Μία σφήκα βγαλμένη από ταινία τρόμου. (Sceliphron Curvatum)

 

 Άνοιξα ένα ντουλάπι της κουζίνας που βρισκόταν ψηλά, για να βγάλω ένα κουτί που μέσα είχε μία φόρμα για κέικ. Μόλις άνοιξα το ντουλάπι άκουσα ένα δυνατό ζουζούνισμα. Δυνατό και βαρύ. Σίγουρα δεν ήταν μέλισσα.  Τελικά παρόλο που άδειασα το ντουλάπι δεν βρήκα κάτι.  Μόλις άνοιξα όμως το κουτί κατάλαβα τι ήταν. 

Μέσα στο κουτί είχε κάνει φωλιά (κουκούλια) μιά σφήκα με το όνομα Sceliphron Curvatum. Αυτή η σφήκα κτίζει θαλάμους από λάσπη, μέσα στους οποίους αφήνει ένα αυγό, που σε λίγο θα γίνει προνύμφη (σκουλίκι).

Η προνύμφη μέσα στον θάλαμό της.

 Μαζί με την προνύμφη, η μαμά σφήκα τοποθετεί και μερικές αράχνες ζωντανές, που όμως τις έχει παραλύσει με το δηλητήριό της, και σφραγίζει τον θάλαμο. Οι αράχνες παραμένουν ζωντανές για μεγάλο χρονικό διάστημα ώστε η προνύμφη να τρέφεται από αυτές. Τις τρώει ζωντανές. 

Η προνύμφη και το φαγητό της. Οι αράχνες είναι ζωντανές αλλά δεν μπορούν να κουνηθούν. 

Ξέρω αισθάνεστε οίκτο για τις αράχνες, όμως να ξέρετε ότι και αυτές περίπου το ίδιο κάνουν στα έντομα που συλλαμβάνουν. 

Η μαμά σφήκα. - πηγή εικόνας

Δυστυχώς αντιλαμβανόμαστε την φύση ως ένα όμορφο φόντο για τις ονειρεμένες διακοπές μας, αλλά η φύση δεν είναι καθόλου έτσι. Στη φύση γίνεται πόλεμος με φρικαλέα εγκλήματα.  Ακόμα και έξω από την πόρτα σας, στον κάδο απορριμμάτων της γειτονιά σας, κάποια ζώα αγωνίζονται για την επιβίωσή τους. Σκοτώνονται για  μια μπουκιά μουχλιασμένο ψωμί, ενώ για νερό τα πράγματα είναι ακόμα πιο δύσκολα.

Και η ανθρώπινη κοινωνία από εκεί προέρχεται, γι αυτό και μεταφέρει μέσα της αυτή την βιαιότητα, πολλές φορές και φρικαλεότητα.  Σίγουρα πλέον η ανθρώπινη κοινωνία είναι καλύτερη από τις ζωώδης κοινωνίες, αλλά θέλει ακόμα πολύ δουλειά στην συνείδηση για ξεφύγουμε από την κατάρα του νόμου της ζούγκλας.  Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι σκληρός και αδίστακτος γίνεται ο απελπισμένος. Και απελπισμένος γίνεται ο αβοήθητος. 😉  Βοηθάτε!