Νόμος 4015/11 - η φάρσα!

Επειδή βλέπω ότι έχει ξεκινήσει να διαδίδεται στον μελισσοκομικό κόσμο μία ιδέα … να παρατήσουν –λέει- οι σύλλογοι  την "παράνομη" ΟΜΣΕ και να δημιουργήσουν μία νέα νόμιμη ομοσπονδία, … θέλω να εξηγήσω το γιατί  αυτό με την ισχύουσα νομοθεσία είναι εντελώς ανέφικτο. 

Οι νόμοι που ορίζουν την νομιμότητα των ΑΣΟ (Αγροτικών Συνδικαλιστικών Οργανώσεων) είναι ουσιαστικά δύο:  Είναι ο νόμος 1361/83, μερικά εδάφη του οποίου αντικαταστάθηκαν με τον νόμο 4015/11.  

Ξεκινώ από τον 4015/11 οποίος στο άρθρο 17 αναφέρει πως:

 «Οι Αγροτικοί Σύλλογοι έχουν κλαδικό αντικείμενο και διακρίνονται σε φυτικής, ζωικής και αλιευτικής παραγωγής».

Δηλαδή υπάρχουν μόνον τρεις κατηγορίες στις οποίες μπορεί να ενταχθεί ένας σύλλογος:

1. Φυτικής παραγωγής. Εντάσσονται οι καλλιεργητές,  πχ σιτηρά, κηπευτικά κλπ.

2. Ζωικής παραγωγής. Εντάσσονται οι κτηνοτρόφοι, πχ μελίσσια, πρόβατα, γουρούνια, γελάδια, κουνέλια, σκυλιά, πουλερικά, κουνέλια.  Εδώ ανήκουμε και εμείς.

3. Αλιευτικής παραγωγής.

Εμείς λοιπόν εντασσόμαστε στην δεύτερη κατηγορία.  Μέχρι εδώ ο ανυποψίαστος και καλόπιστος αναγνώστης δεν έχει εντοπίσει κάποιο πρόβλημα, αλλά παρακάτω θα το καταλάβει, και μάλιστα θα του έρθει ... απότομα.

Αναφέρει λοιπόν παρακάτω: 

«3.Οι Αγροτικοί Σύλλογοι ιδρύονται και λειτουργούν ένας κατά κλαδικό αντικείμενο σε κάθε Οργανισμό Τοπικής Αυτοδιοίκησης πρώτου βαθμού».

Δηλαδή σε κάθε δήμο μπορεί να υπάρχει μόνον ένας σύλλογος ανά κατηγορία (κλαδικό αντικείμενο). Στην περίπτωσή μας θα υπάρχει μόνον ένας σύλλογος μέσα στον οποίο θα εντασσόμαστε εμείς οι μελισσοκόμοι μαζί με τους προβατοτρόφους, αγελαδοτρόφους, πτηνοτρόφους, χοιροτρόφους  και κάθε λογής   –τρόφους. 

Με λίγα λόγια αν εφαρμοστεί ο νόμος 4015/11 δεν θα υπάρχει πλέον στο μέλλον κανένας μελισσοκομικός σύλλογος.  Όχι, δε σας κοροϊδεύω, διαβάστε το νόμο οι ίδιοι με τα μάτια σας .

Αλλά το χοντρό το πελεκούδι είναι παρακάτω, στην σύσταση ομοσπονδιών.

Αναφέρει λοιπόν ο εμπνευσμένος νομοθέτης… :

«Για τη σύσταση Ομοσπονδίας Αγροτικών Συλλόγων απαιτείται:

α) Η σύμπραξη Αγροτικών Συλλόγων, ο αριθμός των οποίων ισούται τουλάχιστον με το ήμισυ του αριθμού (50%) των πρωτοβάθμιων Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης της ίδιας Περιφερειακής Αυτοδιοίκησης.  

Από τους πιο πάνω Αγροτικούς Συλλόγους ένας τουλάχιστον δραστηριοποιείται στη φυτική και ένας στη ζωική παραγωγή. …»

Το καταλάβατε αγαπητοί συνάδελφοι;

Για μπορέσουμε να κάνουμε ομοσπονδία εμείς οι μελισσοκόμοι (κτηνοτρόφοι σύμφωνα με την αντίληψη του νομοθέτη), θα πρέπει μέσα να υπάρχει τουλάχιστον ένας σύλλογος αγροτών (φυτικής παραγωγής).

Και για να μπορέσουν οι αγρότες να κάνουν δική τους ομοσπονδία, θα πρέπει μέσα να συμμετέχει και ένας σύλλογος κτηνοτρόφων.

Αυτός ο ένας σύλλογος κτηνοτρόφων που θα συμμετέχει στην αγροτική ομοσπονδία, δεν θα μπορεί να συμμετέχει ταυτόχρονα στην ομοσπονδία των κτηνοτρόφων, και αυτός ο ένας σύλλογος αγροτών που θα συμμετέχει στην ομοσπονδία κτηνοτρόφων δεν θα συμμετέχει στην ομοσπονδία αγροτών, αφού σύμφωνα με την παράγραφο 2 του ιδίου άρθρου , ο κάθε σύλλογος θα μπορεί να συμμετέχει μόνον σε μία ομοσπονδία.

Όλα αυτά λοιπόν είναι εξωφρενικά και ανέφικτα.

Κατ αρχήν δεν μπορεί να μας βάζει όλους όσους ασχολούμαστε με την ζωική παραγωγή σε έναν μόνον σύλλογο, διότι το αντικείμενο της μελισσοκομίας είναι πολύ διαφορετικό και ιδιαίτερο από εκείνο των υπολοίπων κτηνοτρόφων, και μάλιστα υπάρχουν συγκρούσεις μεταξύ μας διότι οι υπόλοιποι κτηνοτρόφοι μας αντιλαμβάνονται πάντα ανταγωνιστικά (σαν πρόβλημα)  αφού δυστυχώς αισθάνονται ότι η ύπαρξή μας περιορίζει τα βοσκοτόπια τους.

Δεύτερον, ποιος σύλλογος από τους δικούς μας θα αποκοπεί για να κάνουν ομοσπονδία οι αγρότες, και ποιος αγροτικός σύλλογος θα αποκοπεί από του όμοιούς του για να κάνουμε ομοσπονδία εμείς;  Κανένας!

Αυτά τα πράγματα δεν γίνονται.  

Ιδιαίτερα εμάς τους μελισσοκόμους  αυτός ο νόμος κυριολεκτικά μας φιμώνει και μας στραγγαλίζει αφού μας καταδικάζει να είμαστε πάντα μία ελάχιστη μειοψηφία.  Μας τελειώνει!

Σύμφωνα τώρα με τον νόμο 1361/83, άρθρο 6, παρ. 2

«Μέλη του Αγροτικού Συλλόγου μπορούν να γίνουν και συνταξιούχοι του Οργανισμού Γεωργικών Ασφαλίσεων.»  - δηλαδή μόνον οι συνταξιούχοι του ΟΓΑ»

Ενώ δηλαδή ένας συνταξιούχος άλλου ταμείου, έχει από το κράτος το δικαίωμα να έχει μελίσσια, να έχει μελισσοκομικό αυτοκίνητο, και μάλιστα φορολογείται κανονικότατα το μελισσοκομικό του εισόδημα, άρα έχει όλες τις υποχρεώσεις που έχει ο κάθε επαγγελματίας μελισσοκόμος, δεν θα έχει όμως το δικαίωμα να συνδικαλίζεται για να προστατέψει τα θεμιτά του συμφέροντα.

Δηλαδή έχουμε έναν νόμο που κάνει διακρίσεις … ένα νόμο αντισυνταγματικό.

Και σύμφωνα με τον νέο νόμο (δεν έχει ψηφιστεί ακόμα και είναι αυτός  που το ΥΠΑΑΤ έθεσε σε δημόσια διαβούλευση τον 15αύγουστο που λείπαμε όλοι σε διακοπές, για να μη πάρουμε χαμπάρι) τα πράγματα σφίγγουν περισσότερο.   Διότι με τον νόμο 1361/83 μπορούσες να είσαι μέλος ενός αγροτικού συλλόγου αν δήλωνες κάποιο αγροτικό εισόδημα.  Με τον νέο νόμο όμως που περιμένουμε, υπάρχει ποσοστό στο εισόδημα. Δηλαδή για να έχεις δικαίωμα συμμετοχής σε σύλλογο ως μη κατά κύριο επάγγελμα αγρότης, θα πρέπει το αγροτικό σου εισόδημα να είναι σε κάποιο όριο σε σχέση με τα άλλα εισοδήματα που έχεις.  (θέλει συζήτηση)

Με λίγα λόγια πετάει έξω από τον συνδικαλισμό το 70-80% των μελισσοκόμων και γενικά των αγροτών.  Εδώ ο νομοθέτης υποθέτω πως είτε έχει ψυχολογικά προβλήματα, είτε παίρνει ναρκωτικά παραισθησιογόνα (αστειεύομαι), είτε για κάποιο λόγο έχει βαλθεί να μας διαλύσει. 

Και όταν μιλάμε για νομοθέτη δεν εννοούμε μόνον εκείνους που έχουν υπογράψει το ΦΕΚ, διότι εκείνοι μάλλον δεν τον έχουν κάνει ούτε μία απλή ανάγνωση, όπως δεν διάβασαν και τα μνημόνια που υπέγραψαν.  Εννοούμε εκείνους τους δημοσίους υπαλλήλους μέσα στα υπουργεία που τον συνέταξαν και τον έδωσαν στους πολιτικούς άρχοντες να τον υπογράψουν.

Δεν υπάρχει πλέον κάποιον νόμιμος τρόπος να έχουμε νόμιμους μελισσοκομικούς Συλλόγους, νόμιμες μελισσοκομικές Ομοσπονδίες και νόμιμη μελισσοκομική Συνομοσπονδία.  Επομένως αν θέλουμε να είμαστε νόμιμοι μπορούμε να κάνουμε μόνον δύο πράγματα.

1. Είτε ακολουθούμε την ισχύουσα νομοθεσία και κάνουμε συλλογικούς οργανισμούς  με τους υπόλοιπους κτηνοτρόφους και αγρότες, είτε

2. Ζητάμε να αλλάξει η νομοθεσία.

Γι αυτό και μέχρι σήμερα, 7 χρόνια μετά την έκδοση αυτού του νόμου, κανένας συνδικαλιστικός φορέας δεν τον έχει εφαρμόσει. Έτσι ο νόμος 4015/11 είναι σήμερα άλλος ένας νεκρός νόμος, και γι αυτό η κυβέρνηση ετοιμάζει τον νέο συνδικαλιστικό νόμο. 

Πολλοί από εσάς γνωρίζετε τον αγώνα που έχω κάνει μέσα από το ιντερνέτ για ευαισθητοποίηση, και με έχετε δεί να "κοπανάω σφαλιάρες" στην ΟΜΣΕ.  Να ξεκαθαρίσω όμως ότι την κοπανάω για να πάρει τον ίσιο δρόμο και όχι για να την διαλύσω.  Την θέλουμε λοιπόν ζωντανή και δυνατή, γιατί αν την χάσουμε, θα θέλουμε μετά εμείς οι μελισσοκόμοι να στείλουμε μία πρόταση σε κάποιο υπουργείο, και αυτή η πρόταση θα πρέπει πρώτα να έχει εγκριθεί από βοσκούς και πτηνοτρόφους.  

Το καταλαβαίνετε; Τελειώσαμε!

Η ΟΜΣΕ, έτσι όπως είναι σήμερα, με τα χίλια ελαττώματα, δεν παύει να είναι ένα όργανο – η φωνή μας.  Τα προβλήματα που αντιμετωπίζει αυτή τη στιγμή οφείλονται σε εμάς, διότι δεν ενδιαφερθήκαμε.

Αντί να ενεργήσουμε για να πετάξουμε έξω εκείνους με την συνδικαλιστή νοοτροπία παλαιάς κοπής και την ξύλινη γλώσσα, που λυμαίνονται την ΟΜΣΕ εδώ και χρόνια, δεν πατούσαμε ούτε στους συλλόγους μας, και αν πατούσαμε το κάναμε για να κόψουμε την πίτα.

Εσύ που διαβάζεις αυτό το κείμενο, πόσες φορές ενεργοποιήθηκες;  Εννοώ πόσες φορές έθεσες στην Γενική Συνέλευση του συλλόγου σου μία εισήγηση για κάποιο από τα φλέγοντα θέματα ή τις αυθαιρεσίες, ώστε οι αντιπροσώποι σου να το θέσουν στην ΟΜΣΕ;

Είναι εύκολο, ενίοτε επιπόλαιο και ανεύθυνο, να ρίξουμε μία κλωτσιά να διαλύσουμε κάτι. Αλλά είναι πολύ δύσκολο να το φτιάξουμε, και δυστυχώς πάντα διαλέγουμε το εύκολο.  Ας σκεφτούμε σοβαρά και ας αναλάβουμε τις ευθύνες μας.

Η ΟΜΣΕ είναι εκεί και περιμένει να την πάρουμε στα χέρια μας. Μας φωνάζει, μας παρακαλάει. Εμείς όμως δεν έχουμε απλώσει ποτέ τα χέρια μας, και έχουμε αφήσει κάποιους επιτήδειους να την αλώσουν.  

Και αν ακόμα φτιάξουμε μία άλλη ΟΜΣΕ, πάλι ίδια θα είναι. Εκτός και αν αλλάξουμε νοοτροπία. Αλλά αν αλλάξουμε νοοτροπία, τότε δεν χρειάζεται να φτιάξουμε μια άλλη ΟΜΣΕ, παρά να πάρουμε αυτή στα χέρια μας.

Η ΟΜΣΕ είναι δική μας, μας ανήκει. Δεν θα φύγουμε εμείς, εκείνοι να φύγουν!

Περιμένουμε λοιπόν τις εξελίξεις για το νέο ΔΣ της ΟΜΣΕ και μετά τα λέμε.

-----