Και ξαφνικά έμαθαν όλοι για τον νόμο 1361/83

Και βέβαια το λέω ειρωνικά, αφού κανείς μέχρι σήμερα δεν είχε ενδιαφερθεί όχι μόνον για τους νόμους, αλλά ούτε για το καταστατικό του συλλόγου του!  

Ο συγκεκριμένος νόμος σκοπό έχει να ρυθμίσει τη σύσταση, την οργάνωση και τη λειτουργία των Αγροτικών Συνδικαλιστικών Οργανώσεων (ΑΣΟ), όπως ο ίδιος αναφέρει στο 1^ο άρθρο του.

Τι είναι όμως Συνδικαλιστική Οργάνωση;

Είναι ένας οργανισμός που αποτελείται από τους ίδιους τους εργαζόμενους σε κάποιον τομέα, και σκοπό έχει την προστασία και την προώθηση των εργασιακών και οικονομικών συμφερόντων τους, με θεμιτά μέσα!   Στην προκειμένη περίπτωση ο δικός μας τομέας είναι η αγροτική παραγωγή και συγκεκριμένα η μελισσοκομική. 

Ο ορυμαγδός που σηκώθηκε πρόσφατα  στο διαδίκτυο πάνω σε αυτό το νόμο, είναι ότι σαφώς δικαίωμα συμμετοχής σε ΑΣΟ έχουν μόνον οι επαγγελματίες αγρότες - Άρθρο 6:

Κείμενο Αρθρου

1. Αγρότες σύμφωνα με την έννοια του νόμου αυτού είναι οι άνδρες ή οι γυναίκες που ασκούν κατά κύριο λόγο το αγροτικό επάγγελμα. Αγροτικό επάγγελμα ασκούν όσοι ασχολούνται σε οποιοδήποτε κλάδο της αγροτικής οικονομίας, ιδίως ο γεωργός, ο κτηνοτρόφος, ο ψαράς, ο δασοκόμος και ο μελισσοκόμος, είναι ενεργοί στην αγροτική παραγωγή έστω και αν έχουν δεύτερη απασχόληση ως εργάτες ή μικροεπαγγελματίες.

2. Μέλη των Αγροτικών Συλλόγων μπορούν να γίνουν οι αγρότες που κατοικούν μόνιμα ή έχουν την αγροτική τους εκμετάλλευση στην περιφέρεια του συλλόγου. Μέλη του Αγροτικού Συλλόγου μπορούν να γίνουν και συνταξιούχοι του Οργανισμού Γεωργικών Ασφαλίσεων. Κάθε αγρότης ή συνταξιούχος του Ο.Γ.Α. μπορεί να συμμετέχει σε ένα μόνο Αγροτικό Σύλλογο.

"3.Οι Αγροτικοί Σύλλογοι ιδρύονται και λειτουργούν ένας κατά κλαδικό αντικείμενο σε κάθε Οργανισμό Τοπικής Αυτοδιοίκησης πρώτου βαθμού."

Διευκρινίζεται σαφέστατα ότι μπορούν να εγγραφούν όσοι είναι ενεργοί στην αγροτική παραγωγή (στην περίπτωσή μας μελισσοκομική παραγωγή) έστω και αν έχουν δεύτερη απασχόληση ως εργάτες ή μικροεπαγγελματίες – όχι οποιαδήποτε δεύτερη απασχόληση. 

Επίσης μπορούν να εγγραφούν και συνταξιούχοι που εμπλέκονται σε μελισσοκομική παραγωγή, εφ όσον είναι συνταξιούχοι του ΟΓΑ – όχι συνταξιούχοι οποιουδήποτε ταμείου.

Βέβαια αυτοί οι περιορισμοί έχουν νόημα ώστε να μην μπορούν να εισχωρήσουν στα συνδικαλιστικά σωματεία άτομα που δεν έχουν ζωτικά οικονομικά συμφέροντα από τον συγκεκριμένο κλάδο και άθελα ή ηθελημένα υποδαυλίσουν αυτά.

Βάση αυτού του νόμου λοιπόν τα 4 από τα 5 μέλη του διοικητικού συμβουλίου του μελισσοκομικού μου συλλόγου, αλλά και ο πρόεδρος της ΟΜΣΕ κος Ντούρας, όχι μόνον δεν μπορούν να έχουν διοικητικές θέσεις αλλά δεν μπορούν ούτε καν να είναι μέλη ΑΣΟ. 

Ε λοιπόν, μη τρελαθούμε κιόλας!  Δηλαδή κάποιος που έχει αρκετά μελίσσια αλλά βάση του 1361/83 δεν εντάσσεται σε ΑΣΟ, τότε αυτός που θα εντάσσεται;  Πουθενά;

Είναι φανερό ότι έτσι όπως είναι ο συγκεκριμένος νόμος, αφήνει έξω από τους συλλόγους το μεγαλύτερο μέρος των μελισσοκόμων, αφού αυτοί δεν βιοπορίζονται από την  μελισσοκομία.  

Ενδεχομένως σε άλλες περιπτώσεις (πχ ΑΣΟ αλιέων) ο νόμος να έχει νόημα αφού οι επαγγελματίες είναι άσπονδοι εχθροί με τους ερασιτέχνες. Η μελισσοκομία όμως αφενός είναι ιδιάζουσα περίπτωση και αφετέρου  στην Ελλάδα δεν υπάρχει ομοσπονδία ή έστω σύλλογοι ερασιτεχνών μελισσοκόμων (όπως πχ υπάρχει στην Γερμανία, μία ομοσπονδία για ερασιτέχνες και μία για επαγγελματίες), επομένως που θα ενταχθούν;

 Από την άλλη  βεβαίως και δεν είναι λογικό να είναι όλοι μαζί, αφού αυτό (μπορεί να) δημιουργεί προβλήματα, όπως:

- Τα συμφέροντα των ερασιτεχνών δεν είναι πάντα ταυτόσημα με των επαγγελματιών, και μπορεί σε κάποιες περιπτώσεις να υπάρχει και σύγκρουση (θα το θέσω σε άλλη ανάρτηση).

- Η συντριπτική πλειοψηφία των μελών των μελισσοκομικών συλλόγων, είναι αρχάριοι που αναγκάστηκαν να εγγραφούν ως  μέλη, διότι κακώς πληροφορημένοι πίστευαν ότι για να πάρουν την απαιτούμενη από τη νομαρχία βεβαίωση μελισσοκομικού συλλόγου, προς έκδοση μελισσοκομικού βιβλιαρίου, ήταν υποχρεωμένοι να γραφούν σε σύλλογο. Αυτό δεν είναι σωστό καθότι βάση του ίδιου νόμου κάθε σύλλογος (ΑΣΟ) μπορεί να δίνει βεβαιώσεις και σε μη μέλη, ακριβώς γι αυτό το λόγο, διότι δηλαδή ο αρχάριος δεν μπορεί ακόμα να γίνει μέλος συνδικαλιστικής οργάνωσης.

- Σε μία ΑΣΟ που έχει πχ 400 άτομα, οι καθαρά επαγγελματίες, έτσι  όπως τους ορίζει ο νόμος, άντε να είναι 30-40 άτομα. Τι σημαίνει αυτό;  Σημαίνει ότι όταν οι επαγγελματίες ζητήσουν από την ΓΣ του συλλόγου τους να ενεργήσει προς επίλυση κάποιου προβλήματος, θα πρέπει πρώτα αυτό να το εγκρίνουν/υπερψηφίσουν   οι 370 ερασιτέχνες και οι αρχάριοι. Διαφορετικά θα καταψηφιστεί!  Ε όχι ρε παιδιά… δεν είναι ούτε σωστό ούτε λογικό οι ερασιτέχνες και οι αρχάριοι να επιβάλλουν τη βούλησή τους στους επαγγελματίες! Είναι αυτό που λέμε: "δημοκρατία είναι να βάλεις 5 λύκους και ένα πρόβατο να ψηφίσουν δημοκρατικά τι θα φάνε το βράδυ"....

Γι αυτό παρατηρούμε το φαινόμενο οι μελισσοκομικοί σύλλογοι να μην λειτουργούν σωστά, δηλαδή να μην λειτουργούν πρωτίστως ως συνδικαλιστικά όργανα, αλλά να αναλώνονται σε δευτερεύουσας σημασίας ενέργειες, όσον αφορά πάντα στα συμφέροντα των επαγγελματιών.

Εδώ ως παράδειγμα θέλω να καταθέσω την πικρία που γεύθηκα στην τελευταία ΓΣ του συλλόγου μου:

- Κατ αρχήν η Εξελεκτική Επιτροπή δεν εμφανίστηκε καν στην ΓΣ, και δεν γνωμοδότησε !!!  (σιγά μη χάσουμε την Κυριακή μας με τη συνέλευση)

- Έθεσα στη ΓΣ 7 θέματα/προβλήματα και πρότεινα λύσεις.  Σε αυτή την περίπτωση θα έπρεπε αυτά να τεθούν σε ψηφοφορία από τον πρόεδρό της, για το αν θέλει η ΓΣ να ασχοληθεί με αυτά.  Αφού θα ήθελε, τότε θα έπρεπε να είχε επακολουθήσει διαβούλευση για το κάθε θέμα και μετά ψηφοφορία για τον τρόπο που θα ακολουθήσει ο σύλλογος προς τη λύση τους.

Αυτό που συνέβη όμως με άφησε άφωνο – δε το περίμενα.  Κατ αρχήν  πολύς κόσμος έφυγε μετά τη λήξη της ενημέρωσης για τις επιδοτήσεις. Προφανώς μόλις κατάλαβαν ότι δεν υπάρχει περίπτωση να πάρουν μερικές δεκάδες χιλιάδες ευρώ … όλα τα άλλα δε τους αφορούσαν. Έφυγαν λές και βρίσκονταν σε κινηματογράφο που δε τους άρεσε το έργο.

Όταν ξεκίνησα να μιλάω (είχαν μείνει οι μισοί) ο πρόεδρος της ΓΣ μου έδωσε χρόνο μόνον 5 λεπτών να αναπτύξω τα 7 θέματα !!! Φυσικά δεν κατάφερα μέσα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα να τα αναπτύξω και να προτείνω λύσεις. Ακόμα κι αν παραβίασα το παράλογο και αυθαίρετο χρονικό όριο των 5 λεπτών, είχα υποστεί μεγάλο εκνευρισμό και απογοήτευση από την έλλειψη σεβασμού που συνειδητοποίησα.

Αφού λοιπόν τελείωσα άρον-άρον, τότε ο κος Ντούρας είχε την καλοσύνη να σχολιάσει και απαντήσει σε κάποια σημεία. Όμως η ΓΣ δεν ερωτήθηκε, δεν ακολούθησε διαβούλευση των μελών και οι προτάσεις μου πήραν  "αριθμό πρωτοκόλλου" και μπήκαν στο ... συρτάρι. 

Είχε έρθει μεσημέρι και έπρεπε να φύγουν για φαγητό! Δεν υπάρχει χρόνος να λύνουμε προβλήματα! Ίσως  να τα συζητήσουμε ...  του χρόνου, ή ... κάποτε.

Αιτιολογώ το συγκεκριμένο φαινόμενο μόνον σε μία αιτία: Δεν είναι επαγγελματίες! Ο ερασιτέχνης ή ο αρχάριος αν υποστεί μιά δηλητηρίαση στα μελίσσια του θα λυπηθεί και θα στενοχωρηθεί.

Ο επαγγελματίας όμως θα πεινάσει, κι αυτός και τα παιδιά του – έχει διαφορά!  Και αυτή τη διαφορά ο νομοθέτης την γνωρίζει και την έλαβε υπόψιν του. Να λοιπόν γιατί ο νόμος είναι τόσο αυστηρός.

Ο αρχάριος, ο χομπίστας και ο συνταξιούχος δεν κόβεται τόσο να βρει λύση για το νομοθετικό πλαίσιο των ψεκασμών, όσο κόβομαι εγώ ο επαγγελματίας που μέσα στα τρία τελευταία χρόνια έχασα πάνω από 90 μελίσσια από δηλητηρίαση (50 μαζί έχασα τον 8/13 τα οποία σήμερα θα είχαν γίνει περισσότερα από 200).  Γι αυτό και μέχρι σήμερα κανένας σύλλογος δεν έκανε κάποια ουσιαστική πρόταση.

Ένας μελισσοκομικός σύλλογος που δεν πληροί τις προϋποθέσεις του 1361/83, δεν είναι καθόλου παράνομος, απλά δεν είναι συνδικαλιστική οργάνωση (ΑΣΟ) και ως εκ τούτου δεν έχει δικαίωμα συμμετοχής στην ΟΜΣΕ. 

Μάλιστα οι ιδρυτές του συλλόγου μου είτε δεν ήθελαν να συμμετέχουν στην ΟΜΣΕ είτε δεν είχαν διαβάσει τον 1361/83 όταν τροποποίησαν το καταστατικό, και έδωσαν ρητώς και γραπτώς δικαίωμα συμμετοχής στο σύλλογο και στους ερασιτέχνες. Ο ερασιτεχνικός/χομπίστικος  χαρακτήρας φαίνεται και από το κείμενο που υπάρχει στην ιστοσελίδα του συλλόγου μου:

«Ο Σύλλογος ιδρύθηκε προκειμένου να φέρει κοντά ανθρώπους με κοινό πάθος τη μελισσοκομία. Επενδύει στη συνεργασία και αλληλεγγύη των μελών του και των τοπικών κοινωνιών. Αγαπά, σέβεται και προασπίζει το φυσικό περιβάλλον»

Για γνωριμία και ... ότι προκύψει ...

Μία ΑΣΟ όμως δεν δημιουργείται για να "φέρει κοντά" ανθρώπους με το ίδιο πάθος, αλλά για να προασπίσει τα επαγγελματικά τους συμφέροντα – το ψωμί τους!   Να το χωνέψουμε αυτό επιτέλους! ! !

Συνοψίζοντας λοιπόν:

- Να πετάξουμε έξω από τους συλλόγους τους ερασιτέχνες και τους αρχάριους; 

Όχι βέβαια!   

- Μπορούμε επαγγελματίες, ερασιτέχνες και αρχάριοι να συνυπάρχουμε αρμονικά μέσα σε ένα σύλλογο; 

Ναι, πιστεύω ότι μπορούμε, και αυτό μάλιστα να είναι προς όφελος όλων μας.

Αυτό θα το σχολιάσω στην επόμενη ανάρτηση.