Το σφίξιμο για ξεχειμώνιασμα.

Είναι γνωστό ότι το σφιχτό μελίσσι διαβιώνει καλύτερα, ιδιαίτερα τον χειμώνα και όταν πρόκειται για μικρά μελίσσια. 

Όταν λέμε "σφιχτό", εννοούμε να μείνουν μέσα μόνον όσα πλαίσια τα πατούν οι μέλισσες, και να αφαιρέσουμε τα υπόλοιπα.

Και όταν λέμε "τα πατούν", εννοούμε ολόκληρα και όχι να έχουν μόνον μία χούφτα μέλισσες στο κέντρο του πλαισίου.  Επίσης  το χωρίζουμε από το υπόλοιπο τμήμα του πατώματος με ένα κομμάτι πολυστερίνης DOW ή Fibran, έτσι ώστε οι μέλισσες να είναι στριμωγμένες.  Δηλαδή μικραίνουμε τον χώρο της φωλιάς στο τελείως απαραίτητο μέγεθος.  Μη φοβάστε, τους αρέσει το στρίμωγμα, ιδιαίτερα το χειμώνα.

Πολλές φορές όμως τα αποθηκευμένα μέλια που χρειάζονται οι μέλισσες για το ξεχειμώνιασμα είναι σκορπισμένα και σε εκείνα τα πλαίσια που θα πρέπει να αφαιρέσουμε.  Όμως αυτά τα μέλια τα θέλουμε μέσα στην φωλιά.  Να λοιπόν πώς εγώ έχω λύσει το πρόβλημα:

Αφού πάρω τα πλαίσια που δεν τα πατούν οι μέλισσες (χρειάζεστε κάποια εμπειρία για αυτό αν είστε άπειρος, και συνήθως θα αφήσετε δυστυχώς ένα πλαίσιο περισσότερο) βάζω το χώρισμα από πολυστερίνη. Μπορείτε να βάλετε και από ξύλο ή κοντραπλακέ, αλλά η πολυστερίνη είναι ελαφριά, κατά πολύ φθηνότερη και ευκολοδούλευτη (την κόβετε μόνοι σας εύκολα με κοπίδι).

Στα δύο άκρα υπάρχει μία βίδα ως "stop" για να μήν πέσει κάτω το χώρισμα

Οι διαστάσεις του χωρίσματος πρέπει να είναι τέτοιες ώστε σχεδόν να εφάπτεται στα πλαϊνά τοιχώματα της κυψέλης (εμπρός και πίσω δηλαδή) αλλά να μην ακουμπά στον πάτο της κυψέλης γιατί πρέπει να περνούν από κάτω οι μέλισσες. Έχει σημασία! 

Στο άδειο μέρος του πατώματος βάζουμε τα πλαίσια με το μέλι, κάπως αραιά, να μην ακουμπούν μεταξύ τους, και ξύνουμε ΛΙΓΟ το σφραγισμένο μέλι για να το μυρίσουν. Από πάνω σκεπάζουμε με νάιλον ή ότι άλλο βάζετε για κερόπανο.

Στην δεξιά πλευρά είναι η φωλιά, μετά το DOW και μετά τα πλαίσια με τα μέλια,
αραιότερα, να μήν ακουμπούν μεταξύ τους. 

Οι μέλισσες πλέον δεν αναγνωρίζουν τα πλαίσια στο άλλο μέρος της κυψέλης ως φωλιά τους, και μεταφέρουν (νομίζουν ότι κλέβουν) τα μέλια από τα εξωτερικά πλαίσια στα πλαίσια που βρίσκονται μέσα στην φωλιά τους. Έτσι έχουν το μέλι για το ξεχειμώνιασμα.

ΠΡΟΣΟΧΗ όμως: Αν το μελίσσι είναι μικρό μπορεί να λεηλατηθεί. Αν δηλαδή το μελίσσι είναι 3-4 πλαίσια πληθυσμός, δεν μπορεί να φυλάξει εύκολα την είσοδο, και τα ξεσφραγισμένα μέλια θα μυρίσουν και θα προκαλέσουν λεηλασία. Μην βάζετε πολλά μέλια σε μικρά μελίσσια που δεν θα μπορέσουν να τα πάρουν σύντομα.  Επίσης μικραίνουμε τις εισόδους στο ελάχιστο. Εδώ υπερέχουν οι πάτοι με τις δύο εισόδους, καθώς αφήνουμε ανοικτή την είσοδο στο μέρος της φωλιάς, αλλά κλείνουμε την άλλη, ώστε η πρόσβαση στα μέλια να είναι μόνον από την φωλιά.

Αν το μελίσσι είναι μεγάλο πχ 7-10άρι, τότε εφαρμόζω το ίδιον τρόπο, αλλά από πάνω με άλλο πάτωμα.  Δηλαδή βάζω ένα χώρισμα (συνήθως φύλο νάιλον μεταξύ του επάνω και του κάτω πατώματος, φροντίζοντας ώστε οι μέλισσες να μπορούν  να ανεβαίνουν επάνω, αλλά να αισθάνονται την φωλιά κάτω ως ξεχωριστό μέρος από την υπόλοιπη κυψέλη. Έτσι ανεβαίνουν και μεταφέρουν τα μέλια κάτω, μέσα στην φωλιά τους.  

Η απόσταση να είναι τουλάχιστον 4 εκ. Μπορείτε επίσης να σηκώσετε (τσακίσετε)
το κερόπανο από την μία γωνία ώστε να έχετε είσοδο από εκεί. 

Όταν σε 2-3 μέρες τα πλαίσια έχουν αδειάσει από μέλια, αφαιρώ τα άδεια πλαίσια και τα επιπλέον πατώματα και τα μεταφέρω στην αποθήκη.

Ένας άλλος τρόπος  αν τα μελίσσια είναι δυνατά, είναι να κάνω αναστροφή την φωλιά, δηλαδή βάζω τα μέλια κάτω και την φωλιά επάνω για να έχει ταβάνι, και τα αφήνω να ξεχειμωνιάσουν διώροφα. Εγώ όμως έχω επιπλέον εισόδους και στα επάνω πατώματα, και δεν χρειάζεται οι μέλισσες να περπατούν τον χειμώνα και το κάτω πάτωμα για να βγουν έξω όταν έχει καλές μέρες.

Περιμένω τα σχόλιά σας.