Πλαστικός πάτος.

Έξι χρόνια μετά την αγορά των πλαστικών πάτων νομίζω ότι έχω αρκετή εμπειρία για να εκφράσω γνώμη.  Μη περιμένετε να πώ ένα βαρύγδουπο Ναι ή ΟΧΙ, διότι όπως σε όλα τα πράγματα έτσι και εδώ υπάρχουν τα θετικά και τα αρνητικά.

Τα προβλήματα που αντιμετώπισα ήταν μόνον δύο.

1^ον. Τα πορτάκια που έδινε ο κατασκευαστής εκείνη την εποχή, είχαν πρόβλημα όταν χρησιμοποιούσα ξύλινους ορόφους. Αν ο ξύλινος όροφος που "έπλεε" δεν εφάρμοζε ακριβώς επάνω στο πορτάκι, τότε άφηνε ένα κενό από το οποίο έφευγαν οι μέλισσες.  Όσο και αν πρόσεχα να μην αφήσω κενό, και έσπρωχνα τα πατώματα εμπρός ώστε να ακουμπούν στο πορτάκι, τα τραντάγματα του δρόμου έφερναν τα πατώματα πίσω, με αποτέλεσμα να αδειάζω τις μέλισσες στην εθνική οδό.

Χρησιμοποίησα λοιπόν αφρολέξ (το βρίσκετε εύκολα και είναι πάμφθηνο) για να κλείνω τις εισόδους και έτσι έλυσα το πρόβλημα (ας είναι καλά ο Βαλάντης που με πληροφόρησε).  Όμως ο κατασκευαστής βελτίωσε τα πορτάκια των εισόδων και έτσι οι σημερινοί πάτοι δεν έχουν πλέον αυτό το πρόβλημα.  Λύθηκε!

2^ον. Αγόρασα τους πάτους στην έκδοση με σήτα (υπάρχουν και δίχως σήτα - κλειστοί) για να αερίζονται τα μελίσσια από κάτω. Κάποιοι δεν συμφωνούν με αυτό, αλλά εγώ τέλος πάντων το βρίσκω σωστό … ας μη το σχολιάσω εδώ.

Η σήτα ήταν φτιαγμένη από πλαστικό και είχε μικρά ανοίγματα (μάτια). Όμως οι μέλισσες για κάποιο λόγο μόλις αντιληφθούν τρύπα μικρότερη από κάποια χιλιοστά, σπεύδουν να την κλείσουν με πρόπολη, ενώ αν η τρύπα είναι ελάχιστα μεγαλύτερη δεν ενδιαφέρονται και δεν την πειράζουν  (δεν έχω ακόμα καταλάβει την αιτία αυτής της συμπεριφοράς).

Οι σήτες των πάτων πολύ γρήγορα έκλεισαν με πρόπολη και ίσως με επιπλέον διάφορες ακαθαρσίες. Έτσι χάθηκε το πλεονέκτημα του αερισμού της κυψέλης και επιπλέον επιβάρυνα τις μέλισσες με τη συλλογή πρόπολης.  Από την άλλη ενώ εγώ πίστευα ότι τα μελίσσια μου αερίζονται από κάτω και άρα δεν θα είχαν πρόβλημα σε κάποια πολύωρη μεταφορά με ζεστό καιρό, αυτά ενδεχομένως να αντιμετώπιζαν πρόβλημα.

Τα μάτια της σήτας έχουν κλείσει από πρόπολη.

Ανέφερα το πρόβλημα στον κατασκευαστή όταν τον συνάντησα στην έκθεση, και μου απάντησε ότι επέλεξε αυτή τη σήτα για να μη μπορούν να περάσουν μέσα τα μεγάλα μυρμήγκια, καθότι στις χώρες που εξάγει τις πλαστικές κυψέλες οι μελισσοκόμοι αντιμετωπίζουν αυτό το πρόβλημα (δε μπορεί κανείς να τα έχει όλα).

Πήρα λοιπόν τη σέγα,  έκοψα τις πλαστικές σήτες, και στη θέση τους βίδωσα μεταλλικές σήτες με μεγαλύτερα μάτια, που βρήκα εύκολα και πάμφθηνα στο χρωματοπωλείο της γειτονιάς μου.

Πέρα από αυτά τα προβλήματα πρέπει να ομολογήσω ότι η ποιότητα του πλαστικού είναι άψογη, δεν στρεβλώθηκαν και δεν παραμορφώθηκαν από τη θερμοκρασία και τον ήλιο. Μέχρι σήμερα οι πλαστικοί πάτοι δεν έχουν πάθει τίποτα, ενώ οι ξύλινοι ιδίας περίπου ηλικίας, έχουν σαπίσει και είναι για πέταμα, παρά την περιποίηση που τους έκανα στη βαφή.

Ενώ οι πλαστικοί όχι μόνον δεν θέλουν καμία περιποίηση, αλλά η πυροσφράγιση του κωδικού δεν πρόκειται να αλλοιωθεί ποτέ.

Η απολύμανση γίνεται εύκολα με διάλυμα χλωρίνης και σαπουνάδας με ζεστό νερό.

Επομένως πάλι πλαστικούς πάτους θα πάρω, κι ας μπω πάλι στη διαδικασία να τους αλλάξω τη σήτα.