Μαθήματα ανιδιοτελούς αγάπης. Hachi-ko

Φυσικά τέτοια μαθήματα μόνον ένα ζώο θα μπορούσε να μας δώσει!

Μία ταινία που εξιστορεί την αληθινή ιστορία ενός σκύλου. Σας προειδοποιώ ότι στο τέλος της ταινίας το "ΕΓΩ" σας θα καταρρεύσει τελείως και θα κλάψετε. Μάλιστα αν έχετε μέσα σας μια στάλα αισθημάτων, τότε θα κλαίτε για αρκετή ώρα. 

Η ιστορία έχει ως εξής: Κάποιος στην Ιαπωνία (στην ταινία η υπόθεση εξελίσσεται στην Αμερική) βρήκε κάποτε ένα κουτάβι Akita-Innu. Ανέπτυξαν μια φοβερή σχέση αγάπης και ο σκύλος καθημερινά τον πήγαινε τα πρωινά μέχρι τον σταθμό του τρένου (Shibuya station), και το απόγευμα επέστρεφε στον σταθμό την ώρα που το αφεντικό του επέστρεφε για να τον προϋπαντήσει και να επιστρέψουν μαζί στο σπίτι. Αυτό γινόταν καθημερινά επί ένα χρόνο. 

Κάποια φορά το αφεντικό του δεν γύρισε γιατί έπαθε κάποιο εγκεφαλικό επεισόδιο και πέθανε στην εργασία του. Εκείνο το απόγευμα ο Hachi-ko (Χάτσι) τον περίμενε όλη τη νύκτα. 

Τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας τον συνέλλεξαν και τον έφεραν στο σπίτι. Ο Hachi-ko έφυγε και πήγε πάλι στο σταθμό. Τον ξαναμάζεψαν και τον πήγαν σε άλλο σπίτι (της κόρης του αφεντικού) που ήταν πιο μακριά, αλλά ο Hachi-ko πάλι έφυγε και πήγε στο σταθμό να περιμένει εκεί το αφεντικό του. Τελικά τον άφησαν εκεί αφού επέμενε. Ο Hachi-ko ζούσε με τροφή που του έδιναν οι κάτοικοι της περιοχής που γνώριζαν τι είχε συμβεί … 

Κάθε μέρα επί 10 χρόνια ο Hachi-ko την ίδια πάντα ώρα της απογευματινής επιστροφής του αφεντικού του, βρισκόταν πάντα μπροστά στην είσοδο του σταθμού περιμένοντας μήπως επιστρέψει το αφεντικό του. Κάθε μέρα επί 10 χρόνια! 

Ο αληθινός Hachi-ko

Ο Hachi-ko πέθανε 8 Μαρτίου του 1935 μπροστά στην πόρτα του σταθμού περιμένοντας το αφεντικό του.

O αληθινός Hachi-ko, γέρος πιά,
λίγες μέρες πριν πεθάνει περιμένει  πιστός ...

Η ιστορία βγήκε σε εφημερίδα της εποχής πρίν ακόμα πεθάνει ο Hachi-ko, συγκίνησε πολύ κόσμο, κι όταν ο Hachi-ko πέθανε, πλήθος κόσμου μαζεύτηκε στην πλατεία εκείνη και έκαψαν λιβάνι. 

Αυτός ο κόσμος μαζεύτηκε εκεί από όλη την Ιαπωνία
να αποχαιρετήσουν τον Hatci-ko και έκαψαν λιβάνι!

Σήμερα στο μέρος κείνο που περίμενε καθημερινά ο Hachi-ko το αφεντικό του, υπάρχει ένα μεγάλο μπρούτζινο άγαλμα σκύλου, που κοιτάζει την πόρτα του σταθμού. Περιμένει ακόμα … η αγάπη δεν πεθαίνει ποτέ. Συνεχίζει να μας εμπνέει. 

Δείτε την ταινία. Σας υπόσχομαι ότι μετά κάτι θα έχει ξυπνήσει μέσα σας, δεν θα είστε το ίδιο άτομα που ήσασταν μέσα στην απάνθρωπη λήθη της καθημερινότητας. 

Ακόμα περιμένει το αφεντικό του. Ακόμα και μετά από 10 χρόνια δεν τον ξέχασε ούτε μιά ημέρα. Σε αντίθεση με τους ανθρώπους παρατάνε τον σκύλο τους στους δρόμους και δεν ενδιαφέρονται ... 

ΥΓ

Αν νομίζετε ότι μόνον εκείνο το σκυλί είχε τέτοια συμπεριφορά, και ότι πρόκειται περί εξαίρεσης, είστε γελασμένοι. Όλα τα σκυλιά που τα παρατάνε κάπου, ποτέ δεν ξεχνούν το σπίτι τους και τα αφεντικά τους, και σε όλη τους τη ζωή ψάχνουν με τα μάτια το πλήθος μήπως και δουν κάπου το αφεντικό τους. Το να παρατήσεις έναν σκύλο είναι καθαρά πράξη έλλειψης συνείδησης.

Αν ποτέ πεθάνει κάποιος στην οικογένειά σας που είχε σκύλο και ο σκύλος έχει την συμπεριφορά του Hachi-ko, βάλτε στο σπιτάκι του ένα ρούχα του αφεντικού του που να έχει την μυρωδιά του. Ο σκύλος θα κάτσει εκεί που μυρίζει το αφεντικό του. Κάντε επίσης το ίδιο αν έχετε σκύλο μέσα στο σπίτι και τον αφήνετε πολλές ώρες μόνο του. Η μυρωδιά σας κάνει τον σκύλο να σας αισθάνεται κοντά του.

Και μην τον εγκαταλείψετε ποτέ. Εκείνος δεν θα σας εγκατέλειπε για τίποτα στον κόσμο. Αν ο σκύλος σας δεν είναι  όπως ο Hachi-ko, τότε δεν έχετε εσείς δημιουργήσει την απαιτούμενη σχέση μαζί του. Δώστε του αγάπη και περάστε χρόνο μαζί του.

Να ξέρετε ότι ποτέ κανείς δεν θα σας αγαπήσει τόσο όσο ο σκύλος που του έχετε δώσει την αγάπη σας (αν έχετε μέσα σας αγάπη). Οι άνθρωποι σύντομα θα σας ξεχάσουν όταν πεθάνετε ή φύγετε μακριά, ο σκύλος σας ποτέ. 

Θυμηθείτε τον σκύλο του Οδυσσέα. Ήταν αυτός που τον γνώρισε πρώτος, πήγε στα πόδια του και ξεψύχησε. Εσύ τι σχέση έχεις με το σκυλί σου;