22.4.16

Μία σκέψη για τις δηλητηριάσεις.

Το παρακάτω κείμενο αναφέρει  μία υπόθεση που έχω κάνει για το πώς μπορούμε να σώσουμε τα μελίσσια μας από δηλητηριασμένη τροφή.  Δεν την έχω δοκιμάσει (και ελπίζω να μη χρειαστεί) αλλά την παραθέτω εδώ προς συζήτηση και ανταλλαγή απόψεων.

Όταν παρατηρούμε σε λίγα μελίσσια το φαινόμενο να μαζεύονται νεκρές μέλισσες ή και ετοιμοθάνατες μπροστά στην είσοδο της κυψέλης, τότε η πηγή της δηλητηριασμένης τροφής μπορεί να ήταν μικρή και σύντομη (πχ ράντισμα σε μία αυλή), και το κακό να έχει σταματήσει εκεί.

Όταν όμως παρατηρήσουμε αυτό το φαινόμενο σε όλο το μελισσοκομείο, ή ακόμα και στα γειτονικά μας, τότε είναι βέβαιο ότι η πηγή δηλητηριασμένης τροφής είναι δυνατή και το μελισσοκομείο μας κινδυνεύει άμεσα.  Το καλύτερο θα ήταν να τα μεταφέρουμε αμέσως αλλά αυτό  δεν είναι πάντα εφικτό.  Άλλωστε η πηγή τροφής μπορεί να υπάρχει μόνον για 2-3 ημέρες, πού όμως είναι αρκετές για να μας  ξεκάνει τα μελίσσια, αφού δεν θα θανατωθούν μόνον οι συλλέκτριες, αλλά σε βάθος χρόνου θα θανατώνονται και οι οικιακές μέλισσες  που θα καταναλώνουν την δηλητηριασμένη τροφή που αποθηκεύτηκε από τις συλλέκτριες.

Άρα, αυτό που θέλουμε είναι να μην μπει στην κυψέλη η δηλητηριασμένη τροφή.  Πώς θα το καταφέρουμε αυτό;
Μόλις δούμε τα πρώτα σοβαρά και άρα ανησυχητικά συμπτώματα, πάμε την κάθε κυψέλη  ένα μέτρο πίσω, και την γυρίζουμε  ώστε η είσοδος να βρίσκεται στην αντίθετη κατεύθυνση.
Στη θέση της βάζουμε μία άδεια (έστω και ένα πενταράκι – ότι έχουμε) και μέσα βάζουμε ένα πλαίσιο με ελάχιστο ανοικτό γόνο για να κρατήσει εκεί τις συλλέκτριες που θα επιστρέψουν με την δηλητηριασμένη τροφή.  Ξέρετε … αυτά τα πλαίσια με ελάχιστο γόνο, που έχουν και κηφηνογόνο … ,  ε λοιπόν ένα από αυτά.

Οι συλλέκτριες  που θα βγαίνουν από την κανονική κυψέλη θα επιστρέφουν στην νέα και αφού θα βρουν γόνο (φωλιά)  θα μείνουν εκεί , και σε 1-2 μέρες  θα πεθάνουν από δηλητηρίαση.  Η αρχική κυψέλη θα αποδυναμωθεί βεβαίως από τις συλλέκτριες, που άλλωστε θα είχαν διάρκεια ζωής λίγες μέρες, αλλά θα έχει γλυτώσει το δηλητήριο και θα έχει σωθεί.  



Μέχρι να βγουν οι νέες συλλέκτριες και να βρουν τροφή,  θα έχει περάσει ένα  χρονικό διάστημα 2-3 ημερών, και το πρόβλημα θα έχει λυθεί. Αν δεν έχει λυθεί, αλλά παρατηρηθεί το ίδιο έντονο φαινόμενο και στη νέα θέση της μητρικής κυψέλης, τότε πάρ'τα και τρέχα να σωθείς.  

Βεβαίως η "μέθοδος" αυτή απαιτεί κόπο και επιπλέον κυψέλες, αλλά ίσως να μπορεί να σώσει τα μελίσσια.

Θέλω να ακούσω τις απόψεις σας.

2 σχόλια:

ΑΝΘΙΜΟΣ ΣΙΓΚΟΥΔΗΣ-ΓΕΩΠΟΝΟΣ ΑΠΘ-ΜΕΛΙΣΣΟΚΟΜΟΣ-ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΗΣ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ είπε...

Πολύ ενδιαφέρον!!!

Anestis Ketsetzidis είπε...

Παναγιώτη η σκέψη σου έχει εφαρμογή,τουλάχιστον σε άτομα με λίγες κυψέλες πχ εγώ.