Επιτέλους έδωσε και ο Έλατος.

Την Τετάρτη το απόγευμα πήγα στα μελισσάκια μου που έχω στα Βαρδούσια. Αρχές του μηνός έκανε μια μελιτοέκκριση ο Έλατος και όλοι χαρήκαμε, αλλά αμέσως έριξε μια νεροποντή και τον έκοψε. Η στενοχώρια μου ήταν μεγάλη καθώς ήταν η πρώτη μου φορά που περιμένω να πάρω λίγο μέλι.

Έβγαλα από μέσα την Κυριακή μερικά πλαίσια με ανθόμελα που είχαν μαζέψει καθώς στα βουνά η άνοιξη έρχεται καθυστερημένη. Τετάρτη ανοίγω το καπάκι στο πρώτο μελίσσι και βλέπω αυτό:






Αμέσως κατάλαβα ότι ο Έλατος επιτέλους έδωσε. Είχαν γεμίσει σχεδόν όλες τις κηρήθρες που είχα αφήσει και είχαν μισοκτίσει και τον ενδιάμεσο όροφο που είχα βάλει με άκτιστα. Εκτός αυτού είχαν αρχίσει να κτίζουν στα καινά που δημιουργήθηκαν από την αφαίρεση των πλαισίων με τα ανθόμελα.

Δύο μελίσσια είχαν κτίσει όλο τον ενδιάμεσο όροφο και τον είχαν σχεδόν γεμίσει. Τέλεια.

Έβαλα ένα κομμάτι φρέσκιας κηρήθρας μπροστά στην είσοδο μια κυψέλης επάνω στην σανίδα πτήσης και μετά από μερικά λεπτά πήγε μόνον μία μέλισσα. Οι μέλισσες αγνόησαν εντελώς το μέλι, δείγμα οτι δουλεύουν πυρετωδώς.



Μακάρι πάντα τέτοια να έχουμε.





Πολύ όμορφο πράγμα η καθαρότητα του λευκού κεριού.