2.7.11

Πέρδικες στα Μεσόγεια της Αττικής.


Κατά καιρούς επισκέπτομαι διάφορα βουνά και λόφους των Μεσογείων όπου παλαιότερα είχα επισημάνει πέρδικες. Το ίδιο έκανα και εχθές. Οι πέρδικες που έχω βρεί νομίζω ότι είναι απομεινάρια παλιότερων προσπαθειών που έκαναν οι κυνηγητικοί σύλλογοι της περιοχής για εμπλουτισμό θηραμάτων. Είχαν τότε αμοληθεί αρκετά ζεύγη, τα περισσότερα από τα οποία δεν κατάφεραν να επιβιώσουν αφού η περιοχή των μεσογείων έχει μεγάλους πληθυσμούς αλεπούς, αλλά και γενικά το οικοσύστημα είναι αρκετά υποβαθμισμένο αφού τον νερό είναι δυσεύρετο και τα άγρια ζώα υποφέρουν. Τα πεδινά είναι γεμάτα καλλιέργειες με φυτοφάρμακα (μάλλον κακοέργειες θα έπρεπε να ονομάζονται πλέον).

Κάποια άλλα ζευγαράκια όμως κατόρθωσαν να επιβιώσουν και να δώσουν απογόνους. Αυτές οι πέρδικες ζουν στις παρυφές των λόφων και των βουνών, και πολλές φορές μπορούμε να τις βρούμε κοντά σε μεμονωμένες εξοχικές κατοικίες. Την ημέρα βρίσκονται σε ξέφωτα και εγκαταλελειμμένα χωράφια (αφού τώρα πια τα χωράφια έχουν γίνει οικόπεδα) και αργά το απόγευμα ανεβαίνουν προς κάποια απότομη πλαγιά για να κουρνιάσουν την νύκτα στην ασφάλειά της.

Οι συγκεκριμένες πέρδικες που βλέπετε στις φωτογραφίες βρέθηκαν κοντά στην Αθήνα, σε απόσταση μικρότερη των 100 μέτρων από τα τελευταία σπίτια. Δεν γνωρίζω αν είναι βουνίσιες πετροπέρδικες (alectoris graeca) ή νησιωτικές (alectoris chukar) ή κάποια διασταύρωση. Οι εμπλουτισμοί παλαιότερα γίνονταν με νησιωτικές (alectoris chukar) που τελικά οδήγησαν στην υβριδοποίηση της βουνίσιας πετροπέρδικας (alectoris graeca). Οι πέρδικες του συγκεκριμένου ζευγαριού έχουν το παράστημα και τον όγκο της πετροπέρδικας, αλλά έχουν το περπάτημα και την νευρικότητα της νησιωτικής. Ας είναι όμως κι έτσι, αντί να είναι η Αττική μόνον ένα νεκροταφείο από μπετόν.

Η πέρδικα βρίσκεται κάτω αριστερά από το πεύκο.


Μεγέθυνση της προηγούμενης φωτογραφίας.

Ανηφορίζοντας για τους ασφαλείς γκρεμούς. Εκεί θα κουρνιάσουν για ύπνο.

Μεγέθυνση της προηγούμενης φωτογραφίας.
Αν κάποια αλεπού προσπαθήσει να τους επιτεθεί την νύκτα, οι πέρδικες που βρίσκονται στον γκρεμό με ένα τίναγμα των φτερών τους θα βρεθούν να πετούν σε μεγάλο ύψος  και θα προσγειωθούν πολύ μακριά της. Ενώ αν κούρνιαζαν σε μέρος κλειστό από κλαριά, δεν θα μπορούσαν να δραπετεύσουν και θα ήταν καταδικασμένες.

Πιθανόν εκεί θα περάσουν την νύκτα τους.

Οι πέρδικες των Μεσογείων είναι ελάχιστες και επιβιώνουν με δυσκολία. Δεν νομίζω ότι κάποιος κυνηγός θα ήταν περήφανος αν τις θήρευε. Ε, δεν πεινάμε κιόλας! Στο κάτω - κάτω ας τις έχουμε εδώ για να εκπαιδεύουμε κανένα κουτάβι, και ας κυνηγάμε την πέρδικα στα βουνά εκτός της Αττικής.

6 σχόλια:

Γιάννης Γιάνναρος είπε...

Ο Υμηττός είναι γεμάτος Πέρδικες.
Αυτή την εποχή βλέπεις τη μαμά με 5-6 μικρά (πολύ μικρά) να ακολουθούν και έχουν πολύ πλάκα.
Η περιοχή τις ευνόησε.
Αλλά το σπουδαιότερο είναι οι λαγοί (δεν το περίμενα) που κρύβονται κοντά στις κυψέλες για ασφάλεια.
Κάθε φορά που πάω όλο και κάποιος πετάγεται.
Ένα ευχαριστώ στις οικολογικές οργανώσεις.

melinioxori είπε...

μπορείς να μου πεις γιατί ευχαριστείς τις οικολογικές οργανώσεις; τι έχουν κάνει για τις περδικες και τους λαγους στον υμηττό εκτος του να καταφερουν την μπιρμιλη μια μερα πριν παρει ποδι απο το υπουργειο να απαγορεψει το κυνηγι!
ειδες καμια οικολογικη οργανωση στις πυροσβεσεις; ειδες καμια οικολογικη οργανωση να βαζει νερο και φαι για τα ζωντανα μετα τις φωτιες;
ετσι απο απορια ρωταω.

glam είπε...

Χρόνια έχω να δω.....ελπίζω να γίνουν κοπάδι!

IxNiLaTiS είπε...

Οι πληθυσμοί της πέρδικας στον Υμηττό και σε άλλα μέρη της Αττικής οφείλονται αποκλειστικά σε απελευθερώσεις θηραμάτων που έγιναν από τους κυνηγητικούς συλλόγους και κυρίως από τον κυνηγητικό σύλλογο Κορωπίου. Εκείνοι αγόρασαν εξέθρεψαν και απελευθέρωσαν τις πέρδικες, τοποθέτησαν ποτίστρες και κλωβούς απελευθέρωσης ( ειδικές κατασκευές που επιτρέπουν την σταδι8ακή απελευθέρωση της πέρδικας ώστε να προλάβει να εγκλιματιστεί στο φυσικό περιβάλλον που στην αρχή είναι εχθρικό).

Οι "οικολόγοι" έλαμπαν πάντοτε διά της απουσίας τους. Παρόλα αυτά είναι εκείνοι που βγαίνουν στην τηλεόραση και παίρνουν τις επιδοτήσεις! ... και ο κόσμος νομίζει ότι παράγουν οικολογικό έργο. Εκτός κι άν τις επιδοτήσεις τις πήραν για να αμολάνε λύκους και φίδια.

Spyros είπε...

- Οι πέρδικες του Υμηττού και της Αττικής γενικότερα είναι όλες A.chukar, και όπως σωστά γράφει ο Παναγιώτης, προέρχονται από παλαιότερες ή και πρόσφατες απελευθερώσεις. A.graeca είναι πολύ πιο σπάνιες, και τις βλέπει κανείς σε δύσβατα μέρη ψηλών ελληνικών βουνών.
- Αρκετές από τις πέρδικες αυτές είναι πολύ φιλικές με τον άνθρωπο, πλησιάζουν δίπλα στους πυροσβέστες που τις ταίζουν κοντά στην Καλοπούλα (στον Υμηττό) ή ανεβαίνουν και στα τραπέζια στην ταβέρνα δίπλα στο Σούνιο.
- Το ότι τις απελευθερώνουν οι κυνηγοί για να τις ξαναχτυπήσουν το χειμώνα, συνιστά περιβαλλοντική προσφορά;
- Για την οικολογική προσφορά κάποιων οικολογικών οργανώσεων έχω και εγώ πολλές επιφυλάξεις.
- Λύκοι και φίδια δεν έχουν ποτέ απελευθερωθεί στην Ελλάδα, από κανένα. Δεν υπάρχουν άλλωστε τα αντίστοιχα εκτροφεία. Κυρίως απελευθερώνονται διάφορα είδη πουλιών, μετά από περίθαλψη από τραυματισμό (συνήθως σκάγια ή ηλεκτροφόρα καλώδια, ή αιολικά πάρκα). Λίγες φορές απελευθερώνονται και κάποια θηλαστικά τραυματισμένα ή που βρέθηκαν σε αιχμαλωσία

IxNiLaTiS είπε...

Το περιβάλλον δεν χρειάζεται την προσφορά μας, αλλά θέλει απλά να το αφήσουμε ήσυχο. Οι κυνηγοί είναι από ότι γνωρίζω οι μόνοι που προσπαθούν να βάλουν ότι αφαίρεσαν ή θα αφαιρέσουν. Είναι κακό αυτό;

Στην περιοχή Ιωαννίνων βρέθηκαν πάρα πολλά τροπικά αφρικανικά είδη φιδιών και σε μεγάλες ποσότητες. Ποιοι τα αμόλησαν;
Στον Πάρνωνα βρέθηκαν αγέλες με Λυκόμορφα (υβρίδια λύκων) που μάλιστα ήταν φιλικά στον άνθρωπο αλλά κατέστρεφαν τα κοπάδια . Ήσαν φιλικά με τον άνθρωπο γιατί είχαν μάθει να ταΐζονται από το χέρι του όπως οι πέρδικες της Καλοπούλας και του Σουνίου. Ποιοι τα αμόλησαν;

ΥΓ. Σπύρο κάθε φορά που συζητάμε αυτά τα θέματα, έχουμε αντίθετη άποψη. Αυτό δεν σημαίνει ότι σε εχθρεύομαι ή σε υποτιμώ. Οκ?