Κυψέλη από πολυστερίνη (DOW)

Μετά την σχετική επιτυχία που τελικά είχαν τα πενταράκια (κυψέλη 5  πλαισίων) πολυστερίνης που είχα κατασκευάσει, αποφάσισα να προχωρήσω στην δοκιμή κανονικής κυψέλης δέκα πλαισίων.  Η εικονιζόμενη κατασκευάστηκε επί τη ευκαιρία της κατασκευής τριπλοκυψελιδίων γονιμοποίησης,  από DOW πάχους 3 εκ.

Η παραλλαγή δεν κάνει την κυψέλη αόρατη, αλλά ούτε και προκαλεί το βλέμμα από μακρυά. 

Μία γονοφωλιά όπως η εικονιζόμενη δεν νομίζω να έχει κάποιο πρόβλημα. Με προβληματίζει όμως μία διώροφη κυψέλη, βαριά από μέλια.  Επίσης φοβάμαι μήπως δεν αντέξει στις μεταφορές, όταν η μία είναι φορτωμένη επάνω στην άλλη,  ιδιαίτερα στα αναπηδήματα του αυτοκινήτου από τις γούβες, που δυστυχώς  στην Ελλάδα έχουμε μπόλικες.  

Οι κυψέλες πολυστερίνης του εμπορίου που βλέπω στο εξωτερικό, είναι κατασκευασμένες από διογκωμένη πολυστερίνη, ποιότητας 100kg το κυβικό, με υπερδιπλάσιες μηχανικές αντοχές από αυτές του DOW και  του Fibran . Δυστυχώς τέτοια ποιότητα στην Ελλάδα δεν υπάρχει.

Πάντως το DOW όπως και το Fibran αποδείχθηκαν αρκετά ανθεκτικά, και οι τεχνικές  τους προδιαγραφές δίνουν καλές μηχανικές αντοχές, γι αυτό και διατηρώ ελπίδες. 

Αλλά αν  πρώτα δεν τις δοκιμάσω στην πράξη δεν πρόκειται να προχωρήσω σε κατασκευή πολλών κυψελών.   

Οι κυψέλες από πολυστερίνη πρέπει να βαφούν καλά εξωτερικά με χρώμα νερού, για να τις προστατεύσουμε από μυρμήγκια και άλλα ζουζούνια που μπορεί η μαλακή πολυστερίνη να τους φανεί φιλόξενο και κατάλληλο μέρος να σκάψουν για να κάνουν τη φωλιά τους. 

Πρέπει επίσης να βαφεί καλά και εσωτερικά, για να μην την μαδήσουν οι μέλισσες.  Ιδιαιτέρα στην είσοδο.

Πρίν από το χρώμα,  εφαρμόζω δύο χέρια  ελαστομερές  ακρυλικό μονωτικό τοίχων (όχι ταρατσών). Μετά, πάνω από αυτό, βάφω με ακρυλικό (νερού) εξωτερικής χρήσης, αν δεν θέλω οι κυψέλες να είναι άσπρες.

Στο μέρος που πατούν τα πλαίσια έβαλα ένα κομμάτι από μεταλλική σκοτία γυψοσανίδας, αφενός για να αντέξει το βάρος των πλαισίων, και αφετέρου να μην κολλούν  με πρόπολη τα πλαίσια στο φελιζόλ και πληγώνω την κυψέλη όταν τα ξεκολλώ.

Μςταξύ του μελισσιού και το καπακιού χρειάζεται πάντα ένα φύλο νάιλον, που να εξέχει έξω από την κυψέλη, διαφορετικά αν οι μέλισσες δουν φως μεταξύ του σώματος και του καπακιού, θα το σκάψουν ή θα το γεμίσουν πρόπολη και το ξεκόλλημα θα ... "πονέσει". 

Το μέλλον θα δείξει αν αυτό το μελισσάκι έζησε ευτυχισμένα. 

Αν κάποιος έχει ασχοληθεί με το θέμα, ας μας πεί τις εντυπώσεις του.

Ενημέρωση:
με ενημέρωσαν για το πρόβλημα. Δεν αντέχουν στο χαλάζι.