Το πρόβλημα με το Στεγανωτικό Ελαστομερές Χρώμα στις κυψέλες.

Και εννοώ το πρόβλημα που αντιμετώπισα εγώ … ίσως άλλοι να μην είχαν πρόβλημα. Άλλωστε γι αυτό κάνουμε τέτοιες συζητήσεις, για να μαθαίνουμε ό ένας από τον άλλον.

Το ελαστομερές χρώμα είναι ένα χρώμα νερού που όταν στεγνώσει δημιουργεί μία ελαστική πέτσα σαν λάστιχο, και έτσι προστατεύει το υλικό στο οποίο έχει κολλήσει.  Επειδή είναι ελαστικό,  δεν έχει πρόβλημα με την διαστολή των υλικών που προστατεύει.  

Αποτελεί όμως πρόβλημα η πρόσφυση:  Οι οδηγίες του κατασκευαστή είναι να ασταρώσουμε το ξύλο με το ίδιο το χρώμα, αλλά καλά αραιωμένο με νερό. Προφανώς για να ποτίσει τους πόρους του ξύλου και να δημιουργηθούν "ρίζες" του χρώματος μέσα στο ξύλο, για να πιάσει γερά..

Μετά εφαρμόζουμε δύο χέρια με το χρώμα (αραιωμένο 5% με νερό για να δουλεύεται). Εφαρμόζουμε το δεύτερο χέρι "σταυρωτά" με το πρώτο.  Δηλαδή αν στο πρώτο χέρι η βούρτσα πήγαινε πάνω – κάτω, στο δεύτερο χέρι η βούρτσα πρέπει να πηγαίνει δεξιά – αριστερά.

Προσέξτε την παρακάτω εικόνα.

Οι ρίζες του χρώματος έγιναν κατά το αστάρωμα με αραιωμένο χρώμα. Αν δεν γίνουν ρίζες, τότε η λαστιχένια πέτσα σε λίγο καιρό θα ξεκολλήσει  όπως ξεκολλάμε το σελοτέιπ από μία γυάλινη επιφάνεια.  Αν μέσα στο ξεκόλλημα περάσει νερό και μείνει μεταξύ του ξύλου και της λαστιχένιας πέτσας, θα κρατά το ξύλο βρεγμένο και αφού η υγρασία δεν θα μπορεί να φύγει από το λάστιχο, το ξύλο θα σαπίσει.

Το ίδιο θα συμβεί αν η κυψέλη πληγωθεί από το ξέστρο, εκεί που ανοίγουμε το καπάκι. Και το αποτέλεσμα είναι αυτό που βλέπετε στην παρακάτω εικόνα.

Το νερό που θα περάσει εκεί, θα μείνει μέσα και θα σαπίσει το ξύλο.

Από το ξέστρο

Σε περίπτωση που θέλετε να χρησιμοποιήσετε το ελαστομερές στεγανωτικό, πέρα από την πρέπουσα προσοχή στις οδηγίες χρήσης, προσέξτε τρία πράγματα:

1. Μην εφαρμόσετε το ελαστομερές σε κυψέλες που έχουν ξαναβαφεί με χρώματα, αν δεν βγάλετε πρώτα το προηγούμενο χρώμα. Διαφορετικά δεν θα δημιουργηθούν ρίζες.

2. Μην εφαρμόσετε το ελαστομερές σε κυψέλες που τις έχετε περάσει λινέλαιο. Και πάλι δεν θα δημιουργηθούν ρίζες, και το ελαστομερές θα ξεκολλήσει σαν ταινία.

3. Αν βάψετε τις κυψέλες με ελαστομερές, ΠΡΕΠΕΙ οπωσδήποτε να βάψετε με άλλη μπογιά (ριπολίνη ή κάτι άλλο) το πάνω και κάτω μέρος των πατωμάτων, εκεί που ακουμπούν τα πατώματα το ένα με το άλλο. Ακόμα και αν βεβαιωθείτε ότι το χρώμα έχει στεγνώσει, αν ντανιάρετε τα πατώματα το ένα πάνω στο άλλο, το ελαστομερές θα γίνει ένα σώμα, και τα πατώματα θα κολλήσουν μεταξύ τους τόσο γερά που θα πρέπει να τα σπάσετε για να τα ξεκολλήσετε. Εγώ την πρώτη φορά την έπαθα.    Σας προειδοποίησα! 

Κυψέλες που βάφτηκαν πριν 10 χρόνια αποκλειστικά μόνον με ελαστομερές στεγανωτικό, και δεν τις πλήγωσα με κτυπήματα ή με το ξέστρο, είναι ακόμα σαν καινούργιες.

Οι εικόνες που είδατε παραπάνω είναι από ξαναβαμμένες κυψέλες, όπου το ελαστομερές δεν δημιούργησε ρίζες και έφυγε εύκολα.

Και κάτι άλλο. Υπάρχει το ελαστομερές σταγανωτικό τοίχων (δηλαδή καθέτων επιφανειών) και το ελαστομερές σταγανωτικό ταρατσών (δηλαδή οριζοντίων επίπεδων επιφανειών). Ο χρωματοπώλης συνήθως έχει μόνον ταρασών, και θα σας πεί ότι είναι το ίδιο. Όμως δεν είναι! Αυτό για τους τοίχους είναι λεπτόκοκκο και έχει καλύτερη πρόσφυση. Αυτό να προτιμήσετε.

Για το βάψιμο της κυψέλης εσείς με ποιό είδος χρώματος έχετε μείνει ευχαριστημένοι;