικών λιπασμάτων. Δηλαδή εισπράττει 200 ευρώ χωρίς να χρειάζεται να πουλήσει τίποτα».
Την ίδια ώρα, σύμφωνα με τον Κωνσταντίνο Κοσμά, καθηγητή Εδαφολογίας στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών «περισσότερα από 3 εκατομμύρια στρέμματα δεν θα έπρεπε να καλλιεργούνται αφού βρίσκονται σε κατάσταση ερημοποίησης. Όμως κάτι τέτοιο δεν γίνεται εξαιτίας των επιδοτήσεων. Με αυτούς τους ρυθμούς διάβρωσης σε λίγο καιρό θα υπάρχουν μόνο βράχοι».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου