Όρθια Πενταράκια.

Νωρίς το πρωί της  Δευτέρας της Ανάστασης με ξύπνησε το σκυλί μου. Ήθελε  μια σύντομη βόλτα  για να ξεμουδιάσει. Έφτιαξα καφέ και βγήκα μαζί του έξω να περπατήσω σε ένα μικρό χωματόδρομο της Σπερχειάδας. Εκεί ανακάλυψα ένα μελισσοκομείο που είχε διάσπαρτα μερικές διαφορετικές κυψέλες. 

Ιδιοκατασκευή!  Προσέξτε ότι το καπάκι της κυψέλης είναι ένα παλιό ταψί.

Κατά τύχη ήταν εκεί και ο μελισσοκόμος. Ο κύριος Δημήτρης, ένας γέροντας γύρω στα ογδόντα, προσέθετε με αργές και σίγουρες κινήσεις ένα πάτωμα κάνοντας ένα μελίσσι διώροφο.  Μετά τα "χρόνια πολλά" μπήκα αμέσως στο θέμα. Τι ήταν αυτές οι κυψέλες;  Υπέθεσα ότι θα ήταν το γνωστό κρενί που έκαναν μέσα έναν σταυρό με βέργες για να φτιάξουν τα μελίσσια  κηρήθρα.  Ο παππούς όμως ήταν πιο πρακτικός…

Άλλο ένα ταψί για καπάκι ...

 Λοιπόν ήταν ιδιοκατασκευές του παππού που τις χρησιμοποιούσε για παραγωγή βασιλισσών.  Μέσα έβαζε κανονικά πλαίσια Hofmann αλλά σε όρθια στάση όπως μπαίνουν στην κυψέλη "Αργώ". Φυσικά ο παππούς -όπως άλλωστε το περίμενα-  δεν είχε ιδέα για την κυψέλη Αργώ που κατόπιν του εξήγησα.  

Αυτό που μου άρεσε ήταν πως τα πλαίσια μπαινόβγαιναν από το επάνω μέρος της κυψέλης και όχι από τα πλάγια όπως συμβαίνει με την Αργώ.
Οι πλαϊνές είσοδοι της Αργούς με είχαν κουράσει γιατί είναι πολύ άβολο να κάνεις επιθεώρηση γονατιστός. Στα όρθια πεναταράκια του κύρ Δημήτρη μπορούσες να κάνεις επιθεώρηση από πάνω.

Αν λοιπόν μπορείς να έχεις όρθια πενταράκια, σε τι εξυπηρετεί η Αργώ, που είναι βαριά και ένα από τα τέσσερα μελίσσια υποχρεωτικά θα έχει είσοδο στον βοριά; 

Παρά την ηλικία του παππού, το μελισσοκομείο του ήταν περιποιημένο, και όλες οι κυψέλες ήταν τοποθετημένες έτσι ώστε από το μεσημέρι και μετά να σκιάζονται.

Το μελισσοκομείο όπως φαίνεται από μακριά.