Δεν μπορώ να καταλάβω ... κάποιο λάθος θα υπάρχει στην οικονομία της κοινωνίας μας και αντί να ζούμε σε τέτοια όμορφα παραμυθένια μέρη, ζούμε μέσα σε αυτές τις σκατότρυπες που λέγονται πόλεις και τα καταπιεσμένα όντα της "πολιτισμένοι" άνθρωποι. Δείτε τις φωτογραφίες:
Η Χρύσω μέ τους χαρακτηριστικούς λόφους της που δίνουν μια εντελώς παραμυθένια όψη,
ιδιαίτερα το ξημέρωμα
Το παλιό γεφύρι που οδηγούσε στο χωριό
Η βρύση περίμενε τον διαβάτη να ξαποστάσεικαι να ξεδιψάσει αυτός και τα ζώα του πριν μπει στο χωριό
Εικόνα βγαλμένη από τα μαγικά παραμύθια.Αν συγκεντρωθείς σε αυτό που βλέπεις όταν βρίσκεσαι εκεί
και πετάξεις από τα αυτιά σου τον θόρυβο
που κουβαλάς επάνω σου από τον πολιτισμό,
θα δεις τις νεράιδες και τα ξωτικά να ξεπροβάλλουν μέσα από τις φυλλωσιές ...
Ο νέος δρόμος έγινε επάνω στο παλιό μονοπάτι,καταστρέφοντας (υποθέτω) άλλες μαγικές τοποθεσίες.
Αλλά παρόλα αυτά διατηρεί την αίσθηση του τόπου.
Πάνω από την βρύση και το γεφύρι, βρίσκεται μέσα στον βράχο το εκκλησάκι του Αγ Σεραφείμ
Η Ευρυτανία είναι κατ εξοχήν κτηνοτροφικός νομός, και γι' αυτό τα χωριά της δεν έχουν ακόμα ερημώσει.
Τρεχούμενα νερά παντού.Προσέξτε τους κισσούς και τα άλλα υδρόβια φυτά στα τοιχώματα του ποταμού,
πώς κατεβαίνουν από ψηλά μέχρι το νερό.
Μία βόλτα στη Χρύσω ισοδυναμεί με μύηση σε έναν άλλο (για εμάς) κόσμο.
7 σχόλια:
Πάνο έχω γυρίσει όλη την Ελλάδα.Ίσως και να μην είμαι αντικειμενικός στην κρίση μου αλλά για μένα είναι ο ωραιότερος και πιό πράσινος νομός.Πάντα όταν περνάω από κοντά κλέβω λίγο χρόνο για να πάω και να πρασινίσει το μάτι μου.Από το Ζαχαράκι και τον σχωρεμένο "ταρζάν" Μολόχα,Φουρνά και ένα σωρό όμορφα χωριουδάκια. Την έχω μέσα στην καρδιά μου.Έχω κηνυγήσει σε όλα τα βουνά της στα νιάτα μου αλλά τον έχουν εγκαταλείψει τον νομό.Σε ορισμένα μέρη έχουν κάνει επεμβάσεις τρισάθλιες που χαλάνε το τοπίο και την κουλτούρα του.
Η Ελλάδα είναι γεμάτη από τέτοιες ομορφιές αλλά εμείς βλέπουμε μόνο τις ξένες. Είναι όνειρο.!!!!! Μπράβο σου που τις αποθανάτισες.
Παναγιωτη ωραιο θεαμα.
Ετσι ειναι,κανουμε την αυτοκριτικη μας για το ποσο λαλακες ειμαστε που ζουμε στις κωλοπολεις,αλλα παντα επιστρεφουμε σε αυτες.Αν ηταν στο χερι μου αυριο κιολας πηγαινα στο χωριο για μονιμη κατοικια,αλλα θα πηγαινα μονος χωρις γυναικα και παιδια,κανεις δεν ακολουθει.Νασαι καλα για τις ομορφες εικονες που μας προσφερες.
Όλα τα περίμενα Μάρκο αλλά το ότι γνώρισες τον Θρυλικό Ταρζάν στο Ζαχαράκι δεν το περίμενα. Γράψε για την τοποθεσία για την καλύβα του για την ζωή του για το στέκι των περαστικών γιατί όποιος πέρασε από εκεί έχει πολλά να πει.
Βουνά γεμάτα ζωή.
Νιώθω υπερήφανος που έχω την ευκαιρία να πηγαίνω τακτικά στην οροσειρα του Μπέλες και σε άλλα βουνά.
Θεοδόση το κακό είναι οτι τότε (1973)οχι φωτογραφικές μηχανές δεν είχαμε αλλά με το ζόρι τσοντάραμε για τη βενζίνα να πάμε και να έρθουμε στο Ζαχαράκι.Ο Ταρζάν ήταν πανέξυπνος και έστησε όλη την "επιχείρηση" για να βγάζει το ψωμί του.Μάλιστα τα χρόνια εκείνα στις γνωστές παρέες των μπεκατσοκυνηγών του Πειραιά για να μην ακούν πολλοί την περιοχή και μάθουν το μέρος έλεγαν "Την Κυριακή θα πάμε στου "Ταρζάν".Τι πλάκες του κάναμε τί γέλια βλέπεις΄είμασταν τότε πιτσιρικια 18-20 χρονών.Δίπλα στο "μαγαζί" που είχε και το τζάκι είχε φτιάξει "δωμάτια "(ο Θεός να τα κάνει)γιαν να κοιμούνται οι κυνηγοί και μάλιστα είχε φτιάξει και χωριστό μέρος για τα σκυλιά τους.Τα περισσότερα Σάββατα του Χειμώνα ήταν κλεισμένος και δεν είχε μέρος ουτε το αυτοκίνητο να παρκάρεις που λέει ο λόγος.Κανονικά μπαίνοντας μέσα στο χωριό Φουρνά έπρεπε να του είχαν στήσει άγαλμα που να γράφει το πόσο ευεργετήθηκε το χωριό από αυτόν λόγω χειμερινού τουρισμού από τους κυνηγούς που έφερνε λέγοντάς τους ψέματα οτι είχε μπεκάτσες.Άμα ανταμώσουμε πάλι θα σου πώ ιστορίες που θα γελάς μέχρι την άλλη μέρα.Καταπληκτικό μέρος με μιά μεγάλη λάκα μπροστά τριγυρισμένο με έλατα και από τους καλύτερους τότε μπεκατσότοπους.Εκεί είδα και για πρώτη φορά το μανιτάρι που βλέπουμε στα παιδικά το κόκκινο με άσπρες βούλες μόνο που στην πραγματικότητα είναι κόκκινο αλλά οι βούλες που έχει είναι σαν κουτσουλιές που έχουν πέση πάνω του κίτρινες. Από τον Αγ.Γιώργη και 2-3 χιλμ ακόμα είχε άσφαλτο μετά ξεκίναγε ο χωματόδρομος μέ μεγάλες λακούβες που έκαναν τα φορτηγά που κουβαλούσαν ξυλεία από το πριστήριο του Φουρνά.Διαδρομή μέσα στα έλατα φανταστική.Πρόλαβα και την τότε συγκοινωνία μεταξύ των ορεινών χωριών που ήταν ένα UNIMAC παλιό το μισό είχε θέσεις για ανθρώπους και το άλλο μισό ήταν καρότσα για εμπορεύματα,ζώα,κλπ.Από ότι έμαθα την καλύβα την έχουν πάρει κάπιοι συγγενείς του γερο-ταρζάν και την δουλεύουν.Τί να πρωτοθυμηθώ θέλει να γράφω αρκετές ώρες για το Ζαχαράκι και Φουρνά.Τελευταία επίσκεψή μου στον Φουρνά ήταν το 2001 και αν είμαι καλά με πρώτη ευκαιρία θα ξαναπάω.
Η ευρυτανία είναι σίγουρα ο πιο πράσινος νομός της Ελλάδας!Με πανέμορφα γραφικά χωριά,ένα από αυτά και η Χρύσω ...Δείτε περισσότερα για αυτήν εδώ: http://www.xriso-eyrytanias.gr
Δημοσίευση σχολίου