Τα Μόρσα (δόντια) στην κυψέλη.

Είναι πολλά τα περιστατικά που κάποιος κάνει κάτι,  με τέτοιον τρόπο,  γιατί "έτσι κάνουν και οι άλλοι".  Βέβαια αυτό το σκεπτικό  δεν μπορεί να χαρακτηριστεί λάθος, αφού τουλάχιστον τα αποτελέσματα δεν θα είναι χειρότερα από των άλλων.  Αυτή είναι η ασφαλής πεπατημένη οδός.

Όμως κατ αυτόν τον τρόπο δημιουργείται μια  παγωμένη νοοτροπία που δύσκολα αλλάζει προς το καλύτερο.  Ένα τέτοιο παράδειγμα νομίζω ότι είναι τα μόρσα της κυψέλης. Τα μόρσα (δόντια εκατέρωθεν των πλευρών) χρησιμεύουν (υποτίθεται) για να γωνιάζει καλύτερα η κυψέλη και να πιάνουν καλύτερα οι πλευρές μεταξύ τους.  Χρειάζεται δε και ειδική ακριβή μηχανή. 

Εκεί που τελειώνουν τα μόρσα σχίζεται το ξύλο.
Κυψέλη 3 ετών βαμμένη με βερνίκι θαλάσσης. 

Έλα όμως που η περιοχή της ένωσης είναι η αχίλλειος πτέρνα της κυψέλης !  Εκεί με την συστολή δημιουργείται κενό από το οποίο εισβάλει το νερό μέσα στο ξύλο.  Οι παρακάτω εικόνες είναι από κυψέλες 3 και 5 ετών.

Κυψέλη 5 ετών, Ελληνικής κατασκευής.  Κανένα πρόβλημα εκτός από εκείνο που έχουν δημιουργήσει τα μόρσα.

Είσοδος για το νερό.  Ακόμα και ο στόκος δεν θα αντέξει  στο χρόνο. 

Όσο και να βάψεις την κυψέλη στην περιοχή αυτή, η συστολή – διαστολή θα δημιουργήσει ρήγμα, με αποτέλεσμα εκεί να ξεκινήσει το σάπισμα και οι ρωγμές.  Αυτό σημαίνει επιπλέον κόπο χρόνο και χρήμα για τον μελισσοκόμο.

Το καρφί πέταξε το ξύλο, και έσχισε το δόντι. 

Στο χάσμα θα εισχωρήσει νερό, και σε  λίγο η κυψέλη θα σαπίσει. 

Οι πλευρές σχίζονται εξ' αιτίας των δοντιών.
Εκτός αυτού, το βερνίκι θαλάσσης αποδείχθηκε ακατάλληλο για την προστασία της κυψέλης.

Νομίζω ότι οι αγαπητοί μας κατασκευαστές θα πρέπει να επινοήσουν έναν καλύτερο τρόπο και να πάνε την κατασκευή κυψελών ένα βήμα πιο πάνω.  Έχω δει στο διαδίκτυο πολλές κυψέλες του εξωτερικού δίχως μόρσα.  Αυτοί γιατί έτσι;  Λέτε να είναι χαζοί;