Βροχαλήθρα και Σφήκες... τα τέρατα.

Ήμουν στα Βαρδούσια για κυνήγι από την Πέμπτη το απόγευμα. Από μπεκάτσα ούτε ίχνος. Λογικό θα μου πεις αφού παρόλο που βρισκόμουν σε ύψος 900 μέτρων, η ζέστη με έκανε να μείνω με το υποκάμισο, και ο τόπος ήταν εντελώς ξερός. Περπατούσες ή οδηγούσες και σήκωνες σκόνη, ενώ τέτοια εποχή εκεί πάνω θα έπρεπε να είναι όλα μούσκεμα ...

Το Σάββατο είπαμε να πάμε για λαγό, και μόλις ξημέρωσε ... τσουπ ... ρίχνει μια βροχούλα 10 λεπτών. Για όσους δεν είναι κυνηγοί και δεν κατάλαβαν, η βροχή ξεπλένει τα ίχνη που έχει κάνει ο λαγός όλη την νύκτα, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να τον εντοπίσουν οι ιχνηλάτες.

Άντε λέμε, θα πάμε για αγριόχοιρο. Βγάλαμε λοιπόν τα γουρουνόσκυλα και σε λίγο τα ακούσαμε να κλαφουνάνε ... αλλά τελικά να μην τα πολυλογώ, δεν καταφέραμε τίποτα.
Λέω λοιπόν να κάνω και μιά φορά κάτι σίγουρο ..., να πάω να μαζέψω χόρτα. Μάζευα λοιπόν ζοχούς όταν είδα το "μαύρο τέρας"... την Βροχαλήθρα !!! (έτσι την ονομάζουν εκεί)


Η Βροχαλήθρα είναι μια σαύρα που βγαίνει μόνον τον χειμώνα, όταν βρέχει και έχει υγρασία όπως σήμερα.

Είναι μαύρη με κίτρινα στίγματα. Το δέρμα της πρέπει να μένει πάντα υγρό και έτσι αντιπαθεί την ζέστη και τον καυτό ήλιο που πιθανότατα την στεγνώνει και την ζεσταίνει υπερβολικά αφού είναι μαύρη.

Δεν θα την δείτε ποτέ σε ζεστές ημέρες, θα την δείτε όμως με το κρύο, ακόμα και όταν έχει χιόνι.
Η Βροχαλήθρα κάθε φορά που θα αντιληφθεί κάτι, μένει ακίνητη ακόμα και όταν την έχεις πλησιάσει σε απόσταση αναπνοής.

Εδώ την ενόχλησα λίγο για να την τραβήξω video. Συγνώμη δις Βροχαλήθρα...

Μετά, συνέχισα να μαζεύω χόρτα μέχρι που άκουσα ένα έντονο βουητό. Κοιτάζω ακριβώς δίπλα στον ζοχό που πήγα να μαζέψω και βλέπω την σπηλιά των " κίτρινων τεράτων" ...