Κυνήγι στο Άγιο Όρος;

Πρόσφατα επισκέφθηκα το Άγιο Όρος και μάλιστα για πρώτη φορά. Δυστυχώς ο καιρός ήταν κακός και το καραβάκι μας πήγε μόνον μέχρι την Δάφνη, οπότε αλλάξαμε σχέδια για το ποιες μονές θα επισκεπτόμασταν.
Το τοπίο ήταν μαγευτικό και είχε μια άλλη "αίσθηση", ένα περίεργο "κάτι",

που δεν το έχω συναντήσει αλλού. Όχι, δεν εννοώ κάτι το μεταφυσικό ή υπερκόσμιο.
Την επομένη κατάλαβα τι ήταν αυτό το "κάτι".

Το μέρος εκτός του ότι ήταν γεμάτο με παλαιά πέτρινα κτίσματα (πύργους και κάστρα) που δίνουν την αίσθηση ότι ζεις σε μιαν άλλη εποχή,ήταν σχεδόν ανέγγιχτο από τις "αξιοποιήσεις" που έχουν παραμορφώσει την υπόλοιπη γη.
Οι δρόμοι λιγοστοί, προφανώς οι απολύτως απαραίτητοι, και δίχως ασφαλτόστρωση. Αλλά, το σπουδαιότερο … η φύση ήταν ανέγγιχτη. Τα δάση του Αγίου Όρους ήταν τόσο πυκνά από δένδρα θάμνους και κισσούς, που έχουν γίνει ζούγκλες. Εκεί λοιπόν είναι ένας ονειρεμένος βιότοπος για τον αγριόχοιρο και το ζαρκάδι. Προσέξτε στις παρακάτω φωτογραφίες τα παρθένα δάση από Οξιά.







Ως γνωστόν, στο Άγιο Όρος (πόδι του Άθωνα) το κυνήγι απαγορεύεται. Τότε όμως σε τι ακριβώς χρησιμεύει ο παρακάτω εικονιζόμενος σκύλος που φωτογράφησα κάτω από την Ιερά Μονή Κουτλουμουσίου;



Προσέξτε πως είναι περιορισμένος σε έναν ειδικά διαμορφωμένο χώρο, άρα δεν είναι φύλακας.
Προσέξτε επίσης ότι είναι ένας σκύλος ιχνηλάτης, και μάλιστα με τσουκάνι, το οποίο φαίνεται καθαρά στην παρακάτω φωτογραφία με το κόκκινο βέλος.



Οπότε μάλλον στο Άγιο Όρος το κυνήγι απαγορεύεται μόνον για τους "κοινούς θνητούς", αλλά φαίνεται πως επιτρέπεται σε όσους έχουν "γνωριμίες" … Μακάρι να έχω λάθος. Συγνώμη άγιοι παππούληδες … αλλά με πικράνατε!

Από την άλλη, βρισκόμενος σε ένα τέτοιο μέρος, σκέφτηκα πόσο ηλίθιοι ήμαστε που ενεργούμε όλοι εγωιστικά και φοβισμένα. Θέλουμε όλοι να έχουμε ένα σπίτι σε κάποιο όμορφο μέρος στην φύση, και τελικά αυτό το μέρος σιγά σιγά γεμίζει με σπίτια και γίνεται άλλος ένας βρομότοπος. Ίσως να έπρεπε να επανεξετάσουμε την προοπτική της παρακάτω φωτογραφίας.



Θα μπορούσε το μοναστήρι να είναι μια "πόλη – κάστρο", όπου εκεί μέσα θα άκμαζε η ανθρώπινη δραστηριότητα, και έξω από αυτήν την πόλη κάστρο,η φύση να ήταν ανέπαφη … έστω λιγότερο κατεστραμμένη. Έτσι θα ήθελα να ήταν κτισμένη η γή, ή τουλάχιστον η Ελλάδα.

Σήμερα η κατάσταση είναι ακριβώς αντίθετη, μια που η νομοθεσία δεν επιτρέπει την πολυώροφη κάθετη δόμηση, ή την πυκνή δόμηση ( όπως τα χωριά στις Κυκλάδες ...) και έτσι υποχρεώνει τις πόλεις να αναπτύσσονται οριζόντια, με αποτέλεσμα οι πόλεις και τα χωριά να τείνουν να ενώνονται μεταξύ τους.

Αν προσέξετε στο Google earth, οι πόλεις εξαπλώνονται στην επιφάνεια της γης όπως ο μύκητας στο δέρμα…. Η συμπεριφορά μας ως είδος είναι η ίδια με αυτή των μικροβίων και του ιού. Προφανώς είμαστε ο ιός ή το μικρόβιο που κόλλησε η γή.