Πολυεστερική κυψέλη.

Μία κυψέλη κατασκευασμένη μάλλον από το υλικό που κατασκευάζουν τα σκάφη. Τη βρήκα στο σπίτι ενός φίλου μελισσοκόμου στην περιοχή της Σπερχειάδας. Η κυψέλη αυτή μαζί με αρκετές άλλες ίδιες, υπήρχε σε ένα εγκαταλελειμμένο (λόγω θανάτου του κατόχου)  μελισσοκομείο της περιοχής, και σχεδόν όλες ήταν άδειες με φαγωμένα πλαίσια από τον κηρόσκορο.

Προσέξτε τους συνδετήρες της κυψέλης, μαρτυρούν την ηλικία της, ίσως και 30 ετών. Παρά τα πολλά της χρόνια η κυψέλη παραμένει λειτουργική, και είναι σε απείρως καλύτερη κατάσταση από τις ξύλινες 7-10 ετών, αφού ο πολυεστέρας δεν σαπίζει. Με μία μικρή περιποίηση αυτή η κυψέλη μπορεί να αντέξει για πάρα πολλά χρόνια ακόμα. Εσωτερικά φαίνεται να είναι γεμισμένη  με πολυουρεθάνη ή κάποιο είδος φελιζόλ. 

Η κυψέλη είναι κατά πολύ ελαφρύτερη της ξύλινης και της πλαστικής του εμπορίου. Δυστυχώς δεν βρέθηκε όροφος (πανωκρήνι) γιατί οι κυψέλες είχαν εγκαταλειφθεί μονές. Άλλωστε μπορεί να πάρει και ξύλινο όροφο, μια που το πρόβλημα υπάρχει μόνον στις γονοφωλιές που μένουν έξω τον χειμώνα.

Μια αρχόντισσα.

Δυστυχώς εδώ δεν φαίνονται καλά οι ράγες από αλουμινίου εκεί που πατούν τα πλαίσια.

Εδώ φαίνονται καλύτερα.

Προσέξτε ότι όταν σύρεται η λάμα πρός τα αριστερά, η είσοδος μικραίνει στο 1 εκ ύψος, και με μήκος όσο επιθυμούμε.

Ο κάτοχος που μάλλον ήταν και ο κατασκευαστής τους, πρέπει να ήταν πολύ μερακλής άνθρωπος. 

Τα μεταλλικά μέρη είναι από αλουμίνιο, και μετά από τόσα χρόνια δεν έχουν πάθει το παραμικρό.  

Η συρταρωτή είσοδος επιτρέπει το γρήγορο κλείσιμο τους σε περίπτωση μεταφοράς. Η είσοδος μετατρέπεται σε χειμερινή ή ακόμα και σε είσοδο παραφυάδας, αν την κλείσεις μέχρι εκεί που στενεύει, και αφήνεις όσο μήκος θέλεις. ίσως είναι και η λύση για την αποφυγή λεηλασίας των αδυνάτων, και την επίθεση σερσενιών.

Η είσοδος ανοικτή όταν το μελίσσι είναι δυνατό.

Η είσοδος όπως φαίνεται από το εσωτερικό της κυψέλης.

Το κάτω μέρος με τα πόδια. Προφανώς είναι κατασκευασμένη σε καλούπι.

Τα ερωτήματα έρχονται στο μυαλό αβίαστα. 

Τι κόστος θα είχε μία τέτοια αθάνατη κυψέλη; 

Πώς μπορούμε να την φτιάξουμε εμείς οι μουρλοί; 

Πώς μπορούμε να καλύψουμε με πολυεστέρα τις ήδη υπάρχουσες ξύλινες, ή αυτές από φελιζόλ; 

Τα υλικά της εισόδου (οι ράγες από αλουμίνιο) τι ακριβώς είναι; Φαίνεται ότι ο κατασκευαστής της κυψέλης χρησιμοποίησε υλικά που υπάρχουν στο εμπόριο, και απλά τα τροποποίησε με τροχό. 

Όποιος έχει γνώση και όρεξη ... ας ξεκινήσει, κι ας μας πεί κι εμάς.

Update
Φίλοι στο fb με ενημέρωσαν. Οι κυψέλες αυτές ήταν του εμπορίου, εισαχθείσες μάλλον από Αυστραλία, και είχαν προβλήματα. Το κυριότερο πρόβλημα ήταν ότι εσωτερικά ο πάτος (που δεν ήταν διάτρητος) είχε κλήση πρός το κέντρο με αποτέλεσμα ότι νερό έμπαινε μέσα στην κυψέλη να συγκεντρώνεται στο κέντρο του πάτου και να παραμένει εκεί, κάτω από τη μελισσόσφαιρα, κρατώντας υγρασία στο μελίσσι.
Πιστεύω πως θα άξιζε να του δώσουμε  μία δεύτερη ευκαιρία, καθώς και να εξετάσουμε αν η επένδυση με υαλοΰφασματα και πολυεστέρα  των ξύλινων κυψελών δώσει μία συμφέρουσα λύση  στο σάπισμα του ξύλου και κάνει τις κυψέλες μας αθάνατες.

Το ότι υπάρχουν ακόμα μετά από 30 χρόνια και και μάλιστα παραμένουν πλήρως λειτουργικές υπόσχεται πολλά.