Το Νόμιμο και το Δίκαιο, δεν ταυτίζονται πάντα.

Με αφορμή την διαπίστωση για ανάγκη τροποποίησης κάποιων νόμων, όπως ο 4015/2011, κρίνω σκόπιμο να ασχοληθούμε λίγο με κάποιες αναγκαίες έννοιες.

Το κείμενο παρόλο που δεν είναι γραμμένο σε αυστηρή γλώσσα, δεν θα είναι εύπεπτο λόγω των εννοιών, όμως διαβάστε το.  Πρέπει επιτέλους να ασχοληθούμε και να κατανοήσουμε αυτές τις έννοιες, για να μπορούμε να διεκδικούμε το δίκιο μας.  

Σύμφωνα με το λεξικό, δίκαιο είναι ένα σύνολο κανόνων (νόμων) που ορίζουν τις σχέσεις των ανθρώπων, δηλαδή τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις καθενός.  Άρα ένας νόμος είναι μέρος του δικαίου. 

Όμως δεν είναι έτσι.

Το δίκαιο δεν αποτελείται από νόμους, αλλά είναι ένα ιδεατό σημείο (θα το δούμε πιο κάτω) που καλούμαστε να το ανακαλύψουμε και να το εφαρμόσουμε, και όχι να το κατασκευάσουμε με την γνωστή κουτοπονηριά μας.

Πολλές φορές έχουμε ακούσει ακόμα και νομικούς να λένε: αυτός ο νόμος δεν είναι δίκαιος. 

Τι είναι λοιπόν το "Δίκαιο";

Δίκαιο είναι το σύνολο των δικαιωμάτων μιας οντότητας (ανθρώπου, ομάδας ανθρώπων ή ακόμα και ζώου)  

Τι είναι Δικαίωμα;  (προσέξτε, ακριβώς εδώ είναι το κλειδί)

 Δικαίωμα είναι αυτά που μία οντότητα εκ  φύσεως χρειάζεται για:

1^ον.- Την προάσπιση της βιολογικής της υπόστασης. Δηλαδή η τροφή, η ένδυση, η στέγη, η σωματική ακεραιότητα,  η κοινωνικότητα και ότι άλλο χρειάζεται για να επιβιώσει και προκόψει.

2^ον.- Την πνευματική της εξέλιξη. 

Ό,τι άλλο θεωρούμε δικαίωμα, είναι απόρροια ενός εκ των δύο παραπάνω, ή και των δύο ταυτόχρονα.  

Το δικαίωμα του ενός δημιουργεί υποχρέωση στους άλλους. Παράδειγμα: το δικό μου δικαίωμα της ιδιοκτησίας δημιουργεί σε εσένα την υποχρέωση να μην εξαιρείς (παίρνεις, κλέβεις) τα δικά μου πράγματα. 

Δεν νοείται να σε υποχρεώσει δικαίως κάποιος σε κάτι, παρά μόνον για να διαφυλάξει κάποιο δικαίωμα άλλου.  Δεν μπορείς να υποχρεώσεις δικαίως κάποιον σε κάτι, παρά μόνον για να διαφυλάξεις τα δικαιώματά σου.  Όσον αφορά στη σύγκρουση δικαιωμάτων, αυτό θα γίνει αντιληπτό στο κείμενο παρακάτω.

Από πού όμως πηγάζει η αντίληψη περί δικαίου;  Από την αντίληψη περί ηθικής!  Δεν νοείται κάτι που είναι δίκαιο να είναι ανήθικο, ούτε κάτι ηθικό να είναι άδικο. Κατά κάποιο τρόπο το δίκαιο και το ηθικό είναι συνυφασμένα, σε σημείο που δεν είναι εύκολο να καταλάβουμε ποιο προηγείται του άλλου.

Το ηθικό είναι και δίκαιο, το δίκαιο είναι και ηθικό.

Από πού όμως πηγάζει η αντίληψη περί Ηθικής;

Η Ηθική είναι κατά κάποιον τρόπο επιστήμη,  που βασίζεται στην ανθρώπινη διανόηση (φιλοσοφία).

Δηλαδή πηγή της Ηθικής είναι η Λογική.

(Ξέρω ότι μπορεί να σας κούρασα, αλλά σας παρακαλώ κάντε τον κόπο να συνεχίσετε την ανάγνωση.)

Λογική είναι η ικανότητα του εγκεφάλου μας να αντιλαμβάνεται τον Λόγο. Όχι τον Έναρθρο λόγο, αλλά τον Λόγο που διέπει την Ύπαρξη  και κανονίζει τα πάντα. 

Λόγος είναι κατά κάποιον τρόπο ένας μηχανισμός που υπήρχε ανέκαθεν και θα υπάρχει για πάντα, ορίζει τις σχέσεις αιτίου και αποτελέσματος, και δεν κάνει χάρες σε κανέναν.   (Δεν το σχολιάζω περισσότερο γιατί θα μπλέξουμε σε θεολογικά και υπαρξιακά θέματα, και δεν είναι του παρόντος.)

Άρα το δίκαιο και το ηθικό είναι ταυτόχρονα και λογικό. Δεν είναι δυνατόν κάτι που είναι λογικό, να είναι ανήθικο και άδικο, ούτε το ηθικό και το δίκαιο να είναι πράγματα παράλογα.  

Η Λογική όμως (η ικανότητα αντίληψης του Λόγου) αφενός δεν είναι ίδια σε όλους τους ανθρώπους, και αφετέρου μεταβάλλεται, εξελίσσεται, στην ανθρώπινη κοινωνία μέσα στον χρόνο.  Κάτι που θεωρούσαμε λογικό εχθές, σήμερα γνωρίζουμε ότι πρόκειται περί πλάνης.  

Έτσι, αφού η λογική μας λαμβάνοντας νέα δεδομένα, διαρκώς διευρύνεται και εξελίσσεται, αλλάζει και η ηθική μας και η αντίληψη περί δικαίου. Τότε λοιπόν καλούμαστε να εξελίξουμε και τους νόμους μας.

Τι είναι Νόμος;  (ούφ, τώρα ερχόμαστε στο θέμα- υπομονή)

Νόμος είναι η γραπτή διατύπωση της επικρατούσας αντίληψης περί δικαίου για ένα συγκεκριμένο θέμα. Αν αλλάξει η αντίληψη περί δικαίου για κάποιο θέμα, αλλάζουμε και τον νόμο.

Τον γράφουν κάποιοι "υπεύθυνοι και αρμόδιοι" σε ένα χαρτί, το υπογράφουν, κοπανάνε και μερικές σφραγίδες για να το επισημοποιήσουν, και αυτομάτως όλοι είμαστε υποχρεωμένοι να εναρμονιζόμαστε με αυτόν. Διαφορετικά θα έχουμε κυρώσεις.  

Και γιατί  διατυπώνουμε γραπτώς αυτή την αντίληψη περί δικαίου;

Διότι αφενός δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι την ίδια αντίληψη περί δικαίου, και αφετέρου  πολλοί είναι εκείνοι που στρουθοκαμηλίζουν και υποκρίνονται ότι δήθεν θεωρούν δίκαιο αυτό που τους συμφέρει, καταπατώντας τα δικαιώματα άλλων.  Κουτοπονηριές …

Εδώ ξεκινάνε τα προβλήματα … διότι υποτίθεται ότι ο νόμος είναι αυτός που θα μας φυλάξει από το άδικο (θα προστατέψει τα δικαιώματά μας). Αν όμως ο νόμος δεν είναι Λογικός, Ηθικός και Δίκαιος, τότε ύπουλα και δόλια έχει διεστραφεί και έχει καταλήξει όργανο της αδικίας,  είτε ο νομοθέτης είχε πονηρή πρόθεση είτε όχι.

Σε αυτή την περίπτωση (σε μία δημοκρατική χώρα) οι πολίτες έχουν το δικαίωμα να ζητήσουν την αλλαγή, ακόμα και την κατάργηση, ενός παράλογου νόμου.  

Ακριβώς γι αυτό συνδικαλιζόμαστε!!!

Ο κάθε υπουργός και βουλευτής δεν έχει τον χρόνο (και την ψυχική δύναμη) να μιλήσει με τον καθένα από εμάς. Έτσι λοιπόν η πολιτεία μας λέει: 

"Μαζευτείτε όλοι μαζί, συζητήστε το πρόβλημά σας, βγάλτε μία απόφαση (αν βέβαια το καταφέρετε … ), και στείλτε μου την απόφαση/πρόταση  με μία αντιπροσωπεία σας."

Παράδειγμα ο νόμος 4015/2011, είναι παράλογος, ανήθικος και άδικος, και πρέπει να κοινοποιήσουμε εγγράφως την απόφασή μας ως πρόταση για την αλλαγή του, τεκμηριώνοντας την θέση μας.

Δηλαδή ο ύπουλος και παράλογος αυτός νόμος, όχι μόνον δεν μας προστατεύει από την αδικία, αλλά και αυτός ό ίδιος μας αδικεί, αφού εμμέσως, πλην σαφώς,  μας στερεί το δικαίωμα του συνδικαλισμού.

Γι να γίνει αυτό θα πρέπει να το προτείνουμε στους συλλόγους μας, και μέσω των συλλόγων στην ΟΜΣΕ, και η ΟΜΣΕ στο υπουργείο και όπου αλλού χρειαστεί.  Έτσι λειτουργεί ο συνδικαλισμός.  Γι αυτό γίναμε μέλη μελισσοκομικών συλλόγων.

Μην περιμένουμε ότι θα το κάνει κάποιος αρμόδιος, είτε κρατικός είτε δικός μας.  Αν ήταν θα το είχε κάνει πριν 6 χρόνια, από το 2011 που βγήκε ο νόμος.