"Δικαιώματα" μελισσοκόμων

Για το συγκεκριμένο θέμα έχω ξαναγράψει.

Πήγα τα μελίσσια μου στην Αιτωλοακαρνανία που είναι πλούσια περιοχή σε ρείκια τα οποία ανθίζουν αυτή την εποχή. Δεν σας συμβουλεύω όμως να πάτε. Γίνεται το αδιαχώρητο. Τα μελισσοκομεία βρίσκονται κυριολεκτικά το ένα πάνω στ΄άλλο. Δεν υπάρχει μέρος δίπλα σε δρόμο που να μην έχει "πιαστεί". Πολλά μέρη έχουν ακόμα και χειροποίητες πρόχειρες απαγορευτικές πινακίδες "Αγορεύονται τα μελίσσια" από κτηνοτρόφους της περιοχής που έχουν βρει τον μπελά τους, αφού παντού υπάρχουν μελίσσια και δεν μπορούν να βοσκήσουν τα ζωντανά τους.

Βλέπεις μελίσσια στις άκρες των δρόμων, των χωραφιών, ανεβασμένα στις μάντρες και όπου βάζει ο νούς σου. Υπάρχουν όμως και κάποιοι που είναι πολύ προκλητικοί. Αυτοί συνήθως τοποθετούν τις λίγες τους κυψέλες πολύ αραιά ώστε να πιάσουν πολύ μεγάλη περιοχή. Αλλά ο μελισσοκόμος της πάρα κάτω φωτογραφίας δεν έχει τον θεό του.

Έχει περιφράξει την άκρη του δρόμου με αγκαθωτό σύρμα που βρίσκεται στο ύψος του στήθους μου. Δηλαδή αν την νύκτα που δεν φαίνεται το σύρμα, προσπαθήσει κάποιος να σταθμεύσει το αυτοκίνητό του είτε γιατί ζαλίστηκε είτε για κάτι άλλο, θα το γδάρει. Αν δεν το γδάρει και κατεβεί κάποιος, θα πέσει αμέσως επάνω στο αγκαθωτό σύρμα. Ελπίζω να μην πέσει επάνω κάποιο παιδάκι και χάσει κάποιο μάτι ή σκίζει το πρόσωπό του.

Θα μπορούσε να βάλει ένα απλό σύρμα και να δέσει επάνω κάτι για να φαίνεται, ή να βάλει αυτές τις πλαστικές ταινίες που βάζουν στα έργα των οδών. Αυτές μάλιστα θα του κόστιζαν φθηνότερα.

Tο αγκαθωτό σύρμα φανερώνει την πρόθεση του μελισσοκόμου να πονέσει κάποιον, οπότε μάλλον μιλάμε για κακία;