Περι σεβασμού.

Μπορείτε να βρείτε πολλούς ορισμούς περί σεβασμού. Εμένα  με ενδιαφέρουν πολύ τα νοήματα των λέξεων, διότι πιστεύω ότι το βιβλίο που οδηγεί τον άνθρωπο στην αύξηση της  συνείδησης είναι το λεξικό.  Δεν μπορείς να είσαι συνειδητός άνθρωπος όταν χρησιμοποιείς τις λέξεις μεασαφές περιεχόμενο.  Επιχείρησα λοιπόν να συνοψίσω τους όρους που έχω διαβάσει περί σεβασμού, σε έναν: 

Ο σεβασμός έχει δύο υποστάσεις.

1^ον. Σεβασμός προς τον εαυτό μου.

2^ον. Σεβασμός προς κάτι πέρα από τον εαυτό μου, πχ έναν άλλον άνθρωπο, ζώο, φυτό, τη φύση, κλπ. 

Σεβασμός προς τον άλλον είναι η έμπρακτη αναγνώριση των δικαιωμάτων του.  Έμπρακτη = με τις πράξεις σου και όχι μόνον με τα λόγια. 

Σεβασμός προς τον εαυτό μας είναι η έμπρακτη αναγνώριση των καθηκόντων και υποχρεώσεών μας. Όμως, μέσα στα καθήκοντά μας είναι και η διαφύλαξη και άσκηση των δικαιωμάτων μας. Διότι είναι γνωστό ότι όταν δεν ασκείς ένα δικαίωμα, το αποδυναμώνεις και το χάνεις. 

Άνθρωπος που δεν επιτελεί τα καθήκοντά του, δεν σέβεται τον εαυτό του, με κάποιον τρόπο καλεί τους άλλους να μην τον σέβονται. 

Καθήκον και υποχρέωση είναι να εκπληρώσεις έμπρακτα τον ρόλο που σου αντιστοιχεί στην κάθε περίπτωση.  Να είσαι καθαρός, να εργάζεσαι, να προσφέρεις κατά το δυνατόν στην οικογένειά σου προστασία και αρωγή, να προσέχεις την υγεία σου και να σέβεσαι τα δικαιώματα των άλλων. Διαφορετικά  οι άλλοι δεν σε σέβονται. 

Αφού παραπάνω έχει αναφερθεί πολλές φορές η λέξη δικαίωμα, πρέπει και εδώ να δώσουμε έναν ορισμό:

Δικαίωμα είναι ότι από την φύση του χρειάζεται κάποιος για :

1^ον. Την προάσπιση της βιολογικής του υπόστασης (να φάει, να πιεί, να έχει ρούχα, να έχει στέγη, να έχει εργασία κλπ).

2^ον. Την πνευματική του πρόοδο (αν πρόκειται για άνθρωπο). Δηλαδή να μάθει να διαβάζει και να γράφει, να προχωρήσει στις τέχνες και τα γράμματα. 

Εκτός από τα άτομα που προστατεύεις, δεν έχεις καμία υποχρέωση να παρέχεις στον άλλον αυτά που χρειάζεται για την προάσπιση της βιολογικής του υπόστασης και της πνευματικής του προόδου.  Έχεις όμως την υποχρέωση  (καθήκον) να ενεργείς έτσι  ώστε να μη του τα στερήσεις. Δηλαδή να τα σέβεσαι. 

Ένα παράδειγμα:  Βλέπουμε στο λεωφορείο έναν γέροντα και σηκωνόμαστε να του προσφέρουμε θέση να καθίσει.  Αυτό το κάνουμε διότι αναγνωρίζουμε ότι αυτός ο άνθρωπος δεν μπορεί να μείνει όρθιος  λόγω ηλικίας (από τη φύση του αντικειμένου δηλαδή) και στο πρώτο δυνατό φρενάρισμα θα πέσει και θα κτυπήσει.  

Υπάρχει δηλαδή ανάγκη, και είναι αυτή η ανάγκη που δημιουργεί το δικαίωμα.   

Έτσι προσφέροντάς  του θέση, αναγνωρίζουμε έμπρακτα το δικαίωμά του. Αυτό λοιπόν είναι σεβασμός.

Θα δείτε πως όποιον ορισμό και να δώσετε ή έχετε διαβάσει, θα ταυτίζεται /συμβαδίζει/ είναι προέκταση / απορρέει  τουλάχιστον με μία από τις δύο παραπάνω περιπτώσεις, οι οποίες στην ουσία είναι μία. 

Θα χαρώ πολύ να δώσετε και τον δικό σας ορισμό.   Νομίζω ότι αξίζει να ασχοληθούμε με αυτό το θέμα. 

Τι είναι σεβασμός.

Τι είναι δικαίωμα.

Τι είναι καθήκον.